1) Şefaat sırf Allah’a ait olan bir haktır. Allah’ın izni olmadan hiç kimse şefaat edemez. Hiç kimse, hiç bir konuda Allah’ı zorlayamaz. Mekke müşrikleri taptıkları putların Allah’a rağmen kendilerine şefaat edecekleri gibi sapık bir inanca sahiptiler. Şefaat etme yetkisine sahip olan Peygamberler, alimler ve şehitler ancak Allah’ın izniyle ve takdir ettiği kadar şefaat edebilrler.
2) Şefaat, yalnız günahkar müslümanlar içindir. Kafirler için şefaat yoktur. Ayet-i kerimede Allah Teala bu konu hakkında şöyle buyurmaktadır:
“Onlara (kâfirlere) şefaat edicilerin şefaati fayda vermez.” (Müddessir: 74/48)
3) Günahı az olan varken çok olana, imanı kuvvetli olan varken imanı zayıf olana şefaat edilmeyecektir.
4) Müslümanlar Peygamberimiz’in şefaatine hak kazanabilmek için Peygamberimiz’in sünnetine uymalıdırlar. Hal ve hareketlerinde O’nu örnek almalıdırlar. Peygamber örnek alınmadan yaşanan hayat İslami bir hayat değildir.[1]