Yahudiler; Allah'a karşı nankör olurlar. Kendilerini yaratan, varlıklarını devam ettiren, rızıklarını veren, durumlarını gözeten ve kendilerine nimetler bahşeden, sıkıntılarını sona erdiren, Fir'avn'ın zulmünden kurtaran... olmasına rağmen, Allah'ı bırakıp, başkalarına yönelir, başkalarının belirlediği hayat tarzlarına göre yaşamayı tercih eder, ilâhî hükümleri dikkate almazlar (2/Bakara, 61; 7/A'râf, 160-162).
Allah'a verdikleri söze sadık kalmazlar. İlâhî hükümlere göre yaşayıp, sadece Allah'a kul olma ve böylelikle yalnızca O'na ibadet etme sözlerini yerine getirmezler (2/Bakara, 246; 5/Mâide, 12-13; 7/A'râf, 165). Allah'a kul olmanın gereklerinden olan iyiliği emredip, kötülüğe engel olma görevini terkederler (5/Mâide, 79). Allah'a itaat konusunda hainlik yaparlar. Allah'a itaatı terkederler (5/Mâide, 13, 32). Dost olunması yasaklanan kafirlerle dostluk kurarlar (5/Mâide, 80-81). İmandan yüz çevirirler (2/Bakara, 63-64, 74; 7/A'râf, 148; 45/Câsiye, 16-17). Peygamber’e âsi olup başka rehberler edinirler (Mâide, 20-26; 7/A'râf, 138-140). Puta taparlar (2/Bakara, 51-52, 92-93; 7/A'râf, 148-152, 155-156; 20/Tâhâ, 83-97). Peygamberleri yalanlarlar veya öldürürler (5/Mâide, 70-71; 17/İsrâ, 4). Allah'ın emirlerine karşı kayıtsız kalıp, ilâhî emirlere uymamak için kaytarmanın yollarını ararlar (2/Bakara, 67-73). Fâiz yerler (4/Nisâ, 161). Fesat çıkarırlar 5/Mâide, 64). Allah'ın kendilerine verdiği nimetler üzerinde hak sahibi olanların haklarını vermeyerek cimrilik yaparlar: Yoksulu, düşkünü, öksüzü, yetimi, güçsüzü, sakatı... korumazlar (4/Nisâ, 539.
Dünyayı asıl kabul edip, ahireti dikkate almazlar. Sadece maddeyi ölçü alarak ahireti hesaba katmadıkları için de sorumsuz bir hayat tarzını benimserler (2/Bakara, 96). İnsanların mallarını haksız şekilde gasbederler, ticari dalaverelerle ve diğer bazı usullerle halkı sömürürler (3/Âl-i İmrân, 75; 4/Nisâ, 161; 9/Tevbe, 34). Dinlerine karşı lâkayt davranır, dinin ciddiyetini dikkate almazlar (4/Nisâ, 137). Allah hakkında yanlış ve kötü zanlarda bulunurlar (3/Âl-i İmran, 181; 5/Mâide, 64). Bütün olumsuz özelliklerine rağmen; kendilerini Allah'ın seçkin kulları olarak niteler, cennetlik olduklarına inanırlar (2/Bakara, 94, 111-112; 4/Nisâ, 49-50; 5/Mâide, 18; 62/Cuma, 6-8). Peygamberden inanmayacakları ve yapmayacakları şeyleri isterler (4/Nisâ, 153). Bazı meleklere düşman olurlar (2/Bakara, 97). Din adamlarını, kendisine itaat edilmesi zorunlu kişi (rab) edinirler (9/Tevbe, 31). Allah'a olan ahitlerine veya insanlarla olan antlaşmala-rına uymazlar (8/Enfal, 56-57). Allah'ın seçkin kullarından birisi olan Hz. Meryem'e iftira atarlar (4/Nisâ, 156-157; 19/Meryem, 27-34). Kendilerine sırat-ı müstakimi gösteren kitaplarını tahrif eder, yanlış gidişlerini meşru gösterecek şeyler yaparlar (2/Bakara, 75-79, 95, 174; 3/Âl-i İmran, 78, 93; 4/Nisâ, 46; 5/Mâide, 13, 41-43).