Ekrem’in Anlamı

İbn Teymiye, “Rabb’in en büyük kerem sahibidir.” [1] âyetini tefsir eder­ken şunları söyler: “Kerem sözcüğü, bütün iyilikleri, güzellikleri ve bağışları kapsa­yan bir sözcüktür. Her ne kadar tam anlamı “karşılıksız vermek” olsa da bu sözcükle sadece bu anlam kastedilmemektedir. Sözcük, başkasına yapılan her türlü iyiliğe, güzel davranışa ve çok hayra delalet etmektedir. Allah Teâlâ kendisinin Ekrem olduğunu ismi tafdil (üstünlük belirten isim) kipiyle ha­ber ver­mekte ve kendisini bize böyle tanıtmaktadır. Bu da sadece O’nun sı­nırsız ve mutlak kerem sahibi olduğunu göstermektedir. Âyette “Rabb’in en büyük kerem sahibidir.” [2] denilerek bu isim mutlak olarak zikredilmekte, “Falandan daha kerem sahibidir” denilerek herhangi bir sınırlama yapılma­maktadır. Bu ifade tarzı, O’ndan daha üstün bir kerem sahibinin olmadığına ve O’nun ke­rem konusunda hiçbir eksik ve kusurunun bulunmadığına işaret etmekte­dir.”[3]

Allah Ekremü’l-ekremin (kerem sahiplerinin en üstünü)dir. Burada Ek­rem sözcüğü Kerîm (hayırsever) anlamında kullanılmıştır. Tıpkı E’azz (en üs­tün) ve Etval (en uzun) kelimelerinin üstün ve uzun anlamında kullanıldığı gibi.[4]

Beyhakî “el-Esmâ ve’s-sıfât” adlı eserinde Hattâbî’den şu açıklamayı nakle­der: “Allah, Ekremu’l-ekremîndir” sözünün anlamı: O’ndan başka mut­lak kerem sahibi yoktur, hiç kimse kerem sahibi olmada ona eşit olamaz de­mek­tir.”[5]