Manevi koruyucu olduğuna inanılarak çocukların üzerine, araçlara, evlere ve cihazlara asılan nazar boncukları, iğde çekirdeği, rûhânîlere ait tesbih, cübbe ve sikke gibi giyim ve kuşam eşyası, kutsal sayılan niyet ve murad ağaçları, keza hastalık giderici olarak inanılan mekânlar, kayalar ve kutsal (!) pınarlar [1] bu kısma giren şirk sembolleridir.
Sonuç olarak özetle diyebiliriz ki kalabalıkların belki de İslam'dan bir parça olarak gördüğü, (şirke neden olabilecek) o kadar sakat inanışlar vardır ki bunların bir bölümü vaktiyle batıl dinlerden birinin mensubu iken İslam'a girenler tarafından eski alışkanlıkla sürdürülen bir önceki dinin gelenekleridir; Bir diğer bölümü ise bazı cahil müslümanların, haşir neşir oldukları yahudi ve hıristiyan arkadaş muhitlerinde görüp özentiyle taklit ettikleri şeylerdir. [2]