Yüce Allah buyuruyor:

      "Kesinlikle Allah katında hak din, ancak İslâm'dır." (Âl-i İmrân, 19)

      Önceki dinler insanlar tarafından tahrifata (değişikliğe) uğraya uğraya ilâhî din olma özelliklerini yitirdiklerinden ve ayrıca hükümleri mensuh olup (yürürlükten kaldırılıp) geçersiz olduklarından...
      Yüce Allah katında hak ve gerçek din, ancak İslâm'dır.
Son ilâhî din olan İslâm'ın temel ilkesi Tevhid'dir. Yani Allah birdir ve O'ndan başka ilâh yoktur.
      Yerleri, gökleri yaratan, düzenleyen, denetleyen ve denge kanunlarını koyan O'dur. Mülk O'nundur. Hâkimiyet, egemenlik O'nundur. İster melek, ister peygamber olsun, hiçbir varlık yüce Allah'a eş, ortak olamaz.
      Yüce Allah buyuruyor:

      "(Yâ Muhammed) De ki; Ben de ancak sizin gibi bir beşerim (insanım). Şöyle ki, bana İlâhınızın bir tek İlâh olduğu vahyediliyor. Kim ki Rabbine kavuşmayı ümit ediyor (istiyor)sa, salih (ihlaslı) amel işlesin ve Rabbine yaptığı ibadetinde, (hiçbir şeyi O'na) ortak koşmasın."
(Kehf, 110)

      İslâm'a göre, Hazret-i Muhammed de bir insandır, kuldur. Bir farkla ki, yüce Allah O'na peygamberlik görevi vermiştir ve O'na vahiy olunmaktadır.
      İslâm'da ibadetler de yalnızca yüce Allah için yapılır ve yüce Allah'ın rızası gözetilir.
      Müslümanlar birbirinin ilminden ve öğütlerinden yararlanmakla birlikte, hiç kimse yüce Allah ile kul arasına giremez.
      İslâm'da imtiyazlı bir sınıf yoktur. Müslümanlar, kardeştir, eşittir.
      Peygamber dahil, hiç kimse başkalarının günahını bağışlama yetkisine sahip değildir.
      Mescidler para karşılığı günah çıkarma ve vaftiz adı altında çocuk yıkama yeri değildir.
İslâm'ın dışında uydurma din arayanlara gelince!..
      Yüce Allah şöyle buyuruyor:

      "Onlar, Allah'ın dininden başka (bir din mi) arıyorlar? Oysa göklerde ve yerde ne varsa, hepsi ister istemez O'na boyun eğmiştir ve sonuçta O'na döndürüleceklerdir." (Âl-i İmrân, 83)

      Yerdeki atomlardan atmosferdeki gazlara ve gökteki yıldızlardan galaksilere kadar bütün varlıklar, yüce Allah'ın koymuş olduğu düzene uymanın dışında, başka bir seçenekleri olmadığı gibi...
      İnsanların da, son ilâhî din olan İslâm'a uymanın dışında hiçbir seçenekleri yoktur.
      İncil'e, Tevrat'a ya da önceki kitaplardan birine uymak ve onlardaki dinî kuralları uygulamak suç mudur?
      Evet suçtur. Çünkü yüce Allah buyuruyor:

      "Kim ki İslâm'ın dışında bir din ararsa (ve onu uygularsa), ondan (o din) kesinlikle kabul olunmaz ve o kişi âhirette hüsrana (azaba) uğrayanlardan olur." (Âl-i İmrân, 85)

      Yürürlükten kaldırılan kanunlara uymak ve onları uygulamak, hukuk açısından geçersiz ve suç olduğu gibi...
      Yürürlükten kaldırılan önceki kitaplara uymak ve onları uygulamak da, yüce Allah katında hem geçersiz, hem de suçtur.
      Örneğin; bir kişi, ben Hazret-i Âdem'e indirilen suhuflardaki dinî kurallara uyacağım diye,
       Öz kız kardeşi ile evlenmeye kalkışırsa ne olur?
      İslâm'ın dışında kalan toplumlara baktığımızda!..
      Yüce Allah buyuruyor:

      "İnsanların mü'minlere karşı düşmanlıkta, en şiddetlisi olarak Yahudîleri ve müşrikleri bulacaksın ve insanların sempatice en yakını olarak da biz nasraniyiz (Hıristiyanız) diyenleri bulacaksın." (Mâide, 82)

      Yüce Allah İslâm'ın dışındaki toplumlardan, yahudîlerle, müşriklerin mü'minlere (müslümanlara) karşı daha katı ve daha şiddetli düşman olduklarını,
      Hıristiyanların ise, yahudîlere ve müşriklere göre daha ılımlı olduklarını bildirmektedir.
      Bu üç toplumu ayrı, ayrı incelediğimizde!..

