GABANE	Kişinin fikir ve tedbirinin zayıf ve eksik olması.
GABARİ	Fr. Kara nakil vasıtalarındaki yükün yükseklik ölçüsü.
GABAVET	Ahmaklık, anlayışsızlık, bönlük, kalın kafalılık. (Fıtnetin zıddı)
GABAVET-İ MÜCESSEME	Büyük ahmaklık.
GABB	Sıtmanın gün aşırı tutması.
GABE	Sık ormanlar, balta girmemiş koru ormanı.
GABEN	Rey ve tedbirin zayıf ve eksik olması.
GABER	Büyük meşakkat.
GABERE	Ağaçlık yer. * Bir şey üzerine çökmüş toz.
GABES	Karanlık gece. * Biraz bulanık renkte olan beyazlık.
GABEŞ	(C.: Agbâş) Gecenin sonu.
GABGAB	(C.: Gebâgıb) Çifte gerdan çene altı. Şakak.
GABÎ	Ahmaklık eden, budalalık eden.
GABÎ	Anlayışsız, ahmak, bön.
GABÎBE	Sabah sağılan koyun sütünün üzerine akşam yine sağıp, ertesi güne bekletilip ekşiyen süt.
GABİN	Aldatıcı, hilekâr, alışverişte hile eden.
GABİR	İstikbal. * Gr: Gelecek zaman. * Kalan.
GABÎSE	Keş ile karıştırılmış yağ.
GABÎT	(C: Gubut) Çukur yer. * Bir dere ismi. * Üstüne mıhfe bağlanan çok kuvvetli hayvan.
GABİYY	Zekâsı az olan. Geri zekâlı.
GABN	Alışverişte hile ile çok kazanmak. Haram olan alışveriş.
GABN-I FÂHİŞ	Bir alışverişde veyahut ticari anlaşmada taraflardan birisinin nisbetsiz şekilde fazla aldanması.
GABN	Aldatmak. Hud'a. * Noksan etmek, noksanlaştırmak.
GABR	Bâki olmak, ebedi olmak. * Memede kalan süt bakiyyesi.
GABRA	Yeryüzü, toprak, arz. * Nebat envâından bir nev'i. * Kuraklık, kıtlık. * Çok tuzlu. * Toprak rengi.
GABS	Karıştırmak.
GABT	"Koyun semiz mi" diye el ile yoklamak.
GABTA	(Bak: Gıbta)
GABYE	Büyük taneli olan şiddetli yağan yağmur.
GAD	(Gadâ, gaden) Yarın, ertesi.
GAD	Gelen, gelici.
GADA	(Gazâ) (Gadat. C.) Dağ armudu ağaçları. Dikenli ağaçlar. * Ateşi uzun müddet devam eden seksek ağacı.
GADA	Öğle yemeği. (Bak: Gıda)
GADAB	(Bak: Gazab)
GADAİR	(Gadire. C.) Saç örgüleri.
GADAK	Çok fazla, bol, kesir.
GADARÎF	(Gudruf. C.) Kıkırdak kemikleri, kıkırdaklar.
GADAT	Sabahın erken zamanı. Sabah vakti.
GADDAR	Kahredici, öldürücü. Ahdine vefâ etmeyip hıyânet eden. Hâin, zâlim, çok zulmeden.
GADDARANE	f. Acımadan, merhametsizcesine, zulmedercesine.
GADDARE	Arapların cenbiyesine benzer pala nev'inden bir silâh.
GADE	Bedeni yumuşak olan kadın.
GADEN	Yarın, yarınki gün.
GADİR	(A, uzun okunur) Gadreden, fenalık eden, zulmeden, hıyanet eden.
GADİR-İ NEFS	Nefse fenalık eden.
GADÎR	Durgun su, gölcük, sel suyu birikintisi.
GADÎRE	(C: Gadâir) Saç örgüsü. * Çulha çukuru.
GADİRÎ	(Gadiriyye) Gölde yaşayan hayvan veya bitki.
GADİYYE	(C.: Gadiyyât) Tan ağarmasıyla güneş doğması arası, sabahın erken saatleri.
GADN	Sarkık ve sülpük olmak.
GADR	Hâinlik, vefâsızlık, merhametsizlik. Muâmelede aldatmak.
GADR-I MUTLAK	Mutlak gadr, zulüm.
GADRDÎDE	f. Gadir görmüş, kendisine haksızlık edilmiş olan.
GADVE	Sabahtan öğle vaktine kadar yürümek.
GAF	Fr. Beceriksizce ve yersiz söz yahut davranış.
GAF	Ağaç cinslerinden bir nevi.
GAFA	Her şeyin kemi ve yaramazı. * Toza benzer bir âfet. (Hurma koruğunun üstüne gelip olgunluktan men'eder ve lezzetini bozar.)
GAFAK	Yağmurun yavaş yavaş yağması.GAFER (Gufâr)Ğ : Kadının baldırında, alnında veya başka yerinde olan kıl.
GAFFAR	(Gufran. dan) Günahları örten, günahları bağışlayıcı. Mağfireti çok. * Kullarının günahlarını afveden Cenâb-ı Hak (C.C.)
GAFFAR-ÜZ-ZÜNUB	Günahları örten, affeden Allah (C.C.)
GAFÎ	Her şeyin kemi, yaramazı, kötüsü.
GAFİL	Dikkatsiz, iyi düşünmeyen, uyanık olmayan. Haberi olmayan, ihtiyatsız, başına geleceği önceden düşünmeyen. Allah'ı unutan. Kendi gayr-ı meşru zevkine dalan. (Günde bir taşı binâ-yı ömrümün düştü yere,Can yatar gafil, binası oldu viran bîhaber. (Niyazi-i Mısrî)
GAFİLÂNE	f. Körü körüne, ihtiyatsızca, dalgınlıkla. Gafilcesine.
GAFİLEN	Habersizce, gafil olarak.
GAFİR	Mağfiret eden, kusurları örten, afveden Allah (C.C.)
GAFİR-ÜZ ZENB	f. Günahları örtüp afveden, suçları bağışlayan Cenab-ı Hak (C.C.)
GAFÎR	Çok fazla, sayısız, kalabalık. * Örten, etrafını çeviren. * Umumi. * Boyun, boğaz ve kafada olan tüyler.
GAFİS	Kara ağaç.
GAFK	Hücum etmek, vurmak. * Birbiri ardınca cima etmek.
GAFLET	Dikkatsizlik, endişesizlik, vurdumduymazlık. En mühim vazifeyi düşünmeyip, Cenab-ı Hakk'a itaat gibi işleri bilmeyip, başka kıymetsiz şeylerle uğraşmak. Nefsine ve hevesâtına tâbi olarak Allahı ve emirlerini unutmak.
GAFLETEN	Dalgınlıkla, gaflet eseri olarak.
GAFR	Örtmek, setr etmek. * Menazil-i kamerden üç küçük yıldız.
GAFUL (GAFLE)	Aldanmak. * Terk etmek. * Belirsiz ve idraksiz olmak.
GAFUR	(Gaffar ile aynı mânadadır.) Çok mağfiret ve merhamet eden, suçları en çok afveden. Cenab-ı Hak (C.C.)
GAFUR-UR RAHİM	Kusurları örten, adâletle en ziyade merhamet eden Cenab-ı Hak (C.C.). Mü'minlerin kusurlarını affederek muhafaza eden.
GAFVE	Azıcık uyumak.
GÂH	(Geh) f. Yer. (Yer ve zaman bildiren "ek" dir.)
GÂH BÂ-GÂH	f. Zaman zaman.
GÂH BÂŞED GÂH NEBÂŞED	Bazı olur, bazı da olmaz.
GÂH Ü BÎ-GÂH	Sıralı sırasız, vakitli vakitsiz.
GAHEB	Gaflet.
GÂHÎ	(Gehî) Arasıra, zaman zaman.
GÂH Ü NA-GÂH	Vakitli vakitsiz, zamanlı zamansız.
GAHVARE	f. Beşik.
GAİB	Göz önünde bulunmayan, hazırda olmayan. Kaybolmuş olan. Görünmeyen âlem. * Gr: Üçüncü şahıs, hazırda olmayan kimse.
GAİBÂNE	f. Hazırda görünmeksizin, yüzyüze olmadan. Gizliden.
GAİLE	Dert, sıkıntı, baş belâsı. Tasa, zor iş. * Düşünce.
GAİLE-İ ZÂİLE	Sona eren sıkıntı, ardı kesilen elem.
GAİR	Gayret. * İnsan topluluğu.
GAİT	Necaset, neces, insan pisliği. * Çukur yer. Düz ve geniş yer.
GAİYYE	Bir şeyin sebeb ve neticesini ileri süren felsefe mesleği. * Maksad ve gayeye âit. Son ile alâkalı. Gaye, maksad ve neticeye mensup ve müteallik. (Fr.: Finalizm)
GAİZ	Kızgın, öfkeli, gayzlı.
GAİZA	Yere batan sular, eksilen su. * Bir malın değerinin eksilmesi, azalması.
GAK	Karga sesi.
GAKFEKA	Doğan sesi.
GAL	(Gâle) f. Uzak, baid, ırak.
GAL	(C: Gılâl) Ağaçlı çukur yer. * Muz ağacı. * Selem ağacının bittiği yer. * Bir ot cinsi.
GALA	Yüksek kıymet, pahalılık. * Bir şeyin haddini aşması.
GALA (GALEYÂN)	Kaynamak.
GALAK	(C: Ağlak) Kapı kilidi.
GALAKA	Deri dibâgat ağacı.
GALAL	(Gılâl) (Galle. C.) Zahireler. Mahsuller. * Akarât kiraları.
GALAN	Çok susayan, çok susamış olan.
GALAT	Hata. Yanlış. * Kaideye uymaz söz.
GALAT-I BASAR	Görme duyusunun yanılması. (Meselâ: Su içine batırılmış olan bir çubuğun, kırılmış gibi görünmesi.)
GALAT-I MEŞHUR	Yanlış olduğu hâlde herkes tarafından kullanılan kelime veya terkib.
GALAT-I RÜ'YET	Renk körlüğü. Bir rengi, aslından başka renkte görme. *Görme bozukluğu.
GALAT-I TAHAKKÜMÎ	Bir kelimenin gerek lâfzı ve gerekse mânası itibariyle herkesin kullandığı gibi kullanılmaması.Bu, başlıca üş şeyden olur:1- Nazımda vezne uydurmak için bir kelimenin telâffuzunu değiştirmek, hecesini uzatmak ve kısaltmak yahut harfini gizlemek.2- Çeşitli mânâları olan bir kelimeyi meşhur olmayan bir mânâda kullanmak.3- Gramere ait kaide hatası yapmak. Meselâ: Zen merde, civân pîre, keman tîrine muhtaçEczâ-yı cihân cümle biri bîrine muhtaçbeytindeki "bîr" kelimesinin hecesi uzatılarak galat-ı tahakkümî yapılmıştır.
GALATAT	Galatlar, hatalar, yanlışlar.
GALAT-GÛ	f. Yalan yanlış söyleyen.
GALAT-NÜVİS	f. Yalan yanlış yazan, yanlış tesbit eden.
GALBA	Ağaçları gür ve sık olan koruluk, bahçe. * Pek yüksek ve büyük tepe.
GALC	Azgınlık. * Su içtikten sonra dil ile yalanmak. * Atın yelmeyip bir tarzda yürümesi.
GALEB	(Galb) Üstünlük. Yeğinlik.
GALEBE	Üstün gelmek. Yenmek. Bozmak. Çokluk. * Bastırmak. * Yeğin olmak.
GALEBE ÇALMAK	Galib olmak, üstün gelmek.
GALEL	(C.: Eğlâl) Koruluktan akan su. * Susuzluk.
GALERİ	Fr. San'at eserinin sergilendiği salon veya koridor. * Tiyatroda seyircilere ait balkon. * Üstü örtülü uzun yer. * Yer altında açılmış uzun, dar yol.
GALES	Gecenin sonunda olan karanlık.
GALET	Hesapta yanılmak.
GALEYAN	Kaynayış. Çoşup taşmak. Yerinde duramamak. * Tuğyan ve azgınlık.
GALEYAN-I EFKÂR	Fikirlerin galeyanı. Fikirlerin coşması.
GALEYAN-I MÂ'	Suyun kaynaması.
GALFAK	Geniş, vâsi. * Yumuşak. * Su içinde yetişen yassı yapraklı bir ot. * Kurbağa yosunu.
GALGALE	Sür'atle gitmek. * Gecenin gitmesi. * Haber vermek.
GALÎ	Pahalı. Kıymetli. Ağır. * Haddini tecâvüz eden, haddini aşan.
GALİB	Üstün. Yenen. Mağlub eden. Ekser.
GALİB-İ MUTLAK	Tam olarak galip. Kayıtsız şartsız hâkimiyet sahibi.
GALİBA	Tahminen. Çok zaman. Her halde. Galiben, ekseriyetle.
GALİBANE	f. Muzaffer ve galib olana yakışacak şekil ve surette.
GALİBEN	Ekseriya. Çok zaman. Üstün olarak. Tahmin olduğu üzere.
GALİBİYYET	Üstünlük. Yenmek. Mağlub etmek.
GALİF	Gön ve deri dibâgat etmekte kullanılan bir ot.
GALİL	(C: Gılâl) Güneşin harareti. * Susuzluk harareti. * Kin, hased. * Devenin yulafına karıştırıp yedirdikleri hurma çekirdeği.
GALÎS (GALS)	Kenger otu.
GALİS	Arpa ve buğday karışımından yapılan ekmek.
GALİYE	Galeyan eden. * Değerinden çok pahalı. * Misk ve amberden yapılmış meşhur koku. * Hoş kokulu kıymetli madde.
GALİYE-BÂR	f. Güzel kokulu şey saçan.
GALİYE-DÂN	f. Güzel kokulu şeylerin muhafaza edildiği kap, mahfaza.
GALİYE-GUN	f. Güzel siyah renkli.
GALİYUN	Çoban mayası.
GALÎZ(E)	Çirkin. * Terbiye dışı. * Yoğun. Kaba. * Kokmuş madde.
GALK	Kapıyı kapamak, kapıyı kilitlemek.
GALL	Girmek, sokmak, akmak. * Boynunu, elini zincir ile bağlamak. * Hâinlik yapmak. Hıyanet etmek. * Ganimet malından hırsızlık etmek.
