BİR GECE SEFERİ

susman ne anlama gelirdi senin,

bir karanlık zemheriden durup beni seyretmen?

I

içimde uçurumlar, kara güller, sayhalar

döne devrile sokaklar, alnım ateşler içre.

aylar var ki

en açılmaz çehresiyle girer kanıma hüzün

onmaz sözcükler taşırım gecenin koyusuna;

buz gibi değer tenime ani yüzü ölümün,

çaresizim, ihanet bir güzdür canoy, üşürüm.

öfkenin en beyazıyla bir zaman

yalan mıydı ışıdığı yüzümün,

ya nisan,

bana dimdik sözler söyleten usta çocuk?

II

boynumda beni hayata çeken urgan,

kulağımda senin öfke kırmızısı kelimelerin

akşamın

kırbaç gibi uğultusuna gerilen yüzüm

nerede bulur şimdi

soğukla ve karla ve yağmurla aydınlanan yüzleri?

sonra yorgun düşerim dinçtir çelişkilerim

gider el değmemiş yerlerinde gecenin

sürgünler imzalarım.