      1- Yahudîler
      Aşırı derecede katı ırkçı olan, kendilerini en üstün ırk olarak gören ve diğer insanların bitki ve hayvan türleri gibi Yahudîler'in yararı için yaratıldığına inanan Yahudîler...
      Tevrat'ta bildirilen ve Hazret-i Mûsâ'nın haber verdiği son Peygamber'in geleceğini çok iyi biliyor ve kendilerinden olmasını istiyorlardı.
      Beklentilerinin aksine son peygamber Hazret-i Muhammed'in onlardan (yahudîlerden) olmayıp, Araplardan olmasını içlerine sindiremediler ve bu nedenle Hazret-i Muhammed'e ve müslümanlara karşı düşmanlık hareketini başlattılar.
      Geçmişte olduğu gibi, günümüzde de bu düşmanlık hareketini sürdüren yahudîler, güçsüz oldukları dönemlerde uysal ve uyumlu bir görünüm sergilerken,
      Güçlü oldukları dönemlerde acımasızca müslümanlara saldırır, bundan zevk alır ve hatta sevap işlediklerine inanırlar.
      Aşırı derecede katı ırkçı olan yahudîler, gerçekte hak din olan Musevîliği de doğaları doğrultusunda değiştirip, yahudîlik dinine dönüştürdüklerinden,
      Ne başkalarını bu dine kabul eder, ne de kendileri başka dine girerler.
Doğalarında ve genlerinde aşırı derecede ırkçılık ve aşırı derecede İslâm düşmanlığı bulunan Yahudîler'in, bu İslâm düşmanlığı gelecekte de devam edecek ve sonuçta,
      Arz-ı Mev'ûd dedikleri yer onlara top yekün mezar olacak ve dünya, siyonizmin fitnelerinden kurtulup huzura kavuşacaktır.

      2- Müşrikler
      Akıl duygusundan yoksun olan hayvanlar, fıtratlarından kaynaklanan bir duygunun etkisi ile, belirli vakitlerdeki bedensel ibadetlerini düzenli bir şekilde yaparken ve yüce Allah'ı hamd ile tesbih ederken...
      Ne yazık ki en akıllı, en bilinçli varlıklar olan insanlardan bazıları, kendileri gibi âciz ve fâni insanları ilâhlaştırıp putlaştırmakta ve onların adına diktikleri taşlara tören ya da âyin adı altında tapınmaktadırlar.
      Putlaştırdıkları kişilerin görüş ve ideolojilerini din gibi benimseyen müşrikler, bunu çağdaşlık olarak algılamakta ve kendileri gibi düşünmeyenleri gericilikle suçlamaktadırlar.
      Dinî açıdan olduğu gibi, bilimsel açıdan da geçersizliği ve tutarsızlığı kanıtlanan putçuluk hareketi, modern çağımızda da bazı çıkar çevreleri tarafından zorbalıkla ve yapay solunumla yaşatılmaya çalışılmaktadır.
      Müşrikler karşılarında en büyük engel olarak, tek hak din olan İslâm'ı gördüklerinden, zaman zaman çok katı bir İslâm düşmanlığını gündeme getirseler de,
      Doğalarında yahudîler gibi katı İslâm düşmanlığı bulunmadığından, her an İslâm'a gelebilir ve en seçkin müslüman oluverirler. Hazret-i Ömer örneğinde olduğu gibi..

      3- Hıristiyanlar
      Çağımızda bilim ve teknolojinin öncüleri olan Hıristiyanlar atomun, hücrenin iç yapısını, çekirdeğini ve çekirdeğin iç yapısını didik didik araştırdıkları gibi,
      Aynı duyarlılığı din konusunda da gösterseler ve ön yargıdan arınmış sağ duyuları ile bir de dinlerini araştırsalar!...
      Gerçekte hak din olan Hıristiyanlığın, yüzyıllar boyunca bozula bozula ne hale geldiğini ve gerçek din ile bir ilgisinin kalmadığını göreceklerdir.
      Çünkü Allah katındaki hak dinlerin ortak temel ilkesi tevhiddir. Yani Allah birdir, O'ndan başka ilâh yoktur.
      Yüce Allah kainatta (evrende) öyle bir denge-düzen kurmuş ki, bir tek varlık bu denge-düzenin dışına çıkamaz, kendiliğinden başka bir düzene geçemez ve kesinlikle yüce Allah'a eş, ortak olamaz.
      Ayrıca Allah katındaki hak dinler, ortak tevhid inancından sonra iki temel kaynağa dayanırlar:

      (a) Yüce Allah tarafından görevlendirildiği mücizelerle kanıtlanan hak peygamber,

      (b) Yüce Allah tarafından peygamberlere indirilen ilâhî kitap.

