Asıl konu hakkında Allahu Teâlâ
şöyle buyurmuştur:
"Elif, Lam, Mîm. İşte o kitap,
bunda şüphe yok, muttakiler (kötülükten korunacaklar) için hidayettir."
(Bakara, 1-2)
Bu âyet iki hususu içerir:
1 - Kitap indirilmeden önce Allah'ın istemediği şeylerden
kaçınan kimseye (muttakiye) Kur'an'la hidayet eder. Çünkü (önceden) insanlar
farklı milletler ve değişik mezheplerde yaşadıkları hâlde, yüce Allah'ın (c.c),
zulmü, fuhşiyatı ve yeryüzünde fesat çıkartmayı sevmediğine ve o kimseye azap
edeceğine dair bilgiyi kendilerinde bulmuşlardı.
Kitaplar indirilince, Allahu
Teâlâ iyilik yapanlara, iyilikler işlediklerinden ve itaat ettiklerinden dolayı
-bir ikram olarak- onları imana ulaştırmış, kötülük, fuhşiyat ve zulüm
işleyenleri de kendi aralarında zulüm işlemek ve hidayete girmemekle başbaşa
bırakmıştır.
2 - Kul, kitaba iman ettiğinde ve toplu olarak hidayet
bulduğunda, O'nun emirlerini kabul edip, haberlerini doğruladığında, bu O'nun
tafsilatlı olarak elde edeceği diğer hidayetine sebep olmuş olur. Çünkü
hidayetin herhangi bir sınırı yoktur; şayet kul hidayette alabildiğine ilerlemiş
olsa da..!
|