GALLAT	(Galle. C.) Mahsuller, zahireler. * El emekleri, çalışmanın semereleri. * Ev kirası gelirleri.
GALLE	Mahsul geliri. Ekin, irat, gelir. * Akarât kirası. * Hammaliye kirası. * Susamak.
GALLE-İ VAKF	Vakfın faide ve mahsulü. Bununla vakfın tabiî ve hukukî semereleri anlaşılır. Vakıf paraların ticareti ve vakıf akarların kirası, vakıf bahçelerin sebze ve meyveleri bu kabildendir.
GALLE-DAN	f. Tahıl anbarı, zahire deposu.
GALLE-FÜRUŞ	f. Zahireci, zahire ve hububat satan.
GALS	Karıştırmak. * Lâzım olmak. * Cür'et etmek.
GALSAME	Solungaç. Suda yaşıyan hayvanların nefes alma organları. * Gırtlak ağzı, hançere. * Boğaz deliğinin başlangıcı.
GALTAN	f. Yuvarlanan, tekerlenen.
GALTÎDE	f. Tekerlenmiş, yuvarlanmış.
GALUTA	(C: Gulutât) Kişiyi zora düşüren meseleler.
GALVA'	Yiğitliğin başlangıcı. * Gençlik sür'ati.
GALVE	(C: Galevât) Bir okatımı miktarı yer.
GALYOT	Baş ve arka tarafları birbirinin aynı olan eski cins bir gemi.
GAM	(Bak: Gamm)
GAM	f. Köy, karye. * Hatve, adım. * Ayak, kadem.
GAMA	Örtmek, setretmek.
GAMA' (GIMÂ)	Ev örtüsü, çatı.
GAMAİM	(Gımâme. C.) Hayvanların, yem yemelerini veya ısırmalarını önlemek gayesiyle ağızlarına takılan torba gibi şeyler.
GAMAK	Rutubet, ıslaklık. Rutubetli hava.
GAMAM(E)	Bulut. Beyaz bulut. * Örtmek.
GAMARE	Bönlük, ahmaklık, bilmezlik.
GAMAS	Göz pınarından akan irin ve çapak.
GAMAZA (GUMUZA)	Çukur, çukurluk. * Sözün anlaşılmasını zorlaştırmak.
GAMC	Suyu sora sora içmek. * Deve yavrusunun anasının karnı ve ayaklarının altına gelmesi.
GAMCE (GUMCE)	Kabın dibinde kalan su.
GAMD	Zarf, mahfaza. Kın.
GAMEM	Saçın, alnı ve başı örtmesi.
GAMET	Cinsiyet hücresi.
GAMEZ	Malın ve davarın kemi ve küçüğü.
GAMGAMA	Haykırma. Muharebe edenlerin bağırtısı. * Kalb dinlendiğinde işitilen ses. * Sözü, belirsiz söylemek. * Kalbin bulunduğu yer.
GAM-GÎN	Gamlı, kederli.
GAMIZ	Anlaşılmaz, anlaşılması güç. * Kapalı ve karışık söz. * Çukur yer. * Zayıf kişi.
GAMIZA	Kolay anlaşılmayan ince mes'ele. Derin. * Mâruf ve mütebeyyin olmayan hesab.
GAMİC	Huy ve tabiatı doğru ve istikametli olmayan.
GAMİDE	Yemen'de bir kabilenin adı.
GAMÎL	Tüyü gitmiş yumuşak deri.
GAMÎM	Yoğurt yapmak için kaynatılan süt. * Yoğurt.
GAMÎN	Yumuşak.
GAMÎN	f. Tasalı, hüzünlü, kederli, gamlı.
GAMİR	Ekilmemiş, terkedilmiş ıssız yer. * Faydalanılmamış şey. * Mamur olmayan harap yer.
GAMİR	Kurumamış yeşil ot.
GAMÎS	Üstü kuru, altı yaş olan ot. * Ağaç ve otların arasında olan küçük su arkları.
GAMÎZE	Akıl zayıflığı, ahmaklık, geri zekâlılık.
GAML	Tüyünü yolmak için deriyi dürüp gömmek.
GAMM	Keder, tasa, dert, elem, kaygı.
GAMM-I FİRKAT	Uzaklık gamı, ayrılık derdi.
GAMM-GÜSÂR	f. Teselli veren, hüzün ve kederi defeden.
GAMM-ABAD	f. Keder ve hüznü bol. Gamlı.
GAMM-ALUD	f. Kederli, gamlı, hüzünlü, kaygı veren.
GAMMAZ	Birisine iftira ederek zarar veren. Münafık, fitneci. * Adamın ayıplarını arayıp gizli şikâyet eden. * Tersane kethüdalarına mahsus altı çifte kayık.
GAMMAZANE	f. Fitnecilikle, gammazlıkla, koğuculukla.
GAMMAZİYYET	Koğuculuk, fitnecilik, gammazlık.
GAMM-DÎDE	Kederli, tasalı, gamlı, hüzünlü.
GAMM-FEZA	f. Kederi artıran, hüznü çoğaltan.
GAMM-GÎN	f. Kederli, hüzünlü, gamlı.
GAMM-GÜSAR	f. Teselli veren, gam ve kederi defeden dert ortağı. Arkadaş.
GAMM-HANE	f. Hüzün ve tasa yeri. * Mc: Dünya.
GAMM-HAR	f. Kederlenen, hüzünlenen, tasalanan.
GAMM-NAK	Gamlı, kederli.
GAMM-NİSAR	f. Hüzün veren, kederli eden.
GAMM-PENAH	f. Tasalı yer, kederli yer. Kederin, tasanın sığındığı yer.
GAMM-PERVER	f. Keder veren, hüzünlendiren, gam artıran.
GAMM-ZEDE	f. Kederli, hüzünlü, gamlı, tasalı.
GAMN	Yumuşaklık.
GAMR	Derinlik, suyun derinliği. Çok su, büyük deniz. * Uzun, geniş libas. * Cehalet, gaflet. * Şiddet.
GAMRE	(C.: Gamerât) Tecrübesizlik, görgüsüzlük, anlayışsızlık. * İzdiham, kalabalık. * Fenalığa dalmak. * Şiddet. * Zahmet.
GAMS	Suyu şiddetli içmek. * Bir şeyi hakir görmek, birisine iftira etmek. * Nimete şükretmemek. * Göz yummak.
GAMS	Yıldız kayması. * Suya dalmak.
GAMT	Minnetsiz ve şükürsüz olmak. * Horlamak, hakir görmek.
GAMT	Çok yemekten dolayı midenin şişmesi. * Ağırlık olmak.
GAMTAŞ	Gözü zayıf gören.
GAMUS	f. Manda, kömüş.
GAMUS	Şiddetli emir. * Süngü ile vurup, ucunu diğer taraftan çıkarmak. * Karnındaki yavrusu belli olmayan deve.
GAMUZ	İtham olunan, töhmet altında bırakılan. * İçinden kan giden dişi deve.
GAMZ	(C.: Gamuz) Göz yummak, gizli olmak, yumuşak muamele etmek. * Kolay görerek ihmal etmek. * Çukur yer.
GAMZ	Kaş ve gözle işaret, göz kırpmak. * Çene veya yanak çukurluğu.
GAMZE	Süzgün bakış.
GAMZE-İ CÂDU	Büyüleyen gamze. Süzgün bakış.
GAMZE-İ CELLÂD	Cana kıyan yan bakış.
GAMZE-İ DİL-DUZ	Gönül delen süzgün bakış.
GAMZE-İ FETTÂN	Câzibedar ve süzgün bakış.
GAMZE-İ HUNHAR	Kan içen yan bakış.
GAMZE-FİGEN	f. Gamze saçan, süzgün süzgün bakan.
GÂN	f. Cemi' yapmak için, sonu "e" sesi ile biten kelimenin sonuna gelir bir "ek" tir. Meselâ: Bendegân $ : f. Hizmetçiler, bendeler.
GANA	Kifayet, kâfi gelme. * Menfaat, fayda.
GANAİM	(Ganimet. C.) Harpte ele geçen mallar. Ganimetler.
GANAİM-İ BAHRİYE	Harbte ele geçirilen düşman gemileriyle, bunlara ait her türlü levâzım ve eşyâlar.
GANAİM-İ HARBİYE	Harbde düşmandan alınan top, tüfek, gemi, vasıta, yiyecek, içecek vs. gibi ganimetler.
GANBOT	Yapısı küçük olmakla beraber, nisbeten ağır toplarla mücehhez harp gemisi.
GÂNE	f. Bazı sayıların sonlarına eklenerek "lik" halinde sıfatlar yapılır. (Meselâ: Cihâr-gâne: f. Dörtlük.)
GANEC	Koca. * şeyh.
GANEM	Koyun.
GANES	Su içtikten sonra teneffüs etmek.
GANG	ing. Haydut çetesi.
GANÎ	Zengin, kimseye muhtaç olmayan, elindekinden fazla istemiyen. Varlıklı, bol.
GANİ-Yİ MUTLAK	(Gani-yi ale-l ıtlak) Cenab-ı Hak. Her şeye sahip ve hiç kimseye hiçbir cihetle ihtiyacı olmayan gani.
GANİM	Ganimet alan.
GANİMEN	Ganimet almış olarak.
GANİMET	Harpte düşmandan alınan mal. * Çalışmaksızın ele geçen nimet.
GANİMÎN	Harbe bizzat iştirak edip, ganimet almağa hak kazanan muzaffer mücahidler.
GANİYE	Çok hoş, çok lâtif. * Kadın şarkıcı. * Zengin kadın veya kız.
GANM	Kabile ismi.
GANNAC	(Gunc. dan) Çok işveli, çok nâzik.
GANYAN	Fr. At yarışında birinci gelen.
GAR	(Ger) f. Kelimeye eklemekle nisbet veya fâillik mânası verilir. Yapan, yapıcı mânasınadır. Meselâ:
GARET-GER	Yağmacı. Çapulcu.
GAR	Mağara. İn. Kehf. * Defne ağacı. * Gayret. * Fesad. * Tren istasyonu. * Tıb: Beden âzalarında olan cep gibi çukur yer.
GARABET	Yabancılık. Gariblik. * Tuhaflık. * Âcizlik, beceriksizlik. * Gizli olmak. Hilaf-ı âdet olmak. * Iraklık. * Edb: Ne demek olduğu herkesçe anlaşılmayacak kelime ve tabirlerin söz arasında kullanılması.
GARABET-CU	f. Tuhaf şeylere meraklı olan, garip şeyler arayan.
GARABET-NÜMA	f. Yabancılık çeken. Garip, tuhaf.
GARABÎB	Katı, siyah şey. * Koyu renkli.
GARABİL	(Gırbâl. C.) Delikleri iri olan elekler, kalburlar.
GARABİN	(Gırbân. C.) Kargalar.
GARAİB	(Garib. C.) Acaib şeyler. Hayret edilecek şeyler. Tuhaflıklar.
GARAİBAT	(Garâib. C.) Garib ve şaşılacak şeyler. Alışılmadık, tuhaf ve acaib nesneler.
GARAİBPEREST	f. Garib, tuhaf şeylere çok düşkün olan ve çok seven.
GARAK	Suya batmak.
GARAM	Helâk. Mahv. * Aşk. Sevdâ. şiddetli arzu. * Hedef.
GARAMET	(C.: Garâmât) Diyet ve borç gibi şeyleri ödeme. Resim, vergi.
GARAMETEN	Herkese eşit olarak, taksim ederek, paylaştırarak, hakkına göre.
GARAN	Tavşancıl kuşunun erkeği. * Açlık. * Zayıflık.
GARARE	(C: Garâyir) Büyük kıl çuval, harar. * Gafil olmak.
GARAT	(Gâret. C.) Yağmalar. Çapulculuklar.
GARAYİR	(Garâre. C.) Büyük kıl çuvallar, hararlar.
GARAZ	(C: Ağraz) Maksat, niyet, gaye, kasıt. Kötü niyet. Kin. * Ok atılan nişan. * Izdırab. Acı. * Zelillik.
GARAZ-I ASLÎ	Asıl gaye, esas maksad.
GARAZ-ALUD	f. Garezi, hususi bir maksadı olan.
GARAZEN	Düşmanlıkla, garez ederek.
GARAZ-KÂR	f. Düşmanlıkla, eden, hased eden, kin güden.
GARAZKÂRANE	f. Hased ve düşmanlıkla.
GARB	(C: Gurub) Güneşin battığı taraf. Batı. * Sığır derisinden yapılan büyük kova. * Sakaların su koydukları büyük tulum. * Atıldıktan sonra bulunmayan ok. * Yürügen at. * Nasır acısı (gözde olur). * Göz yaşı. * Göz yaşının geldiği damar. * Kenar.
GARB-I CENUBÎ	Güney batı.
GARB-I ŞİMALÎ	Kuzey batı.
GARBEN	Batıdan, garb cihetinden, batı tarafından.
GARBÎ (GARBİYYE)	Batı ile alâkadar, Avrupa'ya mensub. * Aşağı Mısır'ın batı kısımları.
GARBİYYUN	Garplılar, Avrupalılar. Batı memleketleri ahalisi.
GARDE	(C: Megârid) Mantar.
GARDİYAN	Fr. Kolcu, nöbetçi, muhafız.
GARE	(C: Gârât) Bükmek.
GAREB	Gümüş kadeh. * Kavak ağacı. * Havuzla kuyu arasına dökülen su. * Bir nevi koyun hastalığı.
GARED	Güzel ses.
GARENG	f. Çığlık, feryat.
GARER	Sonu mâlum olmayan, neticesi bilinmeyen.
GARES	Açlık.
GARET	(A, uzun okunur) Yağmacılık. Düşmanın malını yağma etmek. * Göbek.
GARETGER	(A, uzun okunur) f. Yağmacı. Çapulcu.
GARETGERÂN	f. Yağmacılar, çapulcular.
GAREYN	(A, uzun okunur) Alt ve üst çene, yâni ağız. * İki gar.
GAREZ	Kayıştan yapılan üzengi. * Ağaç üzengi.
GARF	(C: Guref-Agrâf) Kurtarmak. * El ile su almak. * Bir şeyi kesmek.
GARGARA	Suyu, içilen ilâcı veya başka bir sıvıyı, boğazda oynatıp çalkalama. * Tavuk ve güvercinin ötmesi. * Can boğaza gelip tereddüt etmek. * Çömleğin kaynayıp fıkırdaması. * Çoban koyuna haykırıp çağırması.
GARÎ	f. Kararsız, sebatsız.
GARİB	(A, uzun okunur) Batan. Gurub eden. * İki omuz arası. * Devenin hörgücüyle boynu arası.
GARİB(E)	Hayret verici. Tuhaf. * Kimsesiz. Zavallı. * Gurbette olan.
GARİB-ÜD DİYÂR	Memleketin yabancısı.
GARİBANE	f. Garip gibi, garip kimselere yakışır şekilde, garipçesine.
GARİB-NÜVAZ	f. Kimsesizlere ve gariplere yardım eden. Biçareleri ve zavallıları koruyan.
GARÎF	(C: Guruf) Birbirine girmiş sık ve çok ağaç.
GARİK	Suda boğulmuş.
GARİKUN	Katran köpüğü.
GARÎM	Alacaklı. * Hasım. Rakib. Borçlu veya üzerinde borçtan başka hakları olan kimse.
GARÎN	Havuz dibinde olan balçıklı su. * Her nesnenin kap dibinde kalan çöküğü, tortusu.
GARÎR	Kefil. * Güzel ahlâk. * Durumdan veya işten anlamıyan.
GARÎSE	Yeni dikilmiş fidan.
GARİYY	Cemil, güzel, hüsün.
GARİZ	Taze nesne.
GARÎZE	Asıl. Yaratılıştan olan. Sevk-i İlâhi. Huy.
GARÎZİYE	Tıb: Yaratılışa âit. Yaşamaya âit. Doğuştan. Normal.
GARK	Batmak, suda boğulmak.
GARKA	Bir içim miktarı süt. * Suya batmış.
GARK-AB	f. Suya batmış olan, boğulmuş.
GARKAD	Bir dikenli ağaç. * Medine-i Münevvere'de olan kabristana "Baki-ul Garkad" denir.
GARKAN	Batarak, boğularak.
GARM	Çekmek.
GARNİZON	Fr. Bir şehir veya müstahkem mevkideki birliklerin tamamı. * Askeri birliklerin bulunduğu şehir.
GARR	Aldatmak. * Hırsa düşmek. * Alnında dirhemden büyücek beyazlık bulunan at.
GARR	Beyhude ve bâtıl şey. * Gafil adam. * Aldatan. * Kuyu kazan.
GARRA	Parlak. Beyaz. Güzel. Şa'şaalı. * Kur'an'ın kudsi nurlarının parladığı Medine-i Münevvere'nin bir ismidir.
GARRAN	f. Kükreyen, haykıran. Homurdanan.
GARRE	Gafil kişi, gaflette bulunan kimse.
GARRENDE	f. Kükreyerek vahşileşen arslan ve benzeri yırtıcı hayvan.
GARS	Ağaç fidanı dikmek. * Dikilmiş fidan.
GARS-I EŞCAR	Ağaç dikimi.
GARS-I YEMİN	Sağ el ile dikilen fidan. * Bir kimsenin yanından, fidan gibi ayrılmayan kişi.
GARSAN	Karnı aç kimse.
GARUR	Dünyada insana gurur veren herhangi bir şey. * Aldatıcı. * Allahı unutturan.
GARV	Acip.
GARZ	Batırma, sokma. İğne sokma.
GARZ	Doldurmak. * Noksan etmek, noksanlaştırmak.
GASA	Uzunluk.
GASAGIS	Arslan, esed.
GASAK	(Gusuk-Gasekan) İlk koyu karanlık. * Küfrün karanlığı. * Gözün dumanlanıp, seçemez olması. * Göz kararması. * Herhangi bir şeyin akması, dökülmesi. * Çok soğuk ve fena kokan içki veya su. * Kuvve-i şeheviyye. * Seyelân.
GASAK-UL LEYL	Gecenin ilk karanlığı.
GASAS	Dolu olma. * Yediği ve içtiği şeyin boğazda durması.
GASASE	(Gasis-Gususe) Davarın zayıf olması. * Sözün boş ve faydasız olması. * Yaradan irinin akması.
GASB	Başkasına âit bir şeyi zorla, rızası olmadan almak. Zorla almak. * Zorla alınan şey.
GASB-I EMVAL	Malların gasbedilmesi, zorla alınması.
GASB-I NUKUD	Paraların cebren alınması.
GASBEN	(Gasb. dan) Cebren alarak, zorla gasbederek.
GASBEN ANH	Ona rağmen.
GASBEN ANK	Sana rağmen.
GASEM	Gecenin sonunda olan karanlık.
GASER	Rüzgârın çukur yere getirip yığdığı.
GASEYAN	Mide bulantısı. Kusmak.
GASGASE	Silahsız savaşmak.
GASIB	Gasbeden, zorla alan.
GASIB-ÜL GASIB	Gasbedilmiş malı gasıbdan gasbeden.
GASIK	Gecenin ilk karanlığı. Gece. Karanlık. * Ay doğmak.
GASÎL	Yıkanmış.
GASÎME	Çekirgeli yemek.
GASÎRE	Cemaat, topluluk.
GASL	Yıkama. Gusül. Şartlarına uygun şeklide boy abdesti almak. (Bak: Gusül) * Birisini döğüp vücudunu acıtmak.
GASL-İ MEYYİT	Ölünün yıkanması.
GASLAK	Pişmemiş ve tuzlanmamış olan şey.
GASM	Karanlık, zulmet.
GASN	Kesmek.
GASR (GASRÂ)	Asılsız, alçak kimseler.
GASS	İncelik, zavallılık. * Biçare, zavallı. * Tatsız, yavan.
GASS Ü SEMİN	Fakir ve zengin. Zayıf ve semiz.
GASSAK	Ehl-i cehennemin vücudundan akan irin. * Çok soğuk ve fenâ kokulu içilmez şey.
GASSAL	(Gasl. den) Ölü yıkayıcı.
GASSAN	Dolu, mümteli.
GASUK	Karanlık olmak.
GASUL	Su. Bir şey yıkamakta kullanılan su.
GASUL	Çöğen denilen şey.
GAŞAM	(C: Guşâm) Mübâlağa ile zulmeden.
GAŞAN	(Gaşayân) Gönül dönmek. * Akıl gidip, bihoş olmak.
GAŞEMŞEM	Şecaatinden kimseye baş eğmeyen. * Başını döndürüp yabana iltifat etmeyen. * Zulmedici. * Methi istediği gibi yapamamak.
GAŞEYAN	Kendinden geçmek. Kendini kaybetmek. Bayılmak. Gaşyolmak.
GAŞİYE	Perde. Örtü. * Kıyamet. * Dilenci ve cerrar. * Ziyârete gelen dostlar gurubu.
GAŞİYE-DÂR	f. At uşağı, seyis.
GAŞİYE SURESİ	Kur'an-ı Kerim'de 88. suredir. Mekkîdir.
GAŞM	Zulüm etmek, zulüm yapmak.
GAŞMERE	Yönelmek.
GAŞŞ	Örtmek, setretmek.
GAŞUM	Zâlim, gaddar. * Muannid, inatçı.
GAŞŞ	Hâin.
GAŞVE	(Gışâve-Guşve) Perde, hicap, örtü. * Göz kararmak.
GAŞY	Bayılma, kendinden geçme.
GAŞY-ÂVER	f. Baygınlık veren, bayıltan.
GAŞYET	Kendinden geçme, bayılma. * Örtmek. * Hayret.
GAŞYET-İ MEVT	Koma hali.
GAŞYOLMA	Kendinden geçme. Kendini bilemez hale gelmek.
GATA	(Gıtâ) (C: Agtıye) Perde, örtü.
GATAMTAM	Çok su.
GATARİF(E)	(Gıtrîf. C.) Başkanlar, başlar, reisler, önderler. * Soylu ve asaletli kimseler, itibarlı ve seçkin kişiler.
GATAŞ	(C: Agtaş) Karanlık. * Devamlı su akan gözdeki zayıflık.
GATATA	(C: Gıtât) Bağırtlak cinsinden bir kuş.
GATAYE	Kertenkeleden büyük bir hayvan.
GATFAN	Ev içinde su dökmek için yapılan yer. * Erkek ismi.
GATGATA	Çömleğin kuruyup kaynaması.
GATİT	Horlamak.
GATRAFE	Büyüklenmek, ululanmak, kibirlenmek.
GATS	Batırılma, daldırılma. * Batırma, daldırma.
GATT	Birbirine tâbi olmak. * Gizlemek. * Mükedder etmek, üzmek. * Suya dalmak.
GÂV	f. Öküz, sığır, bakara.
GÂV-I DEŞTÎ	Yaban sığırı.
GAVA	Yoldan çıkmış. Yolunu şaşırmış. Azgın.
GAVADÎ	Sabah bulutu.
GAVAFİL	(Gafile. C.) Gafiller, gaflette bulunanlar.
GAVAİL	(Gaile. C.) Musibetler, belâlar. * Dertler, sıkıntılar, kederler, hüzünler. * Felâketler, âfetler.GAVALÎ $ (Galiye. C.) Güzel kokular.
GAVAMIZ	(Gamız. C.) Anlaşılması zor hakikatler. İnce ve derin mes'eleler.
GAVANÎ	(Ganiye. C) Zenginler. * Kadın şarkıcılar.
GAVAŞ	(Gaşiye. C.) Örtücü, örten.
GAVAŞÎ	(Gaşiye. C.) Kıyametler. * Örtü. At takımından sayılan bir nevi örtü.
GAVAYA	(Gaviyye. C.) Sapmışlar, sapıtmışlar.
GAVAYET	Dalâlete düşme, hak yoldan sapma. * Azgınlık.
GAVAYET-İ NEFS	Nefsin azgınlığı.
GÂV-BAN	f. Sığır çobanı, sığırtmaç.
GAVC	Enli ve yassı olmak. * Muzdarip olmak, acı çekmek.
GAVELAN	Acı bir ot.
GAVGA	f. Döğüşme, kavga, vuruşma. Gürültü. Savaş, muhârebe, harp.
GAVGA	Çekirge. * İnsanların rezilleri. Adi, aşağılık olan kimseler.
GAVÎ	(A, uzun okunur) Çok azgın. Çok sapkın. Yoldan şaşıp azıtan zâlim.
GAVİYY	Azgın. Zâlim. * Tek başına kalan.
GAVL	(C: Gavâyil) Helâk etmek. * Kin tutmak. * Çok miktar toprak. * Feyizden uzaklık.
GAVR	Bir şeyin dibi. Çukur. * Batmak. * Derinlik, nihayet. Kök, esas, temel. * Tefekkür, teemmül. * Dolanmak. * Hakikat.
GAVR-I AMÎK	Derin dip.
GAVR-I İN'İDAM	Yokluk çukurunun dibi.
GAVR-I MES'ELE	Mes'elenin esası, mevzuun künhü.
GAVS	Suya dalmak. Dalgıçlık. * Mc: Bir mes'elenin derinliğine ve hakikatine muttali' olup bilmek. * İyi anlamak. * Maslahata gayret ile girmek.
GAVS	Çağırma. Nida. Medet istemek. * Yardım edici. Medet verici. * Kurtuluş. (Bak: Aktâb)
GAVS-ÜL A'ZAM	Abdülkadir-i Geylanî (K.S.) Hazretlerinin nâmı. En büyük Gavs. Evliyâullahın büyüğü. Gavs-i Ekber de denir. (Bak: Geylanî)(Bir zaman Hazret-i Gavs-ı Azam Şeyh Geylâni'nin (K.S.) terbiyesinde, nazdar ve ihtiyâre bir hanımın bir tek evlâdı bulunuyormuş. O muhterem ihtiyare gitmiş oğlunun hücresine, bakıyor ki, oğlu bir parça kuru ve siyah ekmek yiyor. O riyazattan za'fiyetiyle vâlidesinin şefkatini celbetmiş... Ona acımış. Sonra Hazret-i Gavs'ın yanına şekva için gitmiş. Bakmış ki, Hazret-i Gavs kızartılmış bir tavuk yiyor. Nazdarlığından demiş: "Ya Üstad! Benim oğlum açlıktan ölüyor. Sen tavuk yersin!" Hazret-i Gavs tavuğa demiş: "Kum Biiznillâh" O pişmiş tavuğun kemikleri toplanıp, tavuk olarak yemek kabından dışarı atıldığını mutemed ve mevsuk çok zatlardan Hazret-i Gavs gibi kerâmât-ı hârikaya mazhariyeti dünyaca meşhur bir zatın bir kerâmeti olarak mânevi tevatürle nakledilmiş. Hazret-i Gavs demiş: "Ne vakit senin oğlun da bu dereceye gelirse, o zaman, o da tavuk yesin." İşte Hazret-i Gavs'ın bu emrinin mânâsı şudur ki: Ne vakit senin oğlun da, ruhu cesedine, kalbi nefsine, aklı midesine hâkim olsa ve lezzeti şükür için istese, o vakit leziz şeyleri yiyebilir... L.)
GAVSİYYET	Evliyaullahın başı olmak. Velâyet mertebelerinden yüksek bir makam sahibi olmak. (Bak: Aktab)
GAVT	Derin çukur. * Bir şeyin içine girme, batma, garkolma.
GAVTA	Ağaçlık, sulak yer. * Toprakta çukurluk.
GAVTA	f. Suyun içindeki derinlik.
GAVTA-BAZ	f. Dalgıç.
GAVTA-BAZÎ	f. Dalgıçlık.
GAVTA-GÂH	f. Dalma yeri.
GAVTA-HAR	f. Dalan, batan.
GAVUN	(Gavi. C.) Azgınlar, azmışlar, doğru yoldan çıkıp dalâlete düşmüş olanlar.
GÂVUR	Kâfir. Merhametsiz, inatçı.
GAVVAS	Çok gayretli. Çalışkan. * Suya dalan. * İnci arayan dalgıç.
GAYAHİB	(Gayheb. C.) Gece karanlıkları.
GAYAT	(Gâye. C.) Gâyeler.
GAYAT	Çalgı.
GAYB	Gizli olan. Görünmeyen. Belirsiz. * Güman. Hislerle veya akıl ile bilinmeyen şey. (Bak: Ahbar-ı gayb)(Demek Cenab-ı Hakk'ın gayet büyük ve mükemmel bir rahmeti, re'feti ve şefkati, gaybı bildirmemektedir. Bilhassa masum hayvanlar hakkında daha tamdır. Demek sefihane lezzette sen hayvanlara yetişemezsin. Binler derece aşağı düşersin! Çünki, hayvana nisbeten gaybi olan şeyleri senin aklın görüyor. Elemini alıyor. Setr-i gaybda bulunan istirahat-ı tammeden bilkülliye mahrumsun. S.)
GAYB-ÜL GAYB	Kalbde olmayan şey. Hiç ortada eseri, varlığının, geleceğinin izi ve nişanı olmayan. Gaybın gaybı olan.
GAYB-AŞİNA	f. Gaybı bilen. Gaybdan haberi olan. Gelecekten veya âhiretten haberi olan.
GAYB-BÎN	f. Gaybı gören. Herkesin bilemediği geleceği feraseti ile hissedip bilen. İstikbalden haber veren.
GAYB-DAN	f. Gaybı bilen.
GAYBET	Başka yerde bulunmak. Hazırda olmamak. Gıybet. Bir şeyin diğer bir şey içinde gaib olması. (Bak: Gıybet)
GAYBÎ	Hazırda olmayan. Görünmeyenlere âit. Hazır olmayanlara âit. Başka âlemdekilere âit. Âhirete âit. Gayba âit ve müteallik.
GAYBUBET	Gayıplık, hazırda olmayıp başka yerde olma.
GAYDA	(C: Guyed) Nazik ve yumuşak tenli genç kadın. (Müz.: Agyed)
GAYDAK	Geniş. * Yumuşak. * Kerim kişi. İyi huylu kimse. * Keler yavrusu. * Büluğ çağına varmamış çocuk.
GAYE	Maksad, kasdedilen, netice, sonuç.(Her şeyin vücudunun müteaddit gayeleri ve hayatının müteaddit neticeleri vardır. Ehl-i dalâletin tevehhüm ettikleri gibi dünyaya, nefislerine bakan gayelere münhasır değildir. Tâ, abesiyyet ve hikmetsizlik içine girebilsin. Belki her şeyin gayât-ı vücudu ve netaic-i hayatı üç kısımdır. Birincisi ve en ulvisi Sani'ine bakar ki; o şeye taktığı hârika-i san'at murassaatını, Şâhid-i Ezelî'nin nazarına resm-i geçit tarzında arzetmektir ki, o nazara bir ân-ı seyyale yaşamak kâfi gelir. Belki, vücuda gelmeden, bilkuvve niyyet hükmünde olan istidadı yine kâfidir. İşte, seriüz-zeval lâtif masnuât ve vücuda gelmeyen, yâni sünbül vermeyen birer hârika-i san'at olan çekirdekler, tohumlar şu gayeyi bitemamiha verir. Faidesizlik ve abesiyyet onlara gelmez. Demek her şey; hayatiyle, vücudiyle Saniinin mu'cizat-ı kudretini ve âsâr-ı san'atını teşhir edip, Sultan-ı Zülcelâl'in nazarına arzetmek birinci gayesidir...İkinci kısım: Gaye-i vücut ve netice-i hayat: Zişuura bakar. Yâni, herşey Sâni-i Zülcelâlin birer mektub-u hakaik-nüma, birer kaside-i letafetnüma, birer kelime-i hikmet-edâ hükmündedir ki; melâike ve cin ve hayvanın ve insanın enzârına arzeder.. mütalâaya dâvet eder. Demek, ona bakan her zişuura ibretnüma bir mütalâagâhdır.Üçüncü kısım: Gaye-i vücut ve netice-i hayat: O şeyin nefsine bakar ki; telezzüz ve tenezzüh ve beka ve rahatlıkla yaşamak gibi cüz'î neticelerdir. Meselâ: Azîm bir sefine-i Sultaniyyede bir hizmetkârın dümencilik ettiğinin gayesi: Sefine itibariyle yüzde birisi kendisine, ücret-i cüz'iyyesine ait.. doksandokuzu Sultana ait olduğu gibi; herşeyin nefsine ve dünyaya ait gayesi bir ise, Sâni'ine ait doksandokuzdur. İşte bu teaddüd-ü gayattandır ki; birbirine zıt ve münâfi görünen hikmet ve iktisad, cud ve sehâ ve bilhassa nihayetsiz seha ile sırr-ı tevfiki şudur ki: Birer gaye nokta-i nazarında cud ve seha hükmeder. İsm-i Cevvad tecelli eder. Meyveler, hubublar; O tek gaye nokta-i nazarında bigayr-i hisâbdır. Nihayetsiz cûdu gösteriyor. Fakat, umum gayeler nokta-i nazarında; hikmet hükmeder. İsm-i Hakîm tecelli eder.. Bir ağacın ne kadar meyveleri var, belki her meyvenin o kadar gayeleri vardır ki; beyan ettiğimiz üç kısma tefrik edilir. Şu umum gayeler, nihayetsiz bir hikmeti ve iktisadı gösteriyor. Zıt gibi görünen nihayetsiz hikmet, nihayetsiz cud ile seha ile içtima ediyor. Meselâ: Asker ordusunun bir gayesi, te'min-i âsâyiştir. Bu gayeye göre ne kadar asker istersen var ve hem pek fazladır. Fakat, hıfz-ı hudut ve mücahede-i a'dâ gibi sair vazifeler için, bu mevcut ancak kâfi gelir. Kemâl-i hikmetle muvazenededir. İşte hükümetin hikmeti, haşmet ile içtima ediyor. O halde, o askerlikte fazlalık yoktur denilebilir... S.)
GAYE-İ HAYAL	Hayalde tasavvur edilen ve ona varılması istenen gaye ve maksat. İdeal.
GAYED	Nazik ve yumuşak tenli olmak.
GAYET	Çok, pek çok. * Nihayet. Gaye. Encam.
GAYET-ÜL-GAYE	Gayenin esası, en son derece. (Bak: Vicdan)
GAYETEN	Son derece, çok fazla olarak.
GAYETSİZ	Nihayetsiz, sonsuz.
GAYF	Eğilmek, meyl.
GAYHEB	(C.: Gayâhib) Gece karanlığı.
GAYIT	(C: Gaytân-Agvât) Çukur yer. * Kenef.
GAYİR	Irak, baid, uzak.
GAYK	(Gayuk) Fikri karışık olmak.
GAYL	Irmak, nehir. * Ağaç, şecer. * Cima etmek. * Kadının hâmile iken çocuğuna süt emzirmesi.
GAYLE	Şişman kadın.
GAYLEM	Kul, cariye. * Kablumbağanın erkeği. * Mevzi ismi. * Mugaylân ağacı.
GAYM	Bulut. * Sisli bulut tabakası. * Pek susayıp hararetlenmek.
GAYME	Çok fazla susama, susuzluk.
GAYN	Susuzluk. * Arapçada "ayn" harfinden sonra gelen harfin adı.
GAYNA	Yaprakları çok olan yaş ağaç.
GAYNE	Aralarından su akamayan birbirine girmiş ve dolaşmış ağaçlar.
GAYR	Diğer, başkası, mâadâ, âher, yabancı. (İstisnâ edâtıdır. Başlarına getirildiği kelimeyi nefy yapar.)
GAYR-I KABİL	Mümkün ve kabil değil, imkânsız. Mümkün olmayan, olamaz.
GAYR-I MAHDUD	Hudutsuz, uçsuz bucaksız, sonsuz.
GAYR-I MAHSUR	Hasrolunmamış. Sınırsız.
GAYR-I MA'KUL	Akıl işi olmayan, aklın kabul etmediği.
GAYR-I MEBZUL	Çok kullanılmayan. Az bulunan şey.
GAYR-I MECZUZ	Devamlı, kesilmeden.
GAYR-I ME'LUF	Alışılmamış, ülfet edilmemiş.
GAYR-I MEMNUN	Devamlı. Kesiksiz. * Minnetsiz, sürekli.
GAYR-I ME'MUL	Umulmadık. Beklenmedik. Birdenbire.
GAYR-I MEN HÜVE LEH	Sâhibinden gayrısı.
GAYR-I MENKUL	Naklolunamayan, taşınamayan (tarla,bağ, ev gibi) mallar.
GAYR-I MER'Î	Görünür olmayan, görünmeyen.
GAYR-I MESKUN	İçinde oturulmayan yer. Kimsesiz yer.
GAYR-I MEŞRU'	Allah'ın rızâsına uymayan, şeriat hârici, kanunsuz iş.(Tarık-ı gayr-ı meşru' ile bir maksadı tâkibeden galiben maksudunun zıddı ile ceza görür. -Avrupa muhabbeti gibi.- Gayr-ı meşru' muhabbetin âkıbetinin mükâfatı, mahbubun gaddarane adavetidir. M.)
GAYR-I MEŞ'UR	Duyulmayan, hissedilmeyen. (Bak: Taht-eş şuur)
GAYR-I MUTABIK	Uygun gelmeyen, uymayan.
GAYR-I MUTEMED	Kendine itimad edilmeyen.
GAYR-I MÜEKKEDE	Tekrarlanmamış ve takviye edilmemiş. * Zannî ve kat'î delil ile sâbit olmayıp, Peygamberimizin (A.S.M.) bazan devam buyurdukları iş veya amel.
GAYR-I MÜMKİN	Mümkün olmayan, imkânsız.
GAYR-I MÜNBİT	İyi ve bol yetiştirmeyen. Münbit olmayan.
GAYR-I MÜNFEKK	Bitişik, ayrılmaz.
GAYR-I MÜNİF	Münif olmayan. (Bak: Münif)
GAYR-I MÜNKATI'	Devamlı, fasılasız, kesiksiz.
GAYR-I MÜSLİM	Müslüman olmayanlar. İslâmiyete girmeyenler.
GAYR-I MÜSMİR	Verimsiz, faydasız, meyvesiz. (Bak: Desâtir)
GAYR-I MÜTECEZZÎ	Ayrılamayan, bölünemeyen.
GAYR-I MÜTENAHÎ	Sonsuz, nihayet bulmaz, bitmez.(Bir noktayı tam yerinde icad etmek için, bütün kâinatı icad edecek bir kudret-i gayr-ı mütenahî lâzımdır. Zira, şu kitab-ı kebir-i kâinatın her bir harfinin, bâhusus zihayat her bir harfinin, her bir cümlesine müteveccih birer yüzü, nâzır birer gözü vardır. M.)
GAYR-I ŞUURÎ	Şuursuz, şuurun dışında.
GAYR-I UZVÎ	Cansız. Uzvî olmayan. (İnorganik)
GAYR-I ZARURÎ	Zarurî ve mecburî olmayan.
GAYR-ENDÎŞ	f. Başkalarını düşünen, şefkatli ve cömert kimse.
GAYRET	Dikkatle ve sebatla çalışmak. * Kıskanmak, çekememek. * Hareketli ve temiz hislerle çalışmak. * Dine, imana, namus gibi kıymetlere tecavüz edenlere karşı müdafaa için harekete gelmek.
GAYRET-İ BÂTILA	Faydasız ve boşu boşuna uğraşma.
GAYRET-İ CÂHİLİYE	Körü körüne uğraşmak. Allah'ın razı olmadığı lüzumsuz şeylere kıymet vererek didinmek.
GAYRET-İ DİNİYYE	Din için gayret etme.
GAYRET-İ MERDANE	Mertçesine gayret.
GAYRETKEŞ	Çalışkan, çabalayıcı. * Bir tarafı tutan, taraftar. * Kıskanç.
GAYRET-MEND	f. Gayretli, çalışkan.
GAYRET-ŞİAR	f. Gayretli. çalışkan.
GAYRI	Başkası, diğeri. Artık. (Bak: Gayr)
GAYRİYET	Ayrılık. Gayrılık.
GAYS	İmdad. Yardım. * Yağmur. * Yağmurla meydana çıkan çayır.
GAYS-I NÂFİ'	Faydalı yağmur.
GAYSAN	Gençlik şiddeti.
GAYTALE	(C: Gıytal) Sık bitmiş olan ağaç. * Seslerin karışması.
GAYUB	(Gayâb-Gaybe) Kaybolmak.
GAYUR	Hamiyetli. Çok çalışkan. Dayanıklı. Çok gayretli. * Kıskanç. ("Gayyur" diye yazılması yanlıştır.)
GAYURAN	(Gayur. C.) Çalışkanlar, gayretkeşler, gayretliler.
GAYURANE	f. Gayretli olan kimseye yakışır şekilde, çalışkan kimseler gibi.
GAYY	Aklın istikametini, yolun doğrusunu kaybetmek. Rüşdün zıddı.
GAYYA	Cehennemin beşinci tabakasındaki çok korkunç bir kuyunun adı. İçine düşenin kolay kolay kurtulamıyacağı korkunç yer.
GAYYİR	(Gayyür) Gayretli kimse.
GAYZ	Hiddet, kin, öfke, gadab. Dargınlık. Hınç.
GAYZ Ü GAZAB	Kızgınlık ve hiddet.
GAYZ	Bir şeyin pahası eksilmek. Hilkati noksan olma. Kıymetten düşük şey. * Suyun eksilip azalması, yere çekilmesi.
GAYZA	Meşelik.
GAYZ-EFŞAN	f. Hiddetli, öfkeli, kızgın.
GAYZERAN	İtburnu.
GAZ	f. Isırma, dişle tutma. * Diş.
GAZA	(C.: Gazevât) Din uğrunda kâfirlerle yapılan mücadele, muhârebe, düşmana kasdetmek. Cenketmek.
GAZA-YI EKBER	Din uğrunda kâfirlerle yapılan büyük muhârebe.
GAZAB	Hiddet, öfke, dargınlık, kızgınlık.
GAZAB-I İLAHÎ	Allah'ın gazabı. Belâ, musibet.
GAZABEN	Gazabla, hiddetle, öfkeyle.
GAZAB-NAK	f. Öfkeli, hiddetli, kızgın. Dargın.
GAZAL	(C: Gazale-Gazelân) Ceylân. Geyik, âhu. Geyik yavrusu. * Şarkıcı, mızıkacı. *Güzel göz.
GAZALE	Dişi geyik. * Güneşin yükselmesi.
GAZALÎ	(Bak: İmam-ı Gazalî)
GAZALÎ	Onyedinci asırda şiirleri ile tanınan Bursa'lı bir şâirin adıdır.
GAZAMİR	Malı çok olan, zengin.
GAZANFER	Kahraman. * İri arslan.
GAZANFER-İ GAZUB	Kükremiş arslan.
GAZANFERÂNE	f. Arslancasına, arslan gibi.
GAZAR	Bir cins güvercin. * Çok, fazla.
GAZÂT	Gazlar.
GAZÂT-I MUZIRRA	Zararlı gazlar. Zehirli gazlar.
GAZAT	(C: Guzâ) Dağ armudunun ağacı. * Dikenli ağaç. * Seksek ağacı.
GAZAZA	Eksiklik.
GAZB	Kızıl boya, kırmızı renkli boya.
GAZBAN	(Gadbân) Dargın, kızgın.
GAZBE	Sağlam, sert taş.
GAZE	f. Çocuk salıncağı.
GAZE	f. Kadınların yüzlerine sürdükleri düzgün allık.
GAZEFE	Bağırtlak kuşu.
GAZEL	Tek kişinin özel bir ahenkle okuduğu manzume. (Aşk ve nefis gibi hislere ait olup, anlamı dine aykırı olursa ve kadın sesi ile câiz değildir.) * Edb: Klâsik şark şiirlerinin en çok kullanılan ve (5-15) beyitlik şekil. * Sonbaharda ağaç üzerinde kuruyan yapraklar. * Ceylân. * Lâtif şey. * Güzel kadınların bahsi ve medhi. * Kadınlar sohbetini sevmek. * Köpeğin, geyiğin sesinden ürkmesi.
GAZEL-HAN	f. Gazel okuyan.
GAZEL-HANÎ	f. Gazel okuyuculuk.
GAZELİYYAT	Gazel tarzında yazılmış şiirler.
GAZEL-NÜVİS	f. Gazel yazan.
GAZEL-SERA	f. Nazım şekilleri arasında gazel meydana getiren.
GAZEM	Bir ot cinsi.
GAZETE	Fr. Genellikle günlük çıkan ve büyük boy olan neşriyat organı. (Bak: Mürcif)
GAZEVAN	Hızlı giden iyi at.
GAZEVAT	(Gazve. C.) Din uğrunda yapılan harbler.
GAZF	Kulağın sarkık olması. * Kırmak. * Geceleyin karanlık olmak.
GAZGAZA	Zillet, aşağılık. * Eksik, noksan.
GAZIF	Yumuşak, geniş.
GAZIR	İyi dibâgat olunmamış deri.
GAZIYE	Çok karanlık olan yer. * Büyük nurlu şey.
GAZİ	Din uğrunda harbeden. Cihadda yaralanmış veya harbetmiş olan kimse. Harpte ordunun başına geçen kumandan. Muzaffer olan ve harpten sağ dönen.
GAZİD	Katı sesli. * Yumuşak ot.
GAZÎME	Gazem denilen otun yetiştiği yer.
GAZÎR	Bol, çok, kesretli, ziyade, fazla.
GAZİR(E)	Mülâyim, yumuşak. Nâzik, uysal.
GAZİYY	(C: Gazâ) Yeni doğmuş kuzu.
GAZÎZ	Gılâfından yeni çıkan çiçek. * Taze.
GAZL	İplik eğirmek, bükmek.
GAZL	Budaklanmak.
GAZM	Güçle ve şiddetle yemek. * Defetmek, kovmak.
GAZN	Hapsetmek. * Kırmak.
GAZR	(Gazâre) (C: Gazâyir) Men etmek, engel olmak. * Hapsetmek. * Geçim kolaylığı, maişet genişliği. * Büyük çanak.
GAZRA	Ucuzluk. * Hayır. * Özlü balçık.
GAZREME	(C. Gazarim) Ölçüsüz, tartısız bir şeyi satmak.
GAZRUF	(C.: Gazârif) Kıkırdak.
GAZUB	(Gazab. dan) Öfkeli, kızgın, hiddetli. Kükremiş. * Büyük yılan. * Abus deve.
GAZV	Kasdetmek. * Küffarla cenk edip savaşmak.
GAZV	Seyelân etmek, akmak. * Münkatı' olmak, kesilmek.
GAZVA	Malın ve davarın kötüsü.
GAZVE	Din düşmanı olan cephenin üzerine taarruz. Muharebe. Cenk. Sefer. Din muharebesi. Gazve, gazivden alınmış olup cenk ve kıtal manasınadır. Düşmanla vuruşmak demektir. Siyer ıstılahında Gaza ve gazve tâbirleri Peygamber Efendimizin bizzat hazır bulunduğu muharebeye denir. Peygamber Efendimizin bizzat bulunmadığı müfrezelere Seriye denilir.
GAZVE-İ BEDİR	Bedir Gazvesi. Bedir Muharebesi.(Melâikelerin, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'a hizmeti ve görünmesi ve cinnîlerin O'na imân ve itâati, mütevatirdir. Nass-ı Kur'an ve çok âyatla musarrahtır. Gazve-i Bedir'de beşbin melâike, - nass-ı Kur'an ile - önde, sahâbeler gibi ona hizmet edip, asker olmuşlar. Hattâ o melekler, melâikeler içinde, ashâb-ı Bedir gibi şeref kazanmışlar. M.)
GAZVER	Bir ot cinsi.
GAZZ	(Gadd) Utancından dolayı önüne bakmak. * Bir şeyin miktarını eksiltmek. * Hurmanın tomurcuğu. * Zerafet sâhibi. * Yeni buzağı.
GAZZAL	Eğrilen iplik.
GAZZE	Şam'ın doğusunda bir yerin adı. (Resullulah Efendimizin ceddi Hâşim'in kabri ordadır.)
GEBE	(Bak: Hâmile)
GEBEŞ	Koyunun erkeği. Koç. * Mc: Akılsız, ahmak adam.
GEBR	f. Ateşe tapan, mecusi.
GEC	f. Kireç, alçı, harç.
GECBAZ	Oyunda hile yapan, hileci.
GECKÂR	(Gecger) f. Kireçle badana yapan. Kireç sıvacısı.
GEÇER AKÇA	t. Rayiç para yerine kullanılır bir tabirdir. Bu tabir, eskiden halk arasında yapılan senetlerde, hükümet tarafından akdolunan mukavelelerde kullanılırdı.
GED	(Gedbe) f. Yoksul, dilenci, fakir, dilenen. * Dilencilik.
GEDA	f. Fakir. Kimsesiz. Dilenci.
GEDA-ÇEŞM	f. Dilenci gözlü, yoksul gözlü. * Mc: Aç gözlü, gözü doymaz.
GEDA-ÇEŞMANE	f. Açgözlülükle, açgözlücesine.
GEDAYAN	f. Fakirler. Kimsesizler. Gedâlar.
GEDAYANE	f. Dilencilikle.
GEDAYÎ	f. Dilencilik.
GEDİKLİ	t. Tar: Yeniçeri efradı arasında eskilikleri dolayısıyla imtiyazlı olanlar. Bunlar diğer yeniçerilerden ayrılmak için bellerine seraser denilen kumaştan kuşak sararlardı. * Yıkık, çentikli ve düşük yeri olan. * Mülk olduğu halde vakfa ait bir tarafı olan. * Deniz assubayı ki, eskiden yükselerek subay olabilirdi.
GEH (GÂH)	f. Kelimenin sonuna eklenerek yer veya zaman ifade eder.
GEHAN	f. Zaman, an, vakit.
GEH(Î)	f. Ara sıra. Bazan.
GEHVARE	f. Beşik.
GEHVARE-GER	f. Beşikçi.
GEHVARE-NİŞİN	f. Beşikteki çocuk.
GELE	f. Sığır, koyun ve keçi sürüsü. * Sürü.
GELEBAN	f. Sığırtmaç, çoban.
GELU	f. Boğaz.
GELU-GİR	f. Dağ armudu. Ahlat. * Boğazdan geçmesi zor olan şey.
GEM VURMAK	Mecaz yoluyla mâni olmak, zabtetmek, bağlamak yerinde kullanılan bir tabirdir.
GENC (GENCİNE)	f. Define, hazine. Gömülü hazine. Kenz.
GENC-İ NİHAN	Gizli hazine.
GENCUR	f. Hazine muhafızı, hazinedar.
GEND	f. Pis koku, fenâ koku.
GENDA(Y)	f. Kokmuş, fenâ kokulu.
GENDEME	f. Siğil.
GENDİDE	Kokmuş.
GENDÜM	f. Buğday.
GENDÜM-GUN	f. Buğday renkli.
GENDÜMNÜMA	f. Yüze gülüp aldatan. Hilekâr.
GENSORU	(Bak: İstizah)
GER	Uyuz hastalığı.
GER	f. Türkçedeki "eğer" kelimesinin kısaltılmış şekli. Eğer, şayet mânasındadır.
GER	f. İsimlerin sonlarına eklenir ve yapıcılık bildirir bir edattır. Meselâ: Ahen-ger $ : f. Demirci. Zer-ger $ : f. Kuyumcu.
GERÇİ	f. Öyle ise de, her ne kadar.
GERD	f. Baht, talih. Fayda. * Toz, toprak. * Hüzün, keder, gam, tasa.
GERD	f. Kelimelere eklenir ve "Dönen, dolaşan" anlamlarını verir. Meselâ: Tiz-gerd $ : Çabuk dönen.
GERDÂ-GİRD	f. Fırdolayı.
GERD-ÂLÛD	f. Toz toprak içinde.
GERD-ÂLÛDE	f. Toza toprağa bulaşmış, tozlu topraklı. * Mc: Maddiyatı olan kimse, paralı, zengin.
GERDÂN	f. Dönen, dönücü. Çeviren. (Bak: Gerden)
GERDE	f. İsimlere eklenerek; etmiş, yapmış, eylemiş gibi mef'uller yapılır.
GERDEN	f. Dönen. Dönücü. * Boyun. * Şeci'. Bahadır. Pehlivan.
GERDENA	f. Kuş veya kuzu çevirmesi. * Yürümeye yeni başlayan çocukları, yürümeye alıştırmak için yapılmış bir cins araba. * Kebap şişi. * Fırıldak, topaç.
GERDEN-BEND	f. Boyuna bağlanan nesne, boyun bağı. * Gerdanlık.
GERDEN-BESTE	f. Boynu bağlı. İtâatli. Boyun eğmiş.
GERDEN-DÂDE	(Bak: Gerdenbeste)
GERDEN-EFRAZ	(Gerden-firâz) f. Kibirli, gururlu. Boyun kaldıran, başı yukarda.
GERDEN-KEŞ	f. Âsi, serkeş, isyankâr. * Mağrur, kibirli. * İnatçı, muannid.
GERDÎDE	f. Tavır ve hâlleri değişmiş.
GERDİŞ	f. Dönme, dönüş. Çevrilme, dolaşma.
GERDİŞ-İ ZEMÂN	Zamânın dönüşü.
GERDUN	f. Dünyâ, felek. * Dönen, dönücü, devreden, çevrilen.
GERDUNE	f. Araba, otomobil.
GERDUNE-İ İCLAL	Saltanat arabası.
GERDUN-MÎNA	f. Gök, sema, asuman.
GERDUN-SİRİŞT	f. Mağrur, gururlu, kibirli kimse. * Zâlim, gaddar, kan dökücü. * Tenbel, uyuşuk.
GERGEDAN	Burnu üzerinde boynuzu bulunan ve file benzeyen vahşi bir hayvan.
GERİLLA	(İspanyolca) Büyük bir kuvvete karşı, dağınık küçük kuvvetler tarafından yapılan çete harbi.
GERK	f. Uyuz hayvan.
GERM	f. Sıcak. Kızgın. * Çabuk öfkelenen. * Gayretli, hamiyetli. Tez meşreb.
GERMA	f. Sıcak.
GERMABE	f. Sıcak su hamamı. Kaynarca, kaplıca, ılıca.
GERMA-GERM	f. Pek kızışmış, kızışıp ısınmış. * Sıcağı sıcağına.
GERMA-PEYMA	f. Sıcaklık ölçeği. Termometre.
GERMÎ	f. Hararet, sıcaklık, kızgınlık.
GERMİYYET	Sıcaklık, hararet. Ateşli ve hızlı çalışma.
GERM-MEND	f. Acele eden, aceleci.
GERM-RAN	f. Atı çok süren, hızlı at süren.
GERM-ÜLFET	f. Görüşmesi hararetli olan, hararetli ve sıkı-fıkı görüşen.
GERM Ü SERD	Sıcak ve soğuk. * Darlık genişlik, iyilik kötülük, acı tatlı.
GERZİŞ	f. Zulümden şikâyet etme.
GESTÎ	f. Çirkinlik.
GEŞ	Edâ ve naz yaparak yürüme. * Lâtif, hoş, güzel.
GEŞT	Seyretme, dolaşma, gezme, tenezzüh. * Geçme.
GEŞT Ü GÜZÂR	Gezip tozma, gezme.
GEŞTE	f. "Gezmiş, dolaşmış, dönmüş" anlamlarına gelerek birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Ber-geşte $ : Altüst olmuş. Ser-geşte $ : Başı dönmüş.
GEV	(C.: Gevân) f. Yiğit, bahadır, kahraman.
GEVAH	(Bak: Güvah)
GEVAHÎ	(Bak: Güvahî)
GEVAN	(Gev. C.) Kahramanlar, yiğitler.
GEVAR	t. Ark. Bahçeleri sulamak için çayırdan ufak bir arkla alının kol.
GEVARE	(Gehvâre) Beşik.
GEVÇ	f. Ağaç zamkı.
GEV-ÇAH	f. Dibi görünebilen pek derin olmayan alçak kuyu.
GEVDEN	f. Sersem, ahmak, şaşkın, anlayışsız.
GEVEN	t. Çalı. Dikenli ve bir karış kadar boyunda bir nebat. Aslı Gevân'dır.
GEVHER	f. Akıl ve edeb. * Asıl ve neseb. * Elmas, cevher, mücevher. İnci. * Bir şeyin künhü ve esası. Hakikat. * Noktalı olan harf.
GEVHER-İ PEND	Nasihat küpesi.
GEVHER-BAR	f. Cevher yağdıran.
GEVHER-EFŞAN	f. Cevher saçan.
GEVHER-FÜRUŞ	f. Cevherci, kuyumcu, sarraf.
GEVHERÎ	f. Kuyumcu, cevherci.
GEVHERÎN	f. Mücevher gibi. * Mücevherli.
GEVHER-NİSAR	f. Cevher serpen. * Mc: Düzgün konuşan, güzel söz söyleyen.
GEVHER-NİŞİN	f. Cevherlerle süslenmiş.
GEVHER-PAŞ	f. Mücevher saçan. * Mc: Çok güzel ve düzgün konuşan.
GEVHER-ŞİNAS	f. Cevherden anlıyan, cevherci, kuyumcu.
GEVHER-TAB	f. Altun ve mücevherlerle işlenmiş kadın eşarbı.
GEVSALE	f. Bir yaşına girmiş sığır yavrusu.
GEVZ	f. Ceviz.
GEYLANÎ	Seyyid Abdulkadir-i Geylanî, Gavs-ül A'zam, Gavs, Kutub gibi mecâzi nâm ile bilinen bu zât (Hi: 470-561) yılları arasında yaşamış ve Kadirî Tarikatının müessisidir. Müteaddid müridlerinden bir çoğu sonradan veli olarak meşhurdurlar. Derslerinin te'siriyle birçok Hristiyan ve Museviler Müslüman olmuşlar, ruhâni feyze ermişlerdir. Aktab-ı Erbaa'dan sayılır. (R.A.)
GEZ	f. Arşın, endaze. * İlgın ağacı. * Okun çentiği. * Tâlim için yapılmış kısa ok.
GEZA	f. Isırıcı, ısıran.
GEZEND	f. Musibet, belâ, felâket, âfet. * Elem, keder, hüzün. * Zarar, ziyan.
GEZİDE	f. Isırılmış, dişlenmiş.
GIBB	Nihayet, son, netice. * İki günde bir. Gün aşırı. * -den, -dan, sonra mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır.
GIBB-ED DUÂ	Duâdan sonra.
GIBB-EŞ ŞEHÂDE	Şâhitlikten sonra.
GIBB-ET TAHKİK	Tahkik ettikten sonra.
GIBBEN	Nâdiren, seyrek, arasıra.
GIBTA	İmrenme. Aynı iyi hâli isteme. Şiddetle başkasının güzel bir halinin kendisinde de olmasını arzu etme.
GIBTA-ÂVER	f. Gıbta ettiren, imrendiren.
GIBTA-FERMÂ	f. Gıpta verici, imrendirici.
GIBTA-KEŞ	f. İmrenen, gıpta eden.
GIBTA-RESÂ	f. İmrendirici, gıpta ettirici.
GIDA	Besleyici madde. Vücuda lâzım olan yenecek ve içilecek şeyler. * Kuşluk vakti yenen yemek. * Zihni ve kalbi olgunlaştıracak Kur'an ve iman ilmi ve Allah'a ibadet ve taat.
GIDA-YI RUH	Ruhun gıdası.
GIDAÎ	Gıda olabilen. Gıda cinsinden.
GIFARE	Kat kat bulut. * Başa örtülen bez parçası. * Yama.
GILAB	Birbirine galip olmasını dilemek.
GILAF	Kın. Kılıcın kılıfı. Bir şeyin üzerinin örtüsü.
GILAF-I LATİF	Lâtif örtü.
GILAF-I SEYF	Kılıç kını.
GILAL	(Bak: Galâl)
GILALE	(C: Galâyil) Zırh altına giyilen kısa gömlek. * Küçük kaftan zıbını.
GILAZ	Yoğunluk, koyuluk.
GILAZ	(Galiz. C.) Şedid. Sert. Kalın ve kaba şeyler.
GILBIT	Taşsız yer.
GILDIRGIÇ	Mücellit ıstılahlarındandır. Kitapların kenarlarını kesmeğe mahsus, rende biçiminde bir âlettir.
GILK	Acip ve garip. * Zahmet, meşakkat, güçlük.
GILL	Düşmanlık, garaz ve adavet, gizli kin ve haset.
GILLİM	Cimâı şiddetle arzu eden.
GILL U GIŞ	Aklın muhtelif fikirler üzerinde kararsızlığı. * Gönül darlığı. * Kin ve hile. Hıyanet ve adavet.
GILMAN	(Gulâm. C.) Bıyığı yeni bitmiş gençler. * Cennet'te hizmet gören delikanlılar. * Köleler, esirler.
GILMAN-I ENDERUN	Tar: Topkapı Sarayı (Yenisaray) iç oğlanları hakkında kullanılan bir tabirdir. Bunlar derece ve hizmet itibariyle başka başka odalara ayrılmışlardı.
GILMAN-I HASSA	Tar: Padişahların hususi köleleri. Bunlara ilk zamanlarda "İç oğlanları", daha sonları da "İç ağaları" da denilirdi. Bunlar, "Enderun-u Hümayun" denilen ve sarayın Babussaade'den içeride bulunan kısmında hizmet ederler; derece ve hizmet itibariyle başka başka odalarda otururlardı. Bu odalar; Büyük ve Küçük Odalar, Doğancı Koğuşu, Seferli Odası, Kiler Odası, Hazine Odası adlarını taşırlardı.
GILMAN Ü CEVARÎ	Köleler ve cariyeler.
GILME	(Gulâm. C.) Delikanlılar, gençler. * Esirler, köleler.
GILT	Akdolunan pazarlığı bozmak.
GILZET	Kabalık, sertlik. * Kalınlık, galizlik.
GILZET-İ MİZAC	Huy ve mizac sertliği.
GIMAR	(Gamr. C.) Gaflet. Cehalet. Şiddetler. Çok su. Büyük denizler. * (Gımr. C.) Çok susuzluk. * Kin tutma.
GIMD	(C.: Agmâd) Kılıf, kın, mahfaza. * Bakla, bezelye, fasulya ve benzerleri gibi şeylerin kabuğu.
GINA	Zenginlik. Yeterlik. * Tok gözlülük. * Mülâki olmak. Bir kimseye dostluğunda devamlı olmak. * Bıkma, usanç. * Şarkı söylemek. Teganni etmek.
GIRA	(Garrâ) Tutkal.
GIRAJOVA ATEŞİ	Tar: Eskiden kale müdafaalarında hücum edenlere karşı ve deniz savaşlarında düşman gemilerini tutuşturmak için kullanılan ve su ile sönmeyen bir cins ateş. Balmumu, kükürt, ispirto, kâfuru karmasından ibarettir. Bu ya doğrudan doğruya tutuşturulur veya buna batırılmış yuvarlak yün parçaları ateşlenerek atılırdı.
GIRANDİ DİREĞİ	Geminin ortasındaki en büyük direk. Bu yekpâre olmayıp üst üste dört direkten mürekkepti.
GIRAR	Devenin sütünün azalması. * Az uyku. * Miktar. * Cihet, Misâl. * Yol. * Birbiri ardınca olmak. * Her nesnenin kenarı. * Büyük kıl çuval.
GIRAS	Ağaç budağı. * Ağaç dikecek vakit.
GIRBAL	(C.: Garâbil) İri delikleri olan elek, kalbur.
GIRBAN	(Gurâb. C.) Kargalar.
GIRBIN	Selin getirdiği çamur.
GIRBİL	Havuzun dibinde kalan balçıklı su. * Bardak ve şişenin dibinde olan tortu.
GIRGIRA	(C.: Garâgır) Yaban tavuğu.
GIRÎV	f. Bağırma, feryat etme, çığlık atma, bağrışma.
GIRIZÎ	(Bak: Gariziye)
GIRK	Çok, kesir.
GIRKÎ	Yumurta kabuğu.
GIRNEVK	(C: Garânik-Garânika) Su kuşlarından boynu uzun bir kuş. Telli turna. Kuğu kuşu.
GIRR	İşten anlamayan ahmak kişi.
GIRRE	Gaflet. Boş bir şeye aldanan. * Tevbeyi sonraya bırakıp, aldanan. Övünen, gururlu. Gâfil. İşe yaramaz.
GIRS	(C: Egrâs) Dikilmiş ağaç. * Çocukla birlikte anadan çıkan ince deri.
GISLÎN	Yara yıkandığında içinden çıkan irinli ve kanlı su. * Cehennem ehlinin etleri ve kanlarının yıkandığı nesne.
GIŞA	Örtü, perde. * Zar. Deri. Kabuk. * Üst tabaka. * Zarf. Mahfaza.
GIŞA-YI TABLÎ	Tıb: Kulak zarı.
GIŞAŞ	Az, kalil. * Evmek, acele.
GIŞAVET	Göz kararmak. * Körlük yapan perde. Kabuk. * Baş örtüsü.
GIŞŞ	Hıyânet etmek, hâinlik yapmak. * Yaramaz olmak. * Saf olmayıp karışık olmak.
GIŞYAN	Bürünmek, örtünmek. * Cimâdan kinâye olur.
GITA	Örtü. Örtünecek şey. Perde.
GITA-YI BASAR	Göz perdesi.
GITA-YI RAKİK	İnce örtü.
GITARRES	(C: Gatâris) Zâlim, mütekebbir, kibirli kimse.
GITRİF	(C.: Gatârif) Başkan, reis. * Asil ve itibarlı kimse. Soylu kişi.
GITRİF	Mütekebbir, gururlu, kendini beğenmiş.
GIYAB	Görünmemek. Göz önünde olmamak. * Hazırda bulunmamak. * Bilinmeyen şeyler. * Arka. Arkasından.
GIYABE	Derinlik, dip.
GIYABEN	Bulunmadığı halde. Mevcut ve hazır olmaksızın. * Mahkeme veya duruşmada olmadan.
GIYABÎ	Arkasından olarak. Kendi hazır olmadığı halde arkasından. Gayba âit. Gayba mensup ve müteallik.
GIYAR	Keçe. * Ehl-i zimmetin nişanı.
GIYAS	Medetkâr. Yardımcı. Nusrete yetişen. * Meded. Yardım.
GIYAS-ÜD DİN	Dinin intişar etmesine yardımı dokunan kimse.
GIYASA	Suya dalmak.
GIYBET	Arkadan çekiştirmek. Hazır olmayan birisinin aleyhine konuşmak. Birisinin gıyabında hoşuna gitmeyen bir şeyi söylemek. (Gıybet odur ki: Gıybet edilen adam hazır olsa idi ve işitse idi, kerâhet edip darılacaktı. Eğer doğru dese; zâten gıybettir. Eğer yalan dese; hem gıybet, hem iftiradır. İki katlı çirkin bir günahtır. M.)(Gıybet, mahsus birkaç maddede câiz olabilir:Birisi: Şekva suretinde bir vazifedar adama der, tâ yardım edip o münkeri, o kabahati ondan izale etsin ve hakkını ondan alsın.Birisi de: Bir adam onunla teşrik-i mesâi etmek ister. Senin ile meşveret eder. Sen de sırf maslahat için garazsız olarak, meşveretin hakkını edâ etmek için desen: "Onun ile teşrik-i mesâi etme. Çünki zarar göreceksin."Birisi de: Maksadı, tahkir ve teşhir değil, belki maksadı, târif ve tanıttırmak için dese" "O topal ve serseri adam filân yere gitti."Birisi de: O gıybet edilen adam fâsık-ı mütecahirdir. Yâni fenalıktan sıkılmıyor, belki işlediği seyyiatla iftihar ediyor; zulmü ile telezzüz ediyor; sıkılmıyarak âşikâre bir surette işliyor.İşte bu mahsus maddelerde garazsız ve sırf hak ve maslahat için gıybet câiz olabilir. Yoksa gıybet, nasıl ateş odunu yer bitirir; gıybet dahi a'mâl-i sâlihayı yer bitirir.Eğer gıybet etti veyahut istiyerek dinledi; o vakit $ demeli, sonra gıybet edilen adam ne vakit rast gelse: "Beni helâl et." demeli... M.)
GIYER	Halden hale dönmek.
GIZA	Gıda, besin. (Bak: Gıda)
GİL	f. Su ile ıslanmış toprak, balçık. Lüleci çamuru, kil.
GÎL	(C: Guyul) Meşelik ve çalılık yer. * Arslan yatağı. Arslanların bulunduğu yer.
GÎLE	f. İki dağ arasındaki yol, vadi. * Şikâyet. * Üzüm tanesi.
GÎLE	Bir kimseyi aldatıp bir yere götürüp öldürmek.
GİLİGER	f. Duvarcı, sıvacı. * Çamurcu.
GİLLE-MEND	f. Şikâyet eden, halinden memnun olmayan.
GİL-ZAR	f. Çamurlu yer.
GİN	f. Türkçedeki "li, lu, lı" eklerinin karşılığıdır.
GÎNE	Leşten akan murdar sarı su.
GÎR	f. (Giriften) "Tutmak, yakalamak" mastarının emir köküdür. Türkçedeki: yapan, tutan, tutucu, dağılan, yayılan gibi mânalara gelir. Kelimenin sonuna eklenir.
GÎRA	f. Müessir, te'sir eden, tutucu.
GÎRA-GİR	f. Tutan tutana.
GİRAMÎ	f. Muhterem, aziz, hürmete değer. * Ulu, büyük.
GİRAN	f. Pahalı. Tartısı ağır olan. Ağır. Dolu. * Sert. Katı. * Bıktırıcı. Usandırıcı.
GİRAN-BAHA	f. Kıymet ve pahası çok olan.
GİRAN-BAR	f. Meyvesi çok olan ağaç. * Ağır yüklü. * Gebe insan veya hayvan. * Zengin, gani.
GİRAN-CAN	f. Ağır kanlı, ağır hareketli, can sıkıcı (adam).
GİRAN-CANÎ	f. Can sıkıcılık.
GİRAN-DEST	(C.: Girandestân) f. İşini ağır yapan kimse. Eli ağır kişi.
GİRAN-DESTMAYE	f. Zengin, gani. Sermayesi ve malı mülkü çok olan. * Mârifetli, mahâretli, hünerli.
GİRAN-DUD	f. Duman, sis. * Kara bulut.
GİRAN-GUŞ	(C.: Giranguşân) f. Sağır, kulağı ağır işiten.
GİRAN-GUŞÂNE	f. Sağırcasına.
GİRAN-HAB	f. Uykusu ağır olan adam.
GİRAN-HAR	f. Obur, çok yiyen.
GİRAN-HATIR	f. Canı sıkılmış, gücenmiş.
GİRAN-HUY	f. Fena mizaçlı. Kötü huylu.
GİRANÎ	f. Ağırlık, sıklet.
GİRAN-KADR	f. Kadr u itibar sahibi. Hürmet edilen kimse.
GİRAN-KÎSE	f. Cimri, hasis, pinti.
GİRAN-MAYE	f. Kıymetli ve değerli olan şey.
GİRAN-RİKAB	f. Ciddi ve vakur kimse. * Harpte düşmana saldıran, azimli kişi.
GİRAN-SAYE	f. Yüksek makam ve mevki sahibi. * Ordu kumandanı.
GİRAN-SENG	f. Ağır başlı kişi. Ciddi ve vakar sahibi kimse. * Sabırlı, kanaatkâr.
GİRAN-SER	(C.: Giranserân) f. Mağrur, kibirli, gururlu, kendini beğenmiş.
GİRAN-SERÎ	f. Kibirlilik, mağrurluk, enaniyetli oluş, kendini beğenmişlik.
GİRAN-SEYR	(C.: Giranseyrân) f. Hareketleri ve yürüyüşü ağır olan.
GİRAN-SİRİŞT	(C: Giransiriştân) f. Tembel, ağır tabiatlı, ağır kanlı.
GİRD	f. Yuvarlak.
GİRDAB	f. Suların dönerek çukurlaştığı yer. * Tehlikeli yer. Mühlike. Tehlikeli yer ve zaman.
GİRDA-GİRD	f. Fırdolayı, çepeçevre.
GİRD-ALUD	f. Toz toprak içinde kalmış, toza bulanmış.
GİRDAR	f. Meşgale, meşguliyet. * Tarz, âdet, yürüyüş.
GİRDE	f. Yuvarlak, değirmi. * Evvelce yahudilerin, müslümanlardan ayırd edilebilmeleri için, omuzlarına diktikleri sarı renkte bir parça. * Açılmış yufka. * Yuvarlak yastık. * Gr: Bütün, hepsi, tamamı.
GİRDEBAN	f. Gözcü, gözetici.
GİRD-GÂR	f. Allah.Yaratıcı. Kudret sahibi. (Bak: Kird-gâr) GİRDİBAD $ : (Gird-bâd) f. Kasırga. Yel çevrintisi. Tehlike. Girdap.
GİRDU	f. Ceviz.
GİRE	(C: Guyer) Diyet.
GİRGİN	Her yere sokulan, herkesle görüşen, sokulgan. * Mensub, alâkalı, müteallik.
GİRÎBAN	f. Elbise yakası.
GİRÎBAN-ÇÂK	f. Yakası yırtık. * Mc: Kederli, hüzünlü, üzüntülü.
GİRÎBAN-GİR	f. Yaka tutan.
GİRÎBANÎ	f. Bir çeşit gömlek.
GİRİFT	f. Yakalama, tutma. * Dolaşık. Birbiri içine girik. Girintili çıkıntılı, karışık. * Motifleri birbirine girik ve içiçe geçme olan tezyinat tarzı. Buna aynı zamanda arabesk de denilir. * Türk musikisinin nefesli sazlarından olup, bugün unutulmak üzeredir. Ney'e benzer. Girift çalana "Giriftzen" denilir.
GİRİFTAR	f. Tutulmuş. Yakalanmış.
GİRİFTE	f. Yakalanmış, tutulmuş. * Bir hastalığa mâruz kalmış, hastalığa yakalanmış. * Esir.
GİRİFTE-DEM	f. Nefesi tutulmuş.
GİRİFTE-GÎ	f. Tutkunluk. * Hastalık hali. * Esirlik.
GİRİFTE-HÂTIR	f. Gücenik, kırgın.
GİRİFTE-LEB	(C: Giriftelebân) f. Dudağı tutulmuş. * Mc: Sessiz, sakin (kimse).
GİRİFTE-SER	f. Aklı fikri dağılmış kimse. Dalgın kişi.
GİRİFTE-ZEBAN	Kekeme, dili tutuk.
GİRİH	f. Bağ, düğüm.
GİRİH-BEND	f. Bağcı, düğümcü. * Uçkur.
GİRİH-BÜR	f. "Düğüm kesen". Yankesici.
GİRİHÇE	f. Küçük düğüm, düğümcük.
GİRİH-GÎR	f. Düğümlü, dolaşık.
GİRİH-KÜŞA	f. Düğüm açan, bağı çözen. * Mc: Müşkülâtları yenen, zorlukları halleden.
GİRİS(E)	f. Oyun, hile, dalavere.
GİRİŞME	f. İşve, naz, cilve. Gözle kaşla işaret.
GİRİT MADALYASI	Tar: Biri Sultan Aziz diğeri Sultan II.Abdülhamid devrinde olmak üzere ihdas olunan madalyalar. Her ikisinin de altun ve gümüş olmak üzere iki türlüsü vardı. Girit işinde hizmeti görünen devlet ricaline altun, ikinci derecedeki memurlarla halka, gümüş olanı verilirdi. (O.T.D.S.)
GİRİVE	(Girve) f. Çıkmaz yol. Çıkmaz sokak. * İçinden çıkılması müşkül olan durum.
GİRİZGÂH	(Bak: Gürizgâh)
GİRİZİYE	(Bak: Gariziye)
GÎRUDAR	f. Savaş, muharebe, cenk, cidâl, kavga.
GİRYAN	f. Gözyaşı döken. Ağlayan.
GİRYE	f. Gözyaşı.
GİRYE-İ ŞÂDÎ	Sevinçten dolayı olan ağlama. Sevinç gözyaşı.
GİRYE-BAR	f. Gözyaşı döken, ağlayan.
GİRYE-DAR	f. Ağlamış, göz yaşı dökmüş.
GİRYE-ENGÎZ	f. Ağlatacak sebep, ağlamaya sebep olan.
GİRYE-FEŞAN	f. Acıklı acıklı ağlayan, gözyaşı saçan.
GİRYE-FEZA	f. Çok ağlatan, ağlamayı artıran.
GİRYE-KÜNAN	f. Gözyaşı dökerek, ağlayarak.
GİRYE-MEŞHUN	f. Gözyaşı ile dolu.
GİRYE-NAK	f. Ağlayan, gözyaşı döken. Ağlayıcı.
GİRYENDE	f. Ağlayan, gözyaşı döken.
GİRYE-NÜMUD	f. Ağlar gibi görünen, ağlamışa benziyen.
GİRYE-PAŞ	f. Ağlayan, gözyaşı döken.
GİRYE-PERVERD	f. Ağlatıcı, gözyaşı döktüren, ağlamayı getiren.
GİRYE-RÎZ	f. Gözyaşı döken, ağlayan.
GİRYE-ZAR	f. Oturup ağlanılan, gözyaşı dökülen yer.
GÎSU	f. Uzun saç, omuza dökülen saç.
GÎSU-BEND	f. Saç örgüsü, saç bağı. * Altundan yapılmış kadın tarağı.
GİŞ	f. Kalb, yürek.
GİŞE	Fr. Tren istasyonu, vapur iskelesi ve mağaza gibi yerlerde bilet veya paranın alınıp verildiği yer.
GÎTÎ	f. Âlem, dünya.
GÎTÎ-BAN	f. Hükümdar, padişah.
GÎTÎ-FÜRÛZ	Dünyayı aydınlatan.
GÎTÎ-NEVERD	f. Dünyayı gezen, dünyayı dolaşan.
GÎTÎ-NÜMA	f. Dünyayı gösteren, cihanı gösteren.
GÎTÎ-SİTAN	f. Dünyayı zapteden, cihangir.
GİYA(H)	f. Nebat, bitki.
GİYA-ZAR	f. Çayır, çimenlik, otluk.
GİYOTİN	Fr. Eskiden Fransa'da idam cezalarının infazı için kullanılan, kafa kesmeye yarar âlet.
GİZLİK	f. Uzun saplı kalemtraş. * Bıçak, çakı, kılıç gibi şeylerin keskin olan tarafı.
GLADYATÖR	Eskiden Roma sirklerinde vahşi hayvanlarla veya birbirleriyle boğuşan kimse.
GOLFSTRİM	ing. Atlas Okyanusunda, Meksika Körfezinden başlayarak Norveç kıyılarından Avrupa Rusyası'nın kuzey kıyılarına kadar gelen ılık bir deniz akıntısı.
GONCE	f. Gonca. Tomurcuk. Çiçeğin açılmamış durumu.
GONCE-İ ÂB	Yağmur yağarken suyun yüzünde meydana gelen kabarcık.
GÖDEN	Kalın barsağın son kısmı.
GÖKDELEN	t. Yirmi veya daha çok katlı bina.
GÖN	Tabaklanmış deri, her çeşit meşin, sahtiyan vesaire.
GÖNDER	Tar: Seferde ordunun ve ileri gelen vezir ve diğer devlet ricalinin atlarına bakmak ve sair zamanlarda ise has ahır ve çayır hizmetlerinde kullanılmak üzere gayr-ı müslimlerden ve hasseten Bulgarlardan tertip edilmiş bir sınıf olan voynukların her mıntıkada iki, üçü ve dördü hakkında kullanılır bir tâbirdir. * Ucuna birşey takılan uzun sopa veya sırık. Kullanış şekline göre isim alır: Bayrak, sancak gönderi. * Çift sürerken öküzleri dürtmekte kullanılan ucu iğneli uzun sopa. * Sancak çekmek için geminin kıç tarafındaki direğe gönder denildiği gibi, mavnayı yürütmek için kıyıya veya suyun dibine dayatılan sırığa da gönder adı verilir.
GÖTÜRÜ	Tartı veya ölçü ile olmayarak, toptan ve kesin olan.
GÖYNÜK	Arpa torbası. * Ufak süt kabı. * Kıldan yapılmış yoğurt torbası.
GÖZ BOYAMAK	t. Mc: Aldatmak, hileye düşürmek.
GÖZDAĞI	t. Mc: Birini istenilen yola getirmek için samimi olmayan şiddet gösterişleriyle korkutmak ve tehdit etmek.
GRAFİK	yun. Bir hâdisenin gidişatını göstermek, birkaç şey arasında karşılaştırma yapmak için çizgi ve şekillerle yapılan rakamlı cetvel.
GRAMER	Fr. Cümlelerin, kelimelerin, hecelerin ve harflerin hallerinden bahseden ilim. Dil bilgisi.
GRANİT	Fr. Jeo: Muhtelif renklerde çok sert bir çeşit taş.
GREV	Fr. İşçilerin isteklerini işverene kabul ettirmek için, işlerini hep birlikte bırakmaları.İslâmiyette işçi hakları çok ciddi korunmakla beraber, grev ve benzeri hareketlere başvurulması istenmez. Çünki grev, millî gelire zarar verdiği gibi, sosyal grupları doğurmakla boğuşmalarına ve dolayısıyla da millî huzura zarar getirir. Grev, daha çok kapitalist sistemlerin "Hak, kuvvettedir" şeklinde ifade edilen Avrupa'nın medeniyetindeki olumsuz düsturlarının bir sonucudur. Ve bir işçinin işverenle iktisadî müsabaka edemediğinden, işçiler birliği kurulmasıyla işverene karşı güçlü olmasına kapitalist sistem itiyor. Halbuki İslâmda kişi, kendi küçük gücüyle başbaşa bırakılmamıştır. Çünki "hak kuvvettedir" kaidesinin yerine; İslâm, "kuvvet haktadır" der. İşçi haklı ise, devletin gücü işçinin yanında olur. Bununla beraber İslâm, müsbet müsabaka prensibini de kaldırmaz. Ancak taraflar arasında hukuk ve adaletle nezaret eder.
GU(Y)	"Diyen, söyleyen" mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Rast-gu $ : Doğru söyleyen. Suhan-gu $ : Söz söyleyen, konuşan.
GUBAR	Toz.
GUBAR-ÂLUD	f. Tozlanmış, toza bulanmış. tozlu.
GUBARE	f. Sığır ağılı, mandıra. * Sığır sürüsü.
GUBARÎ	Eski harflerle yazılan bir çeşit ince yazı. Bu isim Arapça toz demek olan gubardan alınmıştır. Yazı, toz gibi ince yazıldığı için bu adı almıştır. Eski Türk devletlerinde güvercin postalarıyla gönderilen mektuplar bu yazı ile yazılırdı. (O.T.D.S.)
GUBBE	Tavşancıl kuşunun yavrusu.
GUBEYRA	Yaban iğdesi. * Habeş vilâyetinde darıdan yapılan bir cins şarap.
GUBRE	Toprak renkli olmak.
GUBŞE	Toprak renkli omak.
GUCME	Kabın dibinde kalan su.
GUDAF	(C.: Gudfân) Kuzgun.
GUDAT	Ayıp, zillet, noksanlık. * Ter u taze olmak.
GUDDE	Tıb: Bez. Vücudun muhtelif yerlerinde, hususan boyunda bir nevi vücuda lazım su çıkaran depocuk. Şiş.
GUDDE-İ ARAKIYYE	Ter bezi.
GUDDE-İ LUÂBİYE	Tükrük bezi.
GUDDE-İ MİDEVİYE	Mide bezi.
GUDDE-İ NEKFİYYE	Tıb: Kulak memesinden çeneye kadar olan kısımda bazan ufak ufak meydana gelen bezler.
GUDDE-İ TAHT-EL LİSAN	Dilaltı bezi.
GUDEK	f. Çocuk, tıfl.
GUDEKÂNE	Çocukçasına.
GUDRUF	(C.: Gadârıf) Kıkırdak, kıkırdak kemiği.
GUDRUF-U HALKAVÎ	Tıb: Kıkırdak halka.
GUDÜVV	Sabah vakti. * Sabahleyin bir şeye başlamak.
GUDVE	(C: Gudevât) Sabah namazı vakti ile güneşin doğuşu arası.
GUFL	Belirsiz, işaretsiz.
GUFR	(C: Egfâr) Dağ keçisinin oğlağı. * Hastanın iyi olduktan sonra yine üzülüp hasta olması.
GUFRAN	Cenab-ı Hakk'ın günahları affedip örtmesi, rahmeti.
GUFUL	Dikkatsizlikten veya şaşırmaktan dolayı bir işte hata yapma.
GUGİRD	f. Kükürt.
GUH	f. Pislik, necâset.
GUK	f. Kurbağa.
GUL	f. Safdil, ahmak, bön, sersem.
GUL	Boş ve virane yerlerde bulunan ve helâk edici olan bir cin tâifesi. İfrit, hortlak. * Ölüm. * Belâ.
GULAM	Genç, delikanlı. Bıyığı henüz bitmemiş genç. * Esir, hizmetçi, köle.
GULAME (GULME)	Cima arzusu.
GULAMİYE	Tar: Cizye ve diğer vergileri tahsil edenlerin topladıkları paraların hazine veznesine teslim edilişi esnasında cizye veya vergi harç pusulalarının her biri için kendilerine verilen tahsil âidatı.
GULAMPARE	Dost, sevgili, mahbup. (Halk ağzında kulampara şeklinde kullanılır.)
GULAN	Tadı ekşi olan ilâçlar.
GULANE	f. Üstün bir gayretle. Yüksek bir himmetle.
GULAT	(Gali. C.) Dinde, mezhebte çok ileri salâbet gösterenler. * Galeyân edenler.
GULAZ	Kalın, kaba.
GULET	Fr. İki direkli ve yan yelkenli gemi.
GULF	(C.: Eglaf) Kılıf. Kışır, kabuk.
GULFE	Zekerin sünnet edilecek derisi.
GULGUL(E)	Bağrışıp çağrışma. Şamata, gürültü. Velvele. * Ağız tarafı dar olan bir kabdan akan suyun çıkardığı ses.
GULGULE-İ ETFAL	Çocukların gürültüsü, çocukların bağrışıp çağrışmaları.
GULL	Kelepçe. Suçlunun boynuna veya ayaklarına takılan zincir, pranga.
GULLET	Sıcaklık. * Susuzluk harareti.
GULUL	Ganimet malında hıyanet etmek.(Gull, mâlî ganimetten gizli birşey aşırmak, emanete hıyanet etmektir ki, ekseriyetle devlet mallarında su-i istimâl de bu türdendir. Resulullah, gululü kebairden saymıştır. E.T.)
GULUMİYYE	Cimaa şehveti olan kimse.
GULÜF	(Gılâf. C.) Kınlar, mahfazalar, kılıflar.
GULÜVV	Ayaklanma. Taşkınlık. * Üşüşme. Hücum. Saldırış. * Edb: Mübalağanın son derecesi. Üçe ayrılan mübalağanın diğer iki derecesinden biri tebliğ, öteki iğraktır. Aşağıdaki parçada mübalağa gulüv derecesindedir: Gökler gürüldese, şimşekler çaksa Volkanlar fışkırsa, lâvları aksa,Kıyısız denizler kabarsa, coşsa,Coşkun dalgaları birden tutuşsa, Yerden gökyüzüne alevler ağsa,Gökten yeryüzüne yıldızlar yağsa,Arzın içindeki ateş patlasa,Küreler yarılsa, feza çatlasa,Bir yürek bulunur, korkudan beri,Anladın mı kimdir o? Türk Askeri.
GULÜVV-İ ÂMM	Genel ayaklanma, umumi isyan.
GULV	Haddini tecavüz etmek, haddini aşmak. * Yiğitlik zamanının evveli ve sür'ati.
GULYABANİ	İnsanı felâkete attığına itikad edilen vahşi bir mahluk ismi.
GUMA	Hava bulutlu olduğundan ayın görünmemesi.
GUMGUME	Nâra. * Avaz, ses.
GUMME	Tasa, keder. * Kırba, tuluk gibi şeylerin derinliği. * Belirsiz mühim nesne.
GUMR	(C: Agmâr) Bön, ahmak kişi. Gafil kimse.
GUMRE	Kadınların yüzlerine örttükleri kırmızı bez. * Küçük kadeh.
GUMUM	(Gamm. C.) Tasalar, kederler, dertler, kaygılar, hüzünler.
GUMUZ	Sözün kapalı ve karışık oluşu.
GUN	f. Tarz, gidiş, sıfat. * Renk.
GUNA-GUN	f. Türlü türlü, renk renk. Alaca.
GUNC	Eda, naz, kırıtma, cilve.
GUNE	f. Tarz, gidiş, yol, tarz. Sıfat.
GUNE GUNE	f. Türlü türlü, çeşit çeşit, renk renk.
GUNM	Bir şeye meşakkatsiz nâil olmak veya düşmandan doyumluk almak mânalarına gelir ve alınan doyumluğa da isim olarak ıtlak olunur ki ganimet de, her iki mânada böyledir. Şeriatta ise ganimet, küffardan anveten, yani harben alınan maldır. Binaenaleyh, velevse harbin neticesi olsun bir sulh ve ahd ile alınan mallara ganimet denilmez. (E.T.)
GUNNE	Genizden söylemek, sesi burnundan çıkarır gibi okumak. Burundan gelen ses.(Tecvidde harfin vasıflarındandır) (Bak: İdgam)
GUNYA	f. Geometride kullanılan bir âlet. Gönye.
GUNYAN	Kimseye ihtiyacı olmayıp müstağni olmak.
GUNYAT	Kudret, zenginlik.
GUNZ	Tasa, keder. * Zahmet, meşakkat.
GUNYET	Zenginlik.
GUR	Kabir, mezar. * Meşhur pehlivan Rüstem-i İraninin lâkabı. * Yaban eşeği.
GURAB	(C: Garbân-Egribe) Karga.
GURAB-ÜL BEYN	Alaca karga.
GURABE	f. Kubbeli türbe.
GURAF	Büyük ölçek.
GURBET	Gariblik, yabancılık. Yabancı bir memleket. Yabancı yer. Yâd el.
GURBET-ZEDE	f. Memleketinden başka yerde bulunan, gurbete düşmüş olan.
GUREBA	(Garib. C.) Garibler.
GUREBA-İ YEMİN	İbrahim paşa, Galata ve Edirne saraylarından çıkanlarla, harpte fevkalâde yararlık gösteren yabancılar ve yeni Müslüman olmuşlardan teşkil olunan iki süvari bölüğünden birinin ismidir. Bu iki bölüğe birden "Gureba-i Yemin ve Yesar Bölükleri" denildiği gibi "Garip ve Yiğitler Bölükleri" veya "Aşağı Bölükler" de denilirdi. Gureba-i Yemin'in bayrakları sarı ile beyaz idi. (O.T.D.S.)
GUREF	(Gurfe. C.) Köşkler, kasırlar, çardaklar.
GUREMA	(Gerim C.) Düşmanlar, adüvler, hasımlar, rakibler. * Alacaklılar.
GURER	Her ayın ilk üç gecesi.
GURFE	Yüksek, âli bina. * Yüksek derece. * Cennet köşkleri.
GURFE-İ ÂLİYE	Yüksek çardak. Yüksek köşk. * Balkon, cumba.
GURGURE	Atın alnında olan beyazlık. * Ulu, şerif kimse.
GUR-HANE	f. Türbe.
GURİSTAN	f. Mezarlık, türbe. Kabristan.
GUR-KEN	f. Mezarcı, mezar kazan.
GURL	Sünnet olmamış kimse.
GURLE	Sünnet olunacak deri.
GURM	Bir kimse üzerine eda edilmesi, yerine getirilmesi lâzımgelen şey. Borç ve diyet gibi. (Garâmet de olur)
GURMUL	(C: Garâmil) Erkek eşek. * At zekeri.
GURR	Beyaz leke.
GURRAN	f. Haykıran, gürleyen, homurdayan.
GURRE	Parlaklık. Her şeyin başlangıcı. Bu cihetle, kameri ayların ilk günlerine gurre-i şehr denilmiştir. Köleye, cariyeye ve malların en güzidelerine, gurret-ül emval denir. Güzel parlak yüze, vech-i agarr; açık ve nurani alına, cebhe-i garra denir ki, aynı asıldan müştaktırlar. * Fık: İskat edilen (düşürülen) bir ceninden dolayı verilmesi icab eden malî bir tazminattır. Hanefîlerce 500, Şafiîlerce 600 dirhem gümüştür.
GURRE-İ GARRA	Bir günlük hilâl.
GURRE-İ MUHARREM	Arabi aylardan olan Muharrem ayının birinci günü ve gecesi.
GURRENDE	f. Hiddetle bağıran, şiddetle gürliyen.
GURUB	Batma, batış. Batıda görünmez olma. Gözden kaybolmak. * Uzaklaşmak. Irak olmak.
GURUB-U ŞEMS	Güneşin batması.
GURUR	Kibir. Boş yere güvenmek. * Kıymetsiz şeylere güvenip mağrur olmak.(Evet, gurur ile insan maddi ve mânevi kemalât ve mehâsinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemâlâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nâkıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslâf-ı izamın irşâdat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve evhama mâruz kalarak bütün bütün çizgiden çıkarlar. Halbuki eslâf-ı izâmın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlar kırk senede bulamazlar. M.N.)
GURVE	Burnun ucundaki kıkırdaktan yapılmış yumuşak kısım.
GURZ (GURZA)	(C: Guruz-Ağraz-Guraz) Su taksim olunan yer. * Eyer kolanı.
GURZE	(C.: Guruz) Pamuklu elbisede kullanılan kaba dikiş.
GURZUF	Kıkırdak. * Yumuşak olan kemik.
GUSA'	Sel köpüklerine karışmış çürük ağaç yaprakları tortusu, köpüğü.
GUSALE	Yıkama suyu.
GUSALE	f. Dana, buzağı. Sığır yavrusu. * Kösele.
GUSAS	(Gussa. C.) Kederler, hüzünler, kaygılar, tasalar.
GUSFEND	f. Koyun. (Bak: Guspend)
GUSL	(Bak: Gusül)
GUSN	Saç örgüsü.
GUSN	Ağaç dalı. Budak. * Tıb: Damar ve sinir gibi ayrılan bedenin cüzleri.
GUSN-İ MEKSUR	Kırılmış dal.
GUSN-İ ŞECER	Ağaç dalı.
GUSNE	Tek dal.
GUSPEND	f. Koyun, ganem.
GUSPEND-GÜŞÂN	f. Kurban bayramı.
GUSRE	Yeşile benzer bozrak renk.
GUSS	Leîm, zayıf adam. * Bir şeyi beğenmeyip ayıplamak.
GUSSA	Keder. Tasa. *Gam. * Boğaza takılan yemek. * Ağaç, diken.
GUSSADÂR	f. Kederli, tasalı. Kaygılı. Gussalı.
GUSSANÂK	f. Kederli, hüzünlü, tasalı, kaygılı.
GUSUN	(Gusn. C.) Filizler, ağaç dalları.
GUSÜL	Boy abdesti. Temizlenmek. Maddi, manevi temizlik için şartları dahilinde yıkanmak. Taharet-i Kübrâ da denir.
GUSV	Zulmet, karanlık.
GUŞ	f. Kulak. * Mc: İşitmek.
GUŞ-İ CAN	Can kulağı.
GUŞ-İ HUŞ	Akıl kulağı. Can kulağı.
GUŞ-İ KABUL-İ CAN	Candan kabul ile dinlemek.
GUŞAB	f. Pekmez.
GUŞANE	Düşürülmüş hurma. * Hurma ağacı altına düşüp toplanan hurma.
GUŞ-ASB	f. Rüya. * İhtilam. Uyurken cenabet olmak.
GUŞ-DAR	f. "Kulak tutan." Sözü tam mânasıyla dinleyen, kulak veren.
GUŞE	f. Köşe, kenar, bucak.
GUŞE-BEND	f. Köşebent. * Ciltli kitaplarda kapağın dört köşesine yapılan süsleme.
GUŞE-GÎR	f. Bir köşeye çekilen.
GUŞE-İ DEHAN	Ağzın iki tarafı.
GUŞE-İ UZLET	Tenha ve ıssız köşe.
GUŞE-NİŞİN	f. Köşeye çekilen, münzevi, insanlardan uzaklaşan.
GUŞETMEK	İşitmek. Dinlemek, kulak vermek, mesmu' olmak.
GUŞ-HURDE	f. Kulağı bükülmüş, terbiye edilmiş.
GUŞİŞ	f. Çabalama, uğraşma, çalışma.
GUŞMAL	f. Yola getirme, te'dib etme, kulak bükme, ihtar etme.
GUŞT	f. Et, lahm.
GUŞTİN	f. Etten, etten ibâret, etten meydana gelmiş.
GUŞ-VAR	f. Küpe, kadınların kulaklarına taktıkları mücevher.
GUŞ-ZED	f. Kulağa çarpan, işitilen.
GUTAT	Sabahın erken saatleri.
GUTE	f. Su içine bir defa dalıp çıkma, suya dalma.
GUTE-HÂR	(Gute-hor) f. Suya dalan.
GUTGUTA	(C: Gatâgıt) Yeni doğmuş kuzu.
GUTME	Pelteklik, kekemelik.
GUVAS	Feryâd edip, "imdat!" diye bağırmak.
GUVAT	(Gavi. C.) Azgınlar, sapkınlar.
GUVL	(C: Agvâl-Gaylân) Cinden bir tâife.
GUVR	Bir ölçek. (12 senc miktarıdır: Senc: 24 batmandır.)
GUVTA	Şam diyarında suyu çok olan ağaçlık bir yer.GUY : f. Söyleyen, konuşan, söyleyici. * Kelâm, söz. Acemlere mahsus bir cins oyun topu. * Baykuş.
GUYÎ	f. Söyleyiş, söyleme.
GUYUB	(Gayb. C.) Hazırda olmayanlar. Kayıplar.
GUYUM	(Gaym. C.) Bulutlar.
GUYUS	(Gays. C.) Yağmurlar.
GUZAME	Bir miktar süt.
GUZAT	(Gazi. C.) Din için harbedenler. Gaziler.
GUZAT	(Bak: Gudat)
GUZBE	Tez gadaplanan, çabuk kızan.
GUZE	f. Koza.
GUZN	(C.: Guzun) Derinin büklümü.
GUZR	Çokluk, kesret. * Devenin sütünün çok olması.
GUZRUF	(C.: Gazârif) Kulak kemiği. * Kıkırdak.
GUZUZA	Taze olmak.
GUZZ	Oğuz Türkleri.
GÜCÜK	Kuvvetsiz, zayıