ZUHRUF SURESİ
(1) Hâ Mîm.
(2) Apaçık kitaba andolsun ki..
(3) Biz onu anlayasınız diye Arapça okuma/Kur’an kıldık.
(4) O, katımızdaki ana kitaptadır. Yüce ve hikmet sahibidir.
(5) -Siz azgınlık eden bir toplumsunuz diye sizi Kur’an ile uyarmaktan vaz mı geçelim?
(6) Biz, öncekiler için de nice peygamberler gönderdik.
(7) Onlara hiç bir peygamber gelmedi ki onunla alay etmiş olmasınlar.
(8) Onlardan daha güçlü olanları da helak ettik. Öncekilerin örneği geçti.
(9) Onlara: -Gökleri ve yeri kim yarattı? diye sorsan: -Onları, güçlü ve bilgin olan Allah yarattı derler.
(10) O, sizin için, yeri bir beşik kıldı, orada doğru yolu bulasınız diye yollar yaptı.
(11) O, gökten bir ölçüyle su indirendir. Onunla ölü bir beldeyi canlandırdık. Sizde işte böyle çıkarılacaksınız.
(12) O, bütün çiftleri yaratan, sizin gemi ve hayvanlardan üzerine bindiğiniz şeyleri var edendir.
(13) (13-14) Onların sırtlarına bitip oturmanız, sonra da: Rabbiniz'in nimetlerini hatırlamanız, onlara yerleştikten sonra da: -Bunu, hizmetimize veren Allah ne yücedir. Yoksa buna bizim gücümüz yetmezdi ve biz elbette Rabbimiz'e döneceğiz demeniz için..
(14) (13-14) Onların sırtlarına bitip oturmanız, sonra da: Rabbiniz'in nimetlerini hatırlamanız, onlara yerleştikten sonra da: -Bunu, hizmetimize veren Allah ne yücedir. Yoksa buna bizim gücümüz yetmezdi ve biz elbette Rabbimiz'e döneceğiz demeniz için..
(15) (Buna rağmen) O’na, kendi kullarından bir parça yakıştırdılar. İnsan gerçekten apaçık bir nankördür.
(16) Yoksa O, yarattıklarından kızları kendi aldı da oğulları size mi ayırdı?
(17) Oysa onlardan biri, Rahman’a isnat ettiği (bir kız çocuğu) ile müjdelendiği zaman, içi kahır dolu olarak yüzü simsiyah kesilir.
(18) Süs içinde yetiştirilen, bunun üzerine kendini apaçık olmayan bir çatışmanın içinde bulanı mı? (Allah’a yakıştırıyorlar)
(19) Rahman’ın kulları olan melekleri dişi saydılar. Onların yaratılışlarına mı şahit oldular? Onların bu şahitlikleri yazılacak ve onlara sorulacaktır.
(20) Eğer Rahman dilemiş olsaydı, biz onlara kulluk etmezdik, dediler. Bu hususta bir bilgileri yoktur. Onlar, sadece yalan söylemektedirler.
(21) Yoksa daha önceden onlara bir kitap verdik de, onlar o kitaba mı tutunuyorlar?
(22) Bilakis şöyle dediler: -Biz, atalarımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izinde dosdoğru gitmekteyiz.
(23) Senden önce de bir beldeye uyarıcı gönderdiğimizde hemen oranın ileri refahtan şımarmış gelenleri: -Biz atalarımızı bir din üzerinde bulduk, biz de onların izinden gidiyoruz, demişlerdi.
(24) -Size, atalarınızı üzerinde bulduğunuzdan daha doğru bir şey getirmiş olsam da mı? dedi. Onlar: -Biz, sizinle gönderileni tanımıyoruz, dediler.
(25) Biz de onları cezalandırmıştık. Bir bak, yalanlayanların akibeti nasıl oldu?
(26) Hani İbrahim babasına ve kavmine demişti ki: -Ben sizin kulluk ettiklerinizden uzağım.
(27) Ancak beni yaratana kulluk ederim. Çünkü O bana doğru yolu gösterecektir.
(28) Onu, belki dönerler diye arkasında kalıcı bir söz haline getirdi.
