Dininin emirlerini iyi kavramış bir müslümanın kalbi, merhamet çağlayanıdır. O, sadece ailesi, akrabası ve çevresine merhametle yetinmez, merhameti bütün insanlığı kucaklar. Çünkü yerdeki merhametin gökteki merhamete sebep olacağını ve gökten rahmet damlalarının üzerine akacağını bilir. Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur.
“Sen yerdekilere merhamet et ki gökteki de sana rahmet etsin.”[1]
“İnsanlara acımayana Allah da acımaz.”[2]
Resulullah, acıma duygusu kendinde müşahhas hale gelmiş, gönlü merhametle dolu örnek bir insandı. Bir bedevi kendisine gelerek:
“Siz çocuklarınızı öper misiniz? Biz onları öpmeyiz,” dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz:
“Allah senin kalbinden acıma duygusunu çıkarmışsa ben ne yapayım?” buyurmuştur. [3]