Bu kulun Rabbine karşı zilletinin tam anlamıyla farkına varmasını ve işini O’na havale etmesini, O’nun kendisine yeterli olduğuna inanmasını ihtiva eder. Böyle bir istiane ancak yüce Allah’a karşı duyulur. İstianenin yalnızca Allah’a tahsis edilmesinin sebebi Fatiha: 1/5’de geçen “Yalnız” anlamını ifade eden buyruktur. Kur’an-ı Kerim’in kendisiyle nazil olduğu Arap dili kaidelerine göre böyle bir ifade hasır ve ihtisas anlamını ifade eder. Buna göre bu türden bir istianenin yüce Allah’tan başkası hakkında söz konusu olması, kişiyi dinden çıkartan bir şirktir.