HAŞİYE 1  Hattâ Resul-i Ekrem (aleyhissalâtü vesselâm) ferman etmiş ki: yani, sûre-i Hûd'daki âyeti beni ihtiyarlattırdı. Çünkü, ehemmiyeti azimdir; istikamet-i tâmmeyi emrediyor. (Tirmizî, Tefsîru Sûre 56:6.)

HAŞİYE 2 Çünkü hadiste vardır ki,

Bu hadis diğer hadisi takyid ediyor. (Mânâsı: "Ümmetimden bir taife kıyamet gününe kadar galibâne hak üzerine olacaktır." Bu hadis-i şerif, hadis kaynaklarında bu lâfızlarla rivayet edildiği gibi, aynı mânâyı ifade eden farklı lâfızlarla da rivayet edilmiştir. Buharî, İ'tisam: 10; Müslim, İman: 247, İmâre: 170, 173, 174; Ebû Dâvud, Fiten: 1; Tirmizî, Fiten: 27, 51; İbni Mâce, Mukaddime: 1, Fiten: 9; Müsned, 5:34, 269, 278, 279; el-Hâkim, el-Müstedrek, 4:449-450, 550.)

HAŞİYE 3 Yedi sene evvel yazılan bu işâret-i gaybiye aynen vukua geldi. Herkes gördü. Evet bu geçen zelzele, kıyametin zelzele-i kübrasından haber verir gibi sarstı, fakat akılları başlarına gelmedi.