      Hıristiyanlıktaki peygamberlik inancına baktığımızda!..
      İlâhî bir mucize olarak babasız dünyaya gelen Hazret-i Îsâ'ya Allah'ın oğlu diyen ve O'nu ilâhlaştırıp Allah'a ortak koşan Hıristiyanlar, Hazret-i Îsâ'nın peygamberliğine inanmamakta ve O'nu peygamber olarak kabul etmemektedirler.
      Çünkü bir peygamber ilâh olamayacağı gibi, gerçek ilâh da peygamber (yani elçi) olamaz.
      Yüce Allah şöyle buyuruyor:

      "Meryem oğlu Mesih (Hazret-i Îsâ), ancak bir peygamberdir. O'ndan önce nice peygamberler gelip geçti. Annesi de sıddıkadır. Her ikisi de yemek yerlerdi." (Mâide, 75)

      Hazret-i Îsâ'yı ve annesi Hazret-i Meryem'i ilâhlaştıranlara yüce Allah şöyle buyurdu:
"Hazret-i Îsâ, ancak bir peygamberdir. Ondan önce nice peygamberler gelip geçti. Peygamberlerden her birinin farklı özellikleri ve farklı mucizeleri olduğu gibi, Hazret-i Îsâ da ilâhî bir mucize olarak, babasız dünyaya geldi.
      Annesi Meryem de, Allah yolunda gerçek sadıklardan (doğrulardan) dır. Ancak, ilâh olmayıp insan oldukları için, ikisi de yemek yerlerdi."
      Diğer canlılar gibi dünyadaki yaşam koşullarına bağımlı oldukları için,
      Havayı soluyan, suyu içen, çeşitli gıdaları yiyen, bunları iç organlarında sindirdikten sonra, kalın bağırsağında biriken artıkları gidip tuvalete boşaltan ve eli ile edep yerlerini temizleyen kişi,
      İlâh ya da Allah'ın oğlu olur mu?
      Hazret-i Meryem'in döl yatağında yatan ve sonra mahrem yerlerinden geçip, dünyaya gelen kişi,
      İlâh ya da Allah'ın oğlu olur mu?
      Hangi akıl, hangi mantık, hangi sağ duyu bu saçmalığı kabul eder ve hangi vicdan bu sapıklığı onaylar?
      Hazret-i Îsâ'nın dünyaya babasız gelişine baktığımızda!
      Yüce Allah şöyle buyuruyor:

      "Kesinlikle Allah katında Îsâ'nın örneği, Âdem'in örneği gibidir. O'nu (Âdem'i) topraktan yarattı. Sonra O'na 'ol' dedi (ruh verdi) O da (insan) oluverdi." (Âl-i İmrân, 59)

      Babasız dünyaya gelen Hazret-i Îsâ'ya Allah'ın oğlu diyen ve O'nu ilâhlaştırıp Allah'a ortak koşanlara, yüce Allah Hazret-i Âdem'in yaratılışını örnek veriyor.
      O'nu (Âdem'in bedenini) topraktan yarattı. Sonra O'na ol dedi (ruh verdi) ve O da hemen canlı bir insan oluverdi.
      Yüce Allah'ın madde âlemindeki canlılar için koymuş olduğu üreme kanunlarına bütün canlılar uyma zorunluluğunda olmakla birlikte,
      Yüce Allah kendi koymuş olduğu kanunlara uyma zorunluluğunda değil ki!..
      Dilediği varlıkları, dilediği an farklı yöntemlerle yaratır.
      Hazret-i Îsâ'yı farklı bir yöntemle babasız yaratan yüce Allah, Hazret-i Âdem'i de daha farklı bir yöntemle, hem annesiz hem de babasız yarattı.
      İlk insan olan ve annesiz, babasız yaratılan Hazret-i Âdem'e tek bir kişi Allah'ın oğlu ya da İlâh diye tapınmadığı ve yüce Allah'a ortak koşmadığı halde,
      Hazret-i Îsâ'ya Allah'ın oğlu diyen ve O'nu ilâhlaştırıp yüce Allah'a ortak koşanlar, gerçekten apaçık bir sapıklığın içindedirler.
      Ve yüce Allah şöyle buyuruyor:

      "And olsun ki, Allah üç'ün (üç ilâh'ın) üçüncüsüdür diyenler kâfir oldu. Gerçek şu ki, bir tek ilâh (olan Allah)'tan başka ilâh yoktur." (Mâide, 73)

      Hazret-i Îsâ gibi ulûl azim bir peygamberi ve Rûhu'l-kudüs (kutsal ruh) gibi mukarreb bir meleği ilâhlaştırıp Allah'a ortak koşanlar, müşrik oldukları için Allah katında kâfir sayılmışlardır.