(29) Evet, onları ve atalarını kendilerine hak ve apaçık bir elçi gelinceye kadar nimetlendirdim.
(30) Onlara hak geldiği zaman: -Bu bir aldatmacadır, biz onu tanımıyoruz. dediler.
(31) -Bu Kur’an iki şehrin büyüklerinden bir adama indirilmeli değil miydi? dediler.
(32) Rabbin’in rahmetini onlar mı taksim ediyor? Dünya hayatında onların geçimliklerini aralarında biz paylaştırdık. Onlardan bir bölümünü, birbirlerine iş gördürebilsinler diye diğerlerinin üzerinde derecelerle yükselttik. Rabbinin rahmeti onların topladıklarından daha hayırlıdır.
(33) Eğer insanlar tek bir toplum olmayacak olsaydı, Rahman’a nankörlük edenlerin evlerinin çatılarını ve üzerine çıkıp yükseldikleri merdivenleri gümüşten yapardık.
(34) Kapılarını ve arkalarına yaslandıkları koltukları
(35) Ve süsleri de... Bunların hepsi geçici hayatın geçimliğidir. Ahiret ise Rabbin katında korunanlara aittir.
(36) Allah’ın zikrini/Kur’an’ı umursamayan kimseye bir şeytanı musallat ederiz de onun yakın bir dostu olur.
(37) Onlar, bunları yoldan çıkarırlar da, yine de kendilerini doğru yolda sanırlar.
(38) Nihayet, bize geldiği zaman: -Keşke benimle senin aranda doğu ve batı kadar uzaklık olsaydı. Ne kötü bir dostmuşsun!
(39) O gün bu (pişmanlık) size bir fayda sağlamayacaktır. Çünkü siz zalimlik ettiniz. Azapta da artık ortaksınız
(40) -Şimdi, sağıra sen mi işittireceksin? veya kör olan ve apaçık sapıklıkta bulunan kimseye sen mi yol mu göstereceksin?
(41) Biz, seni alıp götürsek de onlardan intikam alacağız;
(42) Onlara vaadettiğimizi sana göstersek de.. Elbette biz, onlara güç yetiririz!
(43) Sen, sana vahyolunana sımsıkı tutun. Çünkü sen, dosdoğru bir yol üzerindesin!
(44) Şüphesiz, (Kur’an) senin için ve kavmin için de sorgulanacağınız bir hatırlatmadır.
(45) Senden önce gönderdiğimiz peygamberlerimizden sor. Bakalım, Rahman’dan başka kulluk edilecek ilahlar var etmiş miyiz?
(46) Musa’yı ayetlerimizle Firavun’a ve kurmaylarına göndermiştik: -Şüphesiz ben, evrenin sahibinin elçisiyim, dedi.
(47) Onlara ayetlerle geldiği zaman onlar, ona gülüp geçmişlerdi.
(48) Onlara gösterdiğimiz her mucize, bir evvelkinden daha büyük idi. Belki dönerler diye onları azabımızla yakalamıştık
(49) -Ey sihirbaz! sana verdiği söze dayanarak bizim için Rabb’ine dua et, muhakkak biz de doğru yolu bulacağız, demişlerdi.
(50) Onlardan azabı kaldırdığımız zaman da hemen sözlerini bozuyorlardı.
(51) Firavun ulusuna seslenerek: -Ey ulusum, Mısır’ın ve altımda akan şu ırmakların hakimiyeti bana ait değil mi? Bunu görmüyor musunuz?
(52) Yoksa ben, şu hakir ve neredeyse konuşamayan adamdan daha iyi değil miyim?
(53) -Ona altın bilezikler verilmeli veya onunla birlikte yakınında yer alan melekler gelmeli değil miydi?
(54) Firavun, halkın küçümsemiş, onlar da ona boyun eğmişlerdi. Gerçekten onlar yoldan çıkmış bir toplum idi.
(55) Onlar bizi öfkelendirdikleri zaman, onların hepsini suda boğarak, onlardan intikam aldık.
(56) Böylece onları sonradan geleceklere selef ve örnek kıldık.
(57) Meryem’in oğlu örnek olarak verilince, kavmin ondan (konuyu) saptırıyor:
(58) -Bizim ilahlarımız mı daha iyidir; yoksa o mu? diyerek.. Bunu sana sadece tartışmak için söylüyorlar. Zaten onlar kavgacı bir toplumdur.
(59) O, yalnızca kendisine nimet verdiğimiz ve İsrailoğulları’na örnek yaptığımız bir kuldur.
(60) Eğer dileseydik, yeryüzünde sizin yerinize geçecek melekler var ederdik.
(61) Şüphesiz o, kıyamet için bir ilimdir. O halde, kıyametten yana bir şüpheniz olmasın. Bana uyun. Dosdoğru yol budur.
(62) Şeytan sakın sizi saptırmasın. Çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır.
(63) İsa belgelerle geldiği zaman şöyle demişti: -Size hikmet ile hakkında ihtilafa düştüğünüz şeylerin bir kısmını açıklamak için geldim. Allah’tan korkun ve bana uyun!
(64) Allah, benim de Rabb’im sizin de Rabbiniz O’dur. Öyleyse O’na kulluk edin. Dosdoğru yol budur.
(65) Buna rağmen gruplar, aralarında anlaşmazlığa düştüler. O acı günün azabına uğrayacak zalimlerin vay haline..
(66) Onlar, farkında olmadıkları bir anda, ansızın kendilerine gelecek kıyametten başka bir şey mi bekliyorlar?
(67) O gün, kendilerini günahlardan koruyanlardan başka bütün dostlar birbirine düşmandır.
(68) -Ey kullarım! size bugün korku yoktur ve siz üzülecek de değilsiniz.
(69) -Ayetlerimize iman edenler ve teslim olanlar!
(70) Siz ve eşleriniz sevinç içinde, girin cennete!
(71) Etraflarında altın tepsiler ve testiler dolaştırılır. Orada canların çektiği ve gözlerin zevk aldığı her şey vardır. Siz, orada ebedi kalacak olanlarsınız!
(72) Yaptıklarınıza karşılık olarak, sizin varis olduğunuz cennet işte budur!
(73) Orada sizin için bir çok meyveler vardır, onlardan yersiniz..
(74) Suçlular ise cehennem azabında ebedidirler.
(75) Onların azabına hiç ara verilmez ve onlar orada ümitsiz kalmışlardır.
(76) Onlara biz zulmetmedik, fakat onlar kendi kendilerine zulmettiler.
(77) (Cehennem bekçisine): -Ey Malik, Rabbin işimizi bitirsin, diye haykırırlar. O da: Siz, kalıcısınız! der.
(78) Size hakkı getirmiştik. Fakat çoğunuz haktan hoşlanmamıştınız.
(79) -Yoksa bir işe mi karar verdiler? Elbette biz de kararlıyız.
(80) Yoksa, bizim, onların gizlediklerini ve gizli toplantılarını işitmediğimizi mi sanıyorlar? Hayır yanılıyorlar. Elçilerimiz de onların yanında kaydediyorlar.
(81) De ki: -Eğer Rahman’ın bir oğlu olsaydı, ona kulluk edenlerin ilki ben olurdum.
(82) Göklerin ve yerin Rabbi, Arş’ın Rabbi onların nitelemelerinden uzaktır.
(83) Bırak onları, kendilerine vaat edilen güne kavuşuncaya kadar dalsınlar ve oynaya dursunlar.
(84) Gökte ilah O olduğu gibi yerde de ilah O’dur. O, hakimdir, alimdir.
(85) Göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin hakimiyeti kendisine ait olan ne yücedir! Kıyametin bilgisi O’nun yanındadır ve O’na döndürüleceksiniz.
(86) Bilerek hakka şahitlik edenler dışında, Allah’tan başka dua ettiklerinin, şefaat güçleri yoktur.
(87) Onlara kendilerini kimin yarattığını sorsan, elbette “Allah” derler. Buna rağmen nasıl saptırılıyorlar?
(88) Onun “Ey Rabbim” deyişine yemin olsun ki, onlar gerçekten iman etmeyen bir toplumdur.
(89) Öyleyse onları boş ver ve “selam” de, nasıl olsa öğrenecekler.