﴿ اَلسُّبُّوحُ ﴾

SÜBBÛH

Bu isim Kur’an’da değil, Hz. Peygamber’den rivayet edilen hadislerde geçmektedir. Hz. Aişe anlatıyor: Hz. Peygamber rükû ettiğinde: “Ey ulu ve yüce olan! Ey hiçbir ayıbı ve kusuru olmayan! Ey meleklerin ve Rûh’un (Cebrail’in) Rabb’i!” diye dua ederdi.”[1]

Müslim’in bir başka rivâyetinde Hz. Peygamber’in bu duayı rükûda ve secdede söylediği nakledilir.

el-Halîmî bu ismin anlamı hakkında der ki: “Sübbûh, var olma yö­nünden varlıklarda bulunan her türlü ayıp ve noksanlıklardan uzak olan de­mektir. Tesbîh ve tenzih etmek, yüceltmek, ayıp ve eksikliklerden uzak tutmak anlamlarına gelir.”[2]

* * *