      Hıristiyanlığın kutsal kitabı İncil'e gelince!..
      30 yaşında peygamber olan ve 33 yaşında göğe kaldırılan Hazret-i Îsâ'ya, 3 yıllık peygamberlik döneminde, çok az sayıda kişi iman etmişti.
      Hazret-i Îsâ'nın göğe kaldırılışından sonra etrafa dağılan havâriler, Yahudîler'in ve Romalıların ağır baskısından dolayı, o dönemde hak din olan Hıristiyanlığı gizlice yaymaya çalışıyorlardı.
      İnsanları gizlice Hıristiyanlığa davet eden havariler, İncil'den bölümler okuyor, bunların yorumunu yapıyor, Hazret-i Îsâ'nın sözlerinden, yaşantılarından örnekler veriyorlardı. Ayrıca kendileri de bazı öğütlerde bulunuyorlardı.
      Hıristiyanlığı kabul edenlerden bazıları, havarilerden dinlediklerini, yani İncil'den okunan bölümleri, bunların yorumlarını, Hazret-i Îsâ'nın söz ve yaşantılarından örnekleri ve havarilerin öğütlerini karmaşık bir şekilde yazmaya ve yazdıkları bu kitaplara İncil adını vermeye başladılar.
      Sonradan gelenler, kulaktan duyma her çeşit hurafe ve efsaneleri de bunlara ilave edince, birbirinden farklı ve çelişkili yüzlerce kitap (İncil) ortaya çıktı ve kitap kargaşası başladı.
      Miladî 323 yılında Roma İmparatoru Konstantin'in Hıristiyanlığı kabul etmesi ile Hıristiyanların üzerindeki devlet baskısı kalktı ve Hıristiyanlık Roma Devleti'nin resmî dinî oldu ama,
      Kitap kargaşası ve ondan kaynaklanan inanç ve ibadet kargaşası devam ediyordu.
      Kitap kargaşasına bir çözüm arayan Konstantin, milâdî 325 yılında, yani Hazret-i Îsâ'nın göğe kaldırılışından 292 yıl sonra, İznik'te papazlar kurulunu topladı ve onlara, yüzlerce İncil'in arasından birini gerçek İncil olarak seçmelerini emretti.
      Hıristiyanlığı kabul ettiği dönemdeki karmaşık koşullar nedeni ile Hıristiyanlığın öz kaynağına inemeyen ve hak dinlerdeki ortak temel ilkeleri bilmeyen Konstantin,
      Kıyamete kadar devam edecek bir yanlışı başlattı ve ilâhî vahye dayanan bir görevi, sıradan birer insan olan papazlara verdi.
      Peki, papazlar kurulu ne yaptı?
      Ya da ne yapabilirlerdi ki!..
      Peygamber değillerdi ki, gelen vahye göre hareket edip gerçek İncil şu ya da bunların içinde gerçek İncil yok diye kesin karar verebilsinler!
      Önlerinde gerçek İncil yoktu ki, aynısını ya da ona en yakın olanını tercih etsinler!
      Papazların işi gerçekten zordu. Ancak büyük Konstantin denilen koskoca Roma imparatoru emir vermişti.
      Papazların tek seçeneği vardı. Duygusal yaklaşımla hareket edip İncillerden birini seçmek ve sonra, gerçek İncil bu diye ilan etmek.
      Tek İncil üzerinde anlaşma sağlayamadılar ama, içlerinden Matta, Luka, Markos ve Yuhanna'ya ait olduğu iddia edilen dört İncil'i, Gerçek İnciller diye ilan ettiler.
      İznik'te toplanan papazlar kurulu işin içinden sıyrılmıştı ama bu kurulda bulunmayan papazlar ve Hıristiyan kamu vicdanı tatmin olamamıştı ve kitap kargaşası devam ediyordu.
Hıristiyan kamu vicdanının tatmin olmaması üzerine, 364 yılında Laodiese'de ve 387 yılında Kartaca'da toplanan kurullarda, bu işe bir çözüm arandı ve İncil'ler üzerinde değişiklikler yapıldı, yine başarılı olunamadı.
