Bu örneği, ilgi çekmek için verdiğimi sananlar da yanılıyor. İlgi çekmek, aynı zamanda şimşekleri üzerine çekmek olduğundan, böyle bir şeye hiç niyetim yok. Olsaydı eğer, en azından haftada birkaç gün televizyona falan çıkardım. Fakat çıkmıyorum. Televizyona çıkacağıma, görüntüyü düzeltmek için çatıya çıkarım, daha iyi.
Kuşkusuz, bu satırları biraz daha açmam gerekiyor. Fakat bir ses de şunu söylüyor: “Ben daha öteye geçemem, yanarım.”
Melek miyim? Hayır.
Şimdi burada, bu yazıyı yazarken, üslubumuza da dikkat etmeliyiz. Çünkü o kadar çok alıngan insanla karşı karşıyayız ki, bu durumdan ben bile alınmaya başladım.
Üslup, bir bakıma insanın niyetini de ortaya çıkarır.
Uzaklara gitmeyip kendimden örnek vereyim. Şimdi peş peşe iki cümle kuruyorum:
“Beş çocuğum var; dört kız, bir erkek.”
“Beş çocuğum var; bir erkek, dört kız.”
Her iki cümlede de sekiz kelime var. Üstelik bu kelimeler, birbirinin aynısı. Sadece, söz diziminde küçük bir değişiklik olmuş. Ve bu küçük değişiklik, bir anlamda, cümlenin niyetini de bozmuş. Veya cümle sahibinin…
Demek istediğim aslında şu: Aynı kelimelerle aynı söylemi dillendirsek de, maalesef bazılarıyla aramızda çok ciddi bir niyet farkı var.
Nasıl anlatsam, bilmiyorum.
Aklıma hurma ağacından başka örnek gelmiyor.
Hurma, hem besin değeri yüksek bir meyvedir, hem de biz Müslümanlar için çok özeldir. Bizler, yediğimiz hurmanın çekirdeğini bile çöpe atmayız.
Bir de hurma ağacından testisini dolduranlar var.
İlkbaharda hurma ağacının en tepe kısmı kesilerek, buraya bir oluk yapılıyor ve oluğun ucuna bir testi asılıyor. Ağacın suyu akarak testiye doluyor. Ve bir gecede ağaçtan gelen su, ortalama on litreyi buluyor. Bu su, iki saat içinde ekşiyerek kuvvetli bir içkiye dönüşüyor. Tepeleri bu şekilde kesilen hurma ağaçları çoğunlukla kuruyorlar. Kurumayanlar ise, en az beş sene ürün vermiyor.
Evet, bu iyi bir örnek oldu.
Ortada bir hurma ağacı var. Bazılarımız bu ağacı çok özel bir şey kabul edip ona göre davranıyor, bazıları da hurmanın sırtından “testi”sini dolduruyor.
Osmanlı hükümeti, tepeleri kesildiği için kuruyan hurma ağaçları için, ağaç başına altı mecidiye vergi koymuş.
Peki, bizler ne yapıyor, nasıl bir önlem alıyoruz?
Üstü çizilen
Bugün, Irak’ın Sünni, Şii ve Kürt devleti olmak üzere üç parçaya bölünmesi
konuşuluyor.
Bu ülke, durup dururken bu noktaya gelmedi.
Her zaman yazıp söylediğimiz gibi, her şey bir planın parçası. Yıllardır
üzerinde çalışılan ve uygulamaya konulan bir plan…
İsmail Çolak’ın Lamure Yayınları’ndan çıkan Modern Zamanlarda Osmanlı’yı
Aramak isimli kitabını okurken; Irak’la ilgili şu paragrafa rastladım:
“İsrail Dışişleri eski görevlisi Oded Yinon’un hazırladığı, İbrani yayın
organı Kivunim’de yayınlanan “1980’lerde İsrail için strateji” başlıklı
raporda, Irak hakkında İsrail’in nihai hedefi şu şekilde ortaya konmuştur:
Irak, etnik ve mezhebi temeller üzerinde bölünecektir: Kuzeyde bir Kürt
devleti, ortada bir Sünni ve güneyde ise Şii devleti…”
Altı çizilen
Kapitalizmin davranışı mafyaya benzer. Mafyanın kapitalizmin gübreli
toprağında bu kadar bol yetişmesinin nedeni kuşkusuz budur.
Kapitalizm, mafya gibi, ülkelerinin Amerikalı ve uluslar üstü büyük
şirketlerce sömürülmesine utanmadan izin veren uysal yöneticileri korur.
Onları yerlerinde tutamadığı zaman da, mallarını korumakta demokratlardan
daha etkili olan diktatörleri destekler.
Tefecilik başka bir mafya yöntemidir. Mafya nasıl borcunu asla ödeyemeyecek
tüccarı borçlandırıp sonunda dükkanından ya da hayatından ediyorsa; ülkeler
de genellikle yapay olarak yatırıma kışkırtılıyor, bunların biriken borç
faizlerini sonsuza dek ödemeleri gerektiğinden, onların ekonomilerine egemen
olunuyor.
Kapitalizmin Kara Kitabı, sayfa 15
