İslâm akidesi; Allah'a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe, "Kaza ve Kader"e, hayrının ve şerrinin Allah'tan geldiğine inanmaktan ibarettir demek, bunların dışında inanılması gereken şeyler yoktur demek değildir. Bunlar esastırlar. Bunların dışında peygamberin ismeti gibi akide ile ilgili konular da vardır. Peygamberlerin günah işlememeleri, peygamberlere iman konusuna dahildir. Peygamberlerin günah işlememelerinin delili nakli değil aklidir. Çünkü Nebinin nübüvveti ve Rasülün risaleti gönderildikleri insanlar tarafından hissedilebilir mucizelere dayanan bir delille aklen sabittir. Bu nedenle peygamberlerin günah işlememeleri hususu da aklen sabit olmalıdır. Çünkü günah işlememek, Rasüllerin ve Nebilerin nübüvvetinin sabit olmasının gerektirdiklerindendir. Şüphesiz Rasüllerin ve Nebilerin günah işlememeleri meselesi akli bir konudur. Çünkü onların Rasül ve Nebi oluşları Allah'tan aldıklarını tebliğ etmekte masum olmalarını gerektirmektedir. Tek bir konuda bile günah işlemelerine imkân olursa elbette ki bu her mesele de çatlaklar getirir. Bu durumda da peygamberlik ve nübüvvet tamamen yok olur gider. Bir şahsın Allah'ın Nebisi veya Allah tarafından gönderilen bir Rasül olduğunun sabit olması, onun Allah'tan aldıklarını tebliğ de masum olması demektir. Onun tebliğ etmedeki ismeti kesindir. Dolayısıyla peygamberin masumiyetini inkâr etmek, getirdiği risaleti ve nübüvvetini inkâr etmek sayılır. Bu nedenle her Nebi ve Rasül tebliğde hatadan masumdur. Çünkü Nebinin ve Rasülün tebliğdeki masumiyeti onların sıfatlarındandır. Her Nebide ve Rasülde ismet sıfatının bulunmasını akıl kesinlikle gerekli görmektedir.

Nebilerin ve Rasüllerin Allah'ın emrettiği ve yasakladığı fiiller açısından masumiyetleri, onların kesinlikle büyük günahları işlememeleri esası üzere akli delile dayanmaktadır. Kesinlikle büyük günahları işlemezler. Çünkü büyük günahlardan birini yapmak günah işlemek demektir. İtaat parçalanmadığı gibi masiyet/günah işlemek de parçalanmaz. Herhangi bir günah işlenirse bu durum tebliğe de zarar verir. Risaletle ve nübüvvetle çelişir. Bu nedenle Rasüller ve Nebiler Allah'tan aldıklarını tebliğde masum oldukları gibi büyük günahları işlemekten de masumdurlar. Küçük günahlar açısından masum olup olmamaları hususunda ise alimler ihtilaf etmişlerdir. Bir kısım alimler bu tür fiillerden dolayı masum değildirler. Çünkü bunlar masiyet/günah sayılmaz demektedirler. Bir kısım alimler ise küçük olanlardan da masum olurlar, çünkü küçükler de masiyet sayılır demektedirler. Doğru olan ise, kesinlikle yapılması veya yapılmaması istenenler, yani bütün farzlar ve haramlar açısından tamamen masum olduklarıdır. Yani peygamberler ister büyük olsun ister küçük olsun vacib/farz olan bir fiili terketmekten ve haram olan bir fiili de işlemekten tamamen uzaktırlar. Diğer bir ifade ile masiyet olarak isimlendirilen ve masiyet olduğu doğrulanan her fiili işlemekten uzaktırlar. Bunların dışında mekruhları işlememeleri veya mendupları terk etmemeleri ve hilafı evla olan fiillerden dolayı masum değillerdir. Çünkü bu tür fiiller peygamberlik ve risalet vazifeleri ile çelişmemektedir. Bu nedenle mekruh olan bir fiili yapmaları veya mendub olan bir fiili terk etmeleri herhangi bir günahı gerektirmediği için bir problem oluşturmaz. Mübah olanların bazısını yapıp bazısını yapmamaları gibi hilafı evla olan bir fiili yapmak onlar için caizdir. Çünkü bunlar bütün yönleriyle masiyet kelimesinin mefhumu içerisine girmemektedir. Onların Rasül ve Nebi oluşları ve akıl bunları gerektirmektedir.

Ancak, Rasüllerin ve Nebilerin ismet sıfatı, onların vahiy ile Nebi ve Rasül olmalarından sonraki dönemleri için geçerlidir. Peygamber olmadan önceki dönemleri hakkında diğer insanlar için mümkün olan, onlar için de mümkündür. Çünkü ismet sıfatı, nübüvvet ve risalet içindir.