      Artık iş çığırından çıkmış ve papazlar yetkilerini aşmışlardı. Peygamberlerin bile ilâhî kitaplar üzerinde en küçük bir değişiklik yapmaya yetkileri olmadığı halde, İncil adı verilen kitaplar, papazların oyuncağı olmuştu.
      Sonra, İstanbul'da, İzmir'de, Aydın'da, Efes'te ve Kadıköy'de toplanan kurullarda da İncil'ler üzerinde değişiklikler yapıldı, kesin bir çözüm arandı, tabii ki başarılı olunamadı, olunamayacak ve Konstantin'in başlattığı bir yanlış Kıyamet'e kadar devam edecek!...
      Atalarımız, "zararın neresinden dönülürse, kârdır" demişler.
      Bugünkü Hıristiyan dünyasına baktığımızda, onların manevî zarardan dönme niyetinde olmadıklarını görüyoruz!
      1947 yılında Kudüs yakınlarındaki bir mağarada o yörede hayvanlarını otlatmakta olan çobanlar tarafından, bir küp içinde el yazması İncil bulunmuştu.
      Hıristiyan dünyasına bomba gibi düşen bu haber, bütün gazeteler tarafından, hem de sür manşetten, "Gerçek İncil bulundu" diye kamuoyuna duyurulmuş ve haftalarca Hıristiyan dünyasının gündeminde kalmıştı.
      Dünya Kiliseler Birliği derhal bunu incelemeye aldı ve sonra. Evet sonra birden sır oldu ve karanlığa büründü.
      Neden mi?
      Çünkü Hıristiyan dünyasının ve özellikle kiliselerin gerçek İncil'e uyum sağlamaları ve ilâhî emirler doğrultusunda yaşamaları çok zordu. Özellikle son peygamberle ilgili ilâhî emirler onları ürküttü.
      Yalan da olsa, yanlış da olsa papazların düzenlediği İncil'leri, gerçek İncil'e tercih ettiler ve manevî zarardan geri dönemediler.
      İşin en ilginç ve çarpıcı yönü ise!..
      Kendi iç sorunlarını çözüme kavuşturamayan ve ellerindeki İncil'lerin gerçekten ilâhî kitaplar olduğunu vicdanen kabullenemeyen Hıristiyanlar,
      Ne yazık ki kurdukları gizli misyoner teşkilatları ile, ellerindeki bozuk ve uydurma İncil'leri İslâm ülkelerine ihraç etmeye ve müslümanları Hıristiyanlaştırmaya çalışıyorlar.
      Gülünç ama, gerçek. Atalarımız ne güzel demişler; "Kendisi muhtâc-ı himmet, nerde kaldı gayre himmet".
      Hıristiyanlara samimi bir uyarım!
      Gerçek olduğuna inanamadığınız İncil'lerin baskısı ile uğraşacağınıza ve onları İslâm ülkelerinde gizlice pazarlayacağınıza...
      Gelin, ilm-i Arapça'yı çok iyi bilen kişilerin ve bilim adamlarınızın katılımı ile bir komisyon oluşturun ve bu komisyonda, son ilâhî kitap olan Kur'ân'ı (meal ve çevirilerinden değil) aslından inceleyin!...
      Kur'ân'ın, gerçekten ilâhî kitap olduğunu görecek, her aradığınızı onda bulacak ve ruhsal açıdan tatmin olup, inşâAllah iman edeceksiniz...
      Sakın ha! Putçulukta inatla direnen müşrikler gibi, "biz babalarımızı bu yolda bulduk, onların izinden gideriz" demeyin!
      Çünkü yüce Allah şöyle buyuruyor:

      "Ya babaları bir şey bilmiyor ve yanlış yolda iseler!" (Mâide, 104)

      Evet, ya babalarınız bir şey bilmiyor ve yanlış yolda ise?
      Modern fiziğin kurucusu İtalyan bilim adamı Galileo'yu, dünyanın döndüğünü söylediği için aforoz edip zindana attıran papa ve papazlarınız da bir şey bilmiyor ve yanlış yolda iseler!...
      Son ilâhî kitap olan Kur'ân ise, Galileo'dan bin küsur yıl önce, "Ve küllün fiy felek'in yesbehûn." (Yasin, 40) âyeti ile, yalnızca dünyanın değil, ayın ve güneşin de yörüngelerinde döndüğünü haber veriyor.