Ölümle mahşer arası bir devre,
Maddeler ötesi bir ara devre.
Kabir hayatı denir bu devreye,
Berzah âlemi denir bu devreye.
Kabir hayatı dünyaya benzemez,
Dünyadaki düzen orada geçmez.
Bedensiz, organsız farklı bir âlem,
Maddeler ötesi ruhsal bir âlem.
İsterseniz bunu biraz açalım,
Berzah âlemine biraz dalalım.
Önce ruhla bedeni tanıyalım,
Ruh nedir? Beden nedir? anlayalım.
Her an hücren değişir, Ruh değişmez,
Etin derin değişir, Ruh değişmez.
İnsanın kalıcı kimliği Ruhtur,
Aslı, özü, gerçek varlığı Ruhtur.
Ruhsuz beden et ve kemik yığını,
Ruh çeker iki âlemde kaygını,
Ruhsuz beden çürür, kokar leş olur,
Ruh ile beden, saygın insan olur.
Ruh gidince, anne evlâttan korkar,
Ruh varsa, hasta da olsa kucaklar.
Aslımız Ruhtur, böbrek, ciğer değil!
Kalp, bağırsak, kemik yığını değil!
Böbreğin değişse, sen değişmezsin,
Gözlerin değişse, sen değişmezsin,
Kalbin de değişse, sen değişmezsin,
Kanın da değişse, sen değişmezsin.
Sen RUH'sun organlarına BEN deme!
Et ve kemik yığınına BEN deme!..

***

Huzur ve bunalım ruhsal olaydır,
Bedensel yapıyı aşan olaydır.
Ruhsal açıdan huzurlu olanlar,
Böbreği, ciğeri hasta olanlar,
Hastanelerde huzurla yatarlar,
Gelen dostlarıyla sohbet yaparlar,
Bedensel açıdan sağlam olanlar,
Ama ruhsal bunalımda olanlar,
Bir dakika huzurla yatamazlar,
Evlere, hastanelere sığmazlar.
Kocaman dünya dar gelir onlara,
Bazıları kalkışır intihara.
Ölünce her şey bitecek sanırlar,
Bunalımdan kurtulacak sanırlar.
Ah!, Bilseler durum tam aksinedir,
Gerçek ruhsal bunalım kabirdedir.
Zamanla beden çürür, toprak olur,
Azap da, Rahmet de Ruhlara olur.
Bedenden geç, Ruhunu olgunlaştır,
Ruhsal huzur için olgunluk şarttır.
Ruhsal olgunluk imâna bağlıdır,
Allah aşkıyla yanmaya bağlıdır.
Gâfil Ruhla Berzah hayatı geçmez,
Beden çürür ama Ruhlar çürümez!
Son nefeste Allah diye ölenler,
İmânla, ihlâsla, kabre girenler,
"Rabbin kim?" diye sorunca melekler,
Ruhsal zevkle "Rabbim Allah!" diyenler,
Kabir çukurunda tutsak olmazlar,
Diledikleri gibi dolaşırlar.
Beden kafesinden kurtulan Ruhlar,
Berzah'ta kuşlar gibi uçuşurlar.
Yeme, içme, tuvalet dertleri yok,
Soğuk, sıcak, yer çekimi derdi yok.
Yakınlarını bulup konuşurlar,
Berzah âlemine uyum sağlarlar.
Zamanla alışır Ruhlar oraya,
Sanki hiç gelmemiş gibi dünyaya.
Dünyada eşi, evladı olanlar,
Ana, baba, kardeşi bulunanlar,
Onları sık sık ziyaret ederler,
Dostlarından dua, sevap beklerler.
Gelen sevaplarla nurları artar,
Ruhsal zevkleri, feyizleri artar.
Azapta ise, azabı hafifler,
Az da olsa kabri biraz genişler.
Kimine her an bol bol sevap gelir,
Kimine de ayda, yılda bir gelir.
Hiç gelmeyenlerin boynu bükülür,
Onlara diğer Ruhlar da üzülür.
Binlerce yıldır Berzah'ta olanlar,
Dünyada eşi, dostu kalmayanlar,
Âhirete imânla göçmüşlerse,
Kabirde "Rabbim Allah!" demişlerse,
Din kardeşlerinden sevaplar gider,
Çünkü din kardeşliği devam eder.
İslâm'a, Kur'an'a karşı olanlar,
Çağdaşlığı din karşıtı sananlar,
Kabirde "Rabbim Allah!" diyemezler,
Meleklere tek cevap veremezler.
Onlar için dua etmek haramdır,
"velâ tekum alâ kabrihi" vardır.
Onlara dünyadan tek sevap gitmez,
Kabir azapları hiç hafiflemez...