Put, tâğut, habis ve alçak, kâhin, ruhsuz ma’bud. Allah’ın dışında kendisine kullukta bulunulan her şeye ve her kişiye isim olarak verilir. “Kendilerine Kitap’tan nasip verilenleri görmedin mi? Putlara ve cibt’e ve tâğûta (putlara ve sahte tanrılara) iman ediyorlar, sonra da kâfirler için: ‘Bunlar Allah’a iman edenlerden daha doğru yoldadır’ diyorlar.” (4/Nisâ, 51). Cibt, Allah’ın otoritesine karşı çıkan ve insanları yönetme ve yönlendirme iddiâsını taşıyan her kişi ya da kurum için kullanılır. Tâğût kelimesiyle eşanlamlı gibidir. Cibt ve tâğut, Allah’tan başka ilâh olarak tanınan ruhlu ve ruhsuz ma’butların, putların tam isimleridir. Kur’an’da bu terim, şirki tevhidden -sırf düşmanlık ve kinleri yüzünden- üstün gösteren bazı Yahûdilerin bâtıla ve puta inandıkları, inkâr edenlere müşriklerin Müslümanlardan daha doğru yolda olduklarını söyledikleri anlatılırken sözkonusu edilmektedir. Allah bu tip adamlara lânet etmiştir. (bak. Tâğut)