“Allahümme” Kelimesinin Anlamı
“Allahümme” kelimesinin “Ya Allah / Ey Allah’ım” anlamında olduğu konusunda herhangi bir ihtilaf yoktur.[1] Bu yüzden istek dışında bir yerde kullanılmaz. “Allahümme Ğafûrun Rahîm” denmez; İğfir-lî ver-hamnî” denir. Dilbilimciler “Allahümme” kelimesinin sonundaki şeddeli mim konusunda ihtilaf etmişlerdir. Ünlü dilbilimci Sîbeveyh, bu mim’in başa gelmesi gereken “Ya” ünlem işareti yerine geldiğini söyler. Bu yüzden O’na göre her iki harfin (Ya ve Mim) bir kelimede yan yana gelmesi caiz değildir. O’na göre “Yâ Allahümme” denilmez. Eğer gelirse de bu istisna bir durum sayılır. Yine O’na göre “Allahümme” kelimesi nitelenemez. Yani “Ya Allahümme’r-Rahîm” denilmez; “Allahümme’r-hamnî” denilir.
el-Ferrâ gibi bazı dilbilimciler de kelimenin sonundaki mim’in hazfedilen bir cümlenin yerine geldiğini söyler. O’na göre “Yâ” ünlem harfi, “Allahümme”nin başına gelebilir ve “Ya Allahümme” denilebilir.
[1]
Fahrüddin Râzî der ki: “Bil ki, “Allah” adının Allah’ın diğer isimlerinde
bulunmayan birçok özel anlamları vardır. Bu anlamlardan biri de, inkarcının
inkardan kurtulup İslâm’a girdiğini belirten şehadet kelimesinde bulunur.
Eğer inkarcı, “Eşhedu en la ilahe illallah” yerine “Eşhedu en lâ ilâhe
illa’r-rahmân veya illa’r-rahîm veya ille’l-melik veya ille’l-kuddûs” derse
inkardan kurtulup İslâm’a girmiş sayılmaz. Mutlaka “Eşhedu en lâ ilâhe
illallah” demesi gerekir. Bu şekilde ancak küfürden kurtulup İslâm dinine
girebilir. Bu da gösteriyor ki “Allah” lafzının özel bir anlamı vardır.
Doğruya ileten yalnızca Allah’tır.” Tefsir-Fahru’r-râzî”,