Kişinin hiç bir kanıt aramadan, araştırıp incelemeden, anne ve babasından, çevresinden, duyup öğrendikleriyle yetinerek, temel Kur'ânî gerçeklere inanmasıdır.
Çok rastgele ve safça bir inanış şekli olan taklîdî imanda kişinin yaratıcıyı, eserlerini ve mesajlarını hiç derinden düşünmemesi bir umursamazlıktır. Bundan dolayı her an imanî bir tehlike ile karşılaşabilir. Özellikle İslam'a karşı her çağda düzenlenen komploların daha çok vicdana yönelik olduğu dikkate alınacak olursa taklidi imanla yetinmenin gerek kişiyi, gerekse toplumu hedef alan Yahova şahitliği, Darvinizm, pozitivizm, hümanizm, laisizm ve modern putçuluk gibi yıkıcı akımların ne kadar kolay sonuç almasına yarayacağını tahmin etmek güç değildir.
Bu nedenle meseleye toplumsal açıdan da bakmak gerekir. Kuşkusuz başta anne ve babalar olmak üzere imanlı yöneticilere, eğitimcilere ve âlimlere bu konuda büyük görevler düşmektedir. [1]