e- Risale-i Nurları kutsallaştırmaya örnek

Risale-i Nurları kutsallaştırma ile ilgili yazılar çıkarılsa kitapların hacmi oldukça küçülür. Bunlardan “Âyet-i Kübra” yı örnek verip buradaki iddiaları adım adım izleyelim:

1) Said Nursî’ye yazdırıldığı iddiası

Said Nursî Âyet-i Kübra adını verdiği risalesinin giriş kısmını uzatınca şöyle diyor:

“Bu risalenin girişinin bu derece uzun olması istemeden olmuştur. Demek ihtiyaç var ki, öyle yazdırıldı”^[1].

2) Adını Hz. Ali’nin verdiği iddiası

Said Nursî, bu risale için şöyle diyor:

“Bu risalenin öyle bir ehemmiyeti var ki; İmam-ı Ali (R.A.) gaipten gösterdiği kerametlerle bu risaleye, “Âyet-i Kübra” ve “Asâ-yı Musa” adlarını vermiştir”^[2].

3) Hz. Ali’nin Risale’den şefaat dilediği iddiası

Said Nursî diyor ki: “İmam-ı Ali (R.A.), Nur’un bölümlerinden haber verdiği sırada “Ayet’ül-Kübrâ hakkı için beni ani ölümden koru” deyip o Âyet-ül Kübra’yı şefaatçı yaptı…^[3]”

4) Risale’nin lâ ilâhe illallah’ın delili olduğu iddiası

Said Nursî diyor ki: “Lâ ilâhe illallah’ın delili, basılı Âyet-ül Kübra Risalesidir. O emsalsiz hüccetin hârikalığı içindir ki; İmam-ı Ali (R.A.), onu şefaatçi yapmıştır^[4].

5) Risale’nin kurtarıcılık yaptığı iddiası

Said Nursî diyor ki: “.. o Risalenin hem Ankara hem Denizli Mahkemelerinde galip gelmesiyle ve perde altından etkili bir şekilde yayılmasıyla talebelerine berat kazandırmağa sebep olduğu…^[5]”

6) Bir mağazayı yangından koruduğu iddiası

Said Nursî diyor ki: “… (Isparta’da) hükûmet dairelerinden birisi… gecenin en soğuk anında üç saat yandı. Yangın; bitişikteki mağazaya hızla ilerliyordu. Mağaza Risale-i Nur’un bir talebesine aitti. “Biz yanıyoruz, mahvolduk.” diyerek yanıma geldi. Ben de iki gün evvel mağazada bulunan Âyet-ül Kübra’nın bazı nüshalarını istemiştim ama getirmemişti. Demek o ateşi söndürmek için kalmıştı. Risale-i Nur’u ve Âyet-ül Kübra’yı şefaatçı yapıp: “Ya Rabbi kurtar” dedim. Üç saat o dehşetli yangın, bütün o büyük daireyi mahvetti. Altında ve bitişiğindeki dükkânları tamamen yaktı, yıktı. Risale-i Nur’un ve Âyet-ül Kübra’nın korumasında olan mağazaya ilişmedi. Altındaki şakirdin dükkânı da sağlam kaldı…^[6]”

---

^[1] Şuâlar, Yedinci Şuâ, a.g.e, c. I, s. 895^.

^[2] Şuâlar, Yedinci Şuâ, a.g.e, c. I, s. 895^.

^[3] Şuâlar, On Beşinci Şuâ, a.g.e, c. I, s. 1116. “^{وبالآية الكبرى أمني من الفجت}” ^Arapça’da “^fecet” ^{diye bir kelime olmadığı için} “^füc’e” ^{kabul edilerek anlam verilmiştir.}

^[4] Şuâlar, On Beşinci Şuâ, a.g.e, c. I, s. 1116. ^{Bu ibarede kısaltma yapılmıştır. Tamamı şöyledir: “ Birinci Kelime لا إله إلا الله} tı^{r. Bundaki hüccet ise matbu' Âyetü}’^l-^{Kübra Risalesidir. O emsalsiz hüccetin hârikalığı içindir ki; İmam}-^{ı Ali (R.A.), Nur'un eczalarından haber verdiği sırada وبالآية الكبرى أمني من الفجت} (^{Ayetül Kübrâ hakkı için beni ani ölümden koru}. A. Bayındır^{) deyip o Âyetü}’^l-^{Kübra'yı şefaatçı yaparak…”}

^[5] Şuâlar, On Beşinci Şuâ, a.g.e, c. I, s. 1116.

^{[6] Emirdağ Lahikası, Yirmi Yedinci Mektup}, a.g.e, c. II, ^{s. 1723. Anlamı bozmayacak kısaltmalar yapılmıştır.}