|
|
|
HİCRİ 23.YIL
Asım
bin Artır, Sicistan'a doğru gazaya çıkmış, arkasından Abdullah bin
Umeyr
de O'na katılmıştı. Sicistan halkı Müslüman orduyu karşılamış ve aralarında
ülkelerinden uzak bir yerde şiddetli çarpışmalar meydana gelmişti. Bu
çarpışmalar sonunda Müslümanlar Sicistanlıları hezimete uğratmışlar ve onları
Zerene Kalesi'ne varıncaya kadar kovalayıp muhasara altına almışlar
Sicistan-Mah arazilerini yarıp geçmişlerdi. Nihayet, bu muhasara esnasında
Sicistanlılar Zerenc Kalesi üzerine sulh akdetmeyi dilemiş ve iki araziden
birisini, bir ormanı Zerenc'e karşı Müslümanlara verip bu şartlar üzerine sulh
yapmayı dilemişlerdi. Fakat Müslümanlar bu ormandan kendilerine bir zarar
dokunabileceğini düşünerek böyle bir anlaşma yapmaya yanaşmamışlar ve
Sicistanlıları harç ödemek üzere yerlerinde bırakmışlardı. Sicistan Horasan'dan
daha büyÜk ve daha uzakta idi. Buranın ahalisi Kandahar, Türkler ve diğer
mevcut milletlerle çarpışıp dururlardı. Onların bu halleri Muaviye zamanına
kadar sürmüştür. Sicistan'ın şahı bulunan kişi, kardeşi Rudbil'den kaçarak Amul
şehrine sığınmış ve Selm bin Ziyad'a, yaklaşarak anlaşma yapmaya yanaşmıştı. O
günlerde Sicistan Valisi olan İbn Ziyad, bu yakınlaşmaya sevinerek onlarla
anlaşma yapmış ve onları Amul'a yerleştirmişti. Durumu da Halife Muaviye'ye
bildirmiş, böyle bir anlaşmayı bir zafer telakki ederek durumdan sevindiğini
belirtmişti. Fakat Muaviye, İbn Ziyad'a bir mektup yazıp: "Benim yeğenim
beni üzen bir şeye seviniyor, fakat bir gün gelip o duruma üzülecektir."
demişti. Bunun üzerine İbn Ziyad da Muaviye'ye mektup yazarak: "Niçin ey
mü'minlerin emiri?" diye sormuş, Muaviye de: "Amul ile Zerenc
şehirleri arasında bir hayli zor geçitler ve dağlık bir bölge vardır. Halk da
hainlik etmeye ve gadra son derece meyilli olan kimselerdir. Yarın durumlar
sıkışınca bunlar en az verecekleri bir zararla Amul şehri üzerine hücum edip
burayı tümüyle istila ederler." şeklinde karşılık vermiş ve İbn Ziyad'ın
yapmış olduğu anlaşma gereğince, onları yerlerinde bırakmıştı. O'nun ölümünden
sonra anlaşmayı yapmış olan şah nankörlük etmiş, Amul'u ele geçirip Rudbil'e
saldırmış, Rudbil'de olduğu yerde kendisini ondan korumaya çalışmıştı. Şah
bundan da memnun olmayıp daha da ileri giderek Zerenc'e hakim olmayı ve ele
geçirmeyi tamah etmişti. Zerenc'e varıp buradakileri muhasara etmiş, onları
Basra'dan yardım gelinceye kadar muhasara altında tutmuştu. Bu iller Muaviye
vefat edinceye kadar karışık ve gayet zelil bir durumda kalmışlardı.
Sicistan'ın
fethi ile ilgili olarak başka rivayetler de vardır. Bunları ilerde anlatacağız.
BİR SONRAKİ
SAYFA İLE DEVAM ETMEK İÇİN AŞAĞIDAKİ İSME TIKLA