Kur’an ahiret gününe bir çok isim vermektedir. Ahirete bu kadar ismin verilmesinin sebebi onun pek çok yönüne dikkat çekme ve gün hakkında daha fazla bilinç vermek içindir.
Ahiretin, ‘yevmü’l kıyame-Kıyamet günü’, ‘yevmü’l hesap-hesap günü’ gibi bilinen adlarını yanında bazı isimleri de şunlardır:
‘Yevmü’l hurûc’, çıkış günü[1],
‘Yevmü’l ba’as’, diriliş günü[2],
‘Yevmü’l cem’’, toplanma, bir araya gelme günü[3],
‘Yevmü’l huld’, sonsuza dek sürecek gün[4],
‘Yevmü’l azife’, yaklaşan gün[5],
‘Yevmü’l karar’, devamlı yerleşme günü[6],
‘Yevmü’l Fasl’, kesin karar günü[7],
‘Yevmü’l hasre’, pişmanlık günü[8],
‘Yevmü’l ma’lûm’, bilinen gün[9],
‘Yevmü’t teğâbûn’, aldanma günü[10],
‘es-Sa’a’, saat, an[11],
‘el-Hâkka’, gerçek olan[12],
‘el-Karia’, büyük olay[13] ve diğerleri.[14]
[1] Kâf: 50/42.
[2] Rûm: 30/56.
[3] Şûra: 42/7.
[4] Kâf: 50/34.
[5] Necm: 53/57. Mü’min: 40/39.
[6] Mü’mün: 40/39.
[7] Mürselat: 77/13-14. Dûhan: 44/40.
[8] Meryem: 19/39.
[9] Burûc: 85/2.
[10] Teğâbûn: 64/9.
[11] Şûra: 42/7.
[12] Hâkka: 69/1-3.
[13] Hâkka: 69/4. Karia: 101/1-3.
[14] Hüseyin K. Ece, İslam’ın Temel Kavramları, Beyan Yayınları: 35-36.