TEĞANNÎ:
Sesi musikî perdelerine
uydurmak için, hareke, harf ve med (uzatma) ilave etme ve çıkarma yapmak
suretiyle, kelimelerin asıllarını dolayısıyle manayı bozarak okuma.
İlk tegannî eden şeytandır.
(Hadîs-i şerîf-İhyau Ulumiddîn)
Tegannî ile sesini
yükselten kimseye Allahu teala iki şeytan musallat eder. Bu şeytanlar o
kimsenin omuzları arasında dururlar ve bitirinceye kadar göğsünü tekmelerler.
(Hadîs-i şerîf-İbn-i Ebiddünya, Taberanî)
Lokman suresindeki
Levh-el-hadîs ayet-i kerîmesi tegannî ile okumağı yasak etmek için indi.
Abdullah bin Abbas'ın (radıyAllahu anh) talebesinden olan İmam Mücahid,
Tabiîn'in (Eshab-ı kiramı görenlerin) büyüklerindendir.Bu ayet-i kerîmenin
tegannîyi yasak ettiğini bildirdi. Abdullah ibni Abbas ve Abdullah ibni Mes'ud
(r.anh) bu ayet-i kerîmenin tegannî için olduğuna yemin etmişlerdir. İmam-ı
Mücahid, Furkan suresi yetmiş ikinci ayet-i kerîmesinde; "Günahları af ve
mağfiret edilecek olanlardan biri; tegannî, şarkı okunan yerlerde
bulunmayanlardır." buyruluyor dedi. (İmam-ı Rabbanî)
Kur'an-ı kerîmi, ezanı,
mevlidi musikî ile tegannî ederek okumak, manayı bozuyor ve zararlı oluyor.
Mesela (Allahu ekber), Allahu teala büyüktür, demektir. Sesi uzatarak (AaaAllahu
ekber) şeklinde okunursa, Allah acaba büyük müdür? demek olur ki, böyle
söylemek küfürdür, îmanı giderir. (İbn-i Abidîn)
Kur'an-ı kerîmi, zikri
manayı bozmayacak güzel sesle okumak müstehabdır. (Muhammed Bağdadî)
Kur'an-ı kerîmi güzel
ses ile tecvide göre okumalıdır. Tegannî ile kelimeleri değiştirip nağmeye
uydurarak okumak haramdır. (Abdullah-ı Dehlevî)