ANA SAYFA

 

MİSVAK / SİVAK:

 

Dilciler der ki: Sivak (misvak) misvak kullanmak demek olan fiil hakkında da kullanılır. Kendisi ile dişlerin temizlendiği çubuğa da denilir. Müzekker bir kelimedir. Leys der ki: Araplar bunu müennes olarak da kullanırlar. Ezherı: Bu Leys'in oldukça fahiş hatalarından birisi sayılı demektedir. e/-Muhkem sahibi (İbn Sıde) de bunun hem müennes (dişi), hem müzekker (erkek) olarak kullanıldığını söylemektedir. Sivak, misvak ile yapılan işe denilir. Çoğulu "suvuk" olarak gelir. e/-Muhkem sahibinin belirttiğine göre "suuk" olarak da gelmesi mümkündür. Diğer taraftan "sivak"in ovalamak eylemi hakkında kullanılan "sake" fiilinden alındığı söylendiği gibi, develer zayıflıklarından yana eğilerek gelişlerini anlatmak için kullanılan "çaet el-ibulu tusavik"den alındığı da söylenmiştir.

 

Sivak ise -ilim adamlarına göre- terim olarak dişlerin sarılığı ve başka olumsuzluklarının gitmesi için diş temizliğinde kullanılan çubuk ve benzeri şeylerin kullanılmasıdır, demektir. Allah en iyi bilendir.

 

Ayrıca misvak kullanmak sünnettir, hiçbir durumda ister namazda olsun, ister namaz dışında olsun iemada muteber kabul edilen herkesin iemaı ile farz değil, bir sünnettir. Mezhebimize mensup Iraklıların imamı olan Şeyh Ebu Hamid el-İsferaini, Davud ez-Zahiri' den namaz için misvak kullanmayı farz kabul ettiğini nakletmektedir. Maverdi de Davud'dan bu kanaatini nakledip şunları söylemektedir: Misvak kullanmak Davud'a göre farz olup, eğer yapmayacak olursa namazı batıl olmaz. İshak b. Rahuye'den: O bir farzdır, onu kasten terk edecek olursa namazı batıl olur dediğini nakletmektedir. Ancak mezhebimize mensup müteahhir ilim adamları Şeyh Ebu Hamid'in ve başkasının Davud'dan farz olduğunu nakletmesini kabul etmeyerek onun da kanaati cemaatin (diğer çoğunluğun) kanaati gibidir. Davud'dan farz gördüğü nakli sahih olarak gelse dahi muhakkiklerin ve çoğunluğun kabul ettiği tercih olunan kanaate göre iemaın gerçekleşmesinde muhalefetinin bir zararı yoktur, demişlerdir. İshak (b. Rahuye}'den nakledilen bu kanaat ise sahih değildir. Allah en iyi bilendir.

 

Diğer taraftan misvak kullanmak bütün zamanlarda müstehaptır ama beş vakitte müstehaplığı daha ileri derecededir:

 

1- İster su ile abdest alarak, ister teyemmüm etmiş olsun, isterse suyu da toprağı da bulamadığı için taharetsiz namaz kılmak durumunda olan kimse olsun, namaz esnasında misvak kullanmak

2- Abdest alırken

3- Kur'an okurken

4- Uykudan uyanırken

5- Ağzın tadının, kokusunun değişmesi halinde (3/142). Ağzın kokusunun değişmesi çeşitli sebeplerden dolayı olur. Yemeyi, içmeyi terk etmek, kokusu hoş olmayan şeyler yemek, uzun süre susmak, çokça konuşmak bunlar arasındadır.

 

Şafii mezhebine göre oruçlu kimsenin güneşin zevalinden sonra misvak kullanması -müstehap olan ağız kokusunun değişmesini gidermemesi içinmekruhtur.

Erak denilen ağaçtan bir çubuk ile misvaklanmak müstehap olmakla birlikte koku değişikliğin i gideren her ne ile ağzını fırçalarsa misvaklanmak da gerçekleşmiş olur. Nispeten sert bir bez parçası, çöven otu ve benzeri şeyler gibi. Parmakla dişleri ovmaya gelince, parmak yumuşak ise onunla temizlik husule gelmez. Eğer sert ise bu hususta mezhep alimlerimizin üç görüşü vardır. Meşhur olan görüşe göre yeterli olmaz, ikinci görüşe göre yeterlidir, üçüncü görüşe göre başkasını bulamazsa yeterlidir, bulursa olmaz. Müstehap olan fazla kuru olup, yaralamayacak, kokuyu izale etmeyen türden de yaş olmayacak şekilde orta yollu bir çubuk ile misvaklanmaktır. Müstehap olan dişleri enine misvaklamaktır. Diş etlerini kanatmaması için uzunlamasına misvaklamamaktır. Şayet buna muhalefet ederek uzunlamasına misvaklanırsa, mekruh olmakla birlikte misvaklanmak da gerçekleşmiş olur. Aynı şekilde misvakı dişlerinin ucu üzerinden de, azı dişlerinin alt taraflarından da geçirmesi, üst damağından da yumuşak bir şekilde geçirmesi de müstehaptır. Misvaklamaya ağzının sağ tarafından başlaması müstehaptır. İzni ile olması halinde başkasının misvakını kullanmakta sakınca yoktur. Alışkanlık kazanması için çocuğun misvak kullanmaya alıştırılması da müstehaptır.

 

Müslim'in Şerhi Nevevi kitabu’t-tahare 15.bab girişi.