﴿ اَلْمَناَّنُ ﴾

MENNÂN

Bu isim Kur’an’da fiil olarak şöyle geçmektedir:

“Andolsun ki Allah, mü’minlere lütufta bulunmuştur.”[1]

“Aksine, sizi imana yöneltip-ilettiği için Allah size minnet etmektedir.”[2]

Mennân ismi, Enes b. Malik’in rivayet ettiği bir hadiste şöyle geçmek­tedir: “O, Mennân (iyilik ve lütufta bulunan)’dır. Gökleri ve yeri örneksiz yaratandır.”[3]

el-Halîmî der ki: “Mennân, büyük bağışlarda bulunandır. Allah, insanı yaşatan, ona akıl, mantık ve güzel bir şekil verendir. Ona bol nimetler veren, sayısız bağış ve lütuflarda bulunandır.”[4] Öyle ki Allah şöyle buyurmuştur: “Eğer Allah’ın nimetlerini saymaya kalkarsanız, onları sayamazsınız.”[5]

el-Hattâbî bu ismi “Kendisinden isteyene veren” şeklinde açıklar.

ez-Züccâcî ise şöyle söyler: “Mennân, minnet etmek, iyilik yapmak an­lamına gelen “menne” kökünden türemektedir. Bu Allah için, kullarını rızıklandırmak, onlara inam ve ihsanda bulunmak, nimetler vermek anlamına gelir.”[6]


 

[1]      Âl-i İmrân, 164.

[2]      Hucurât, 17.

[3]      Sahih bir hadistir.

[4]      Beyhakî, a.g.e., s. 65.

[5]      Nahl, 18.

[6]      Kurtubî, a.g.e., 1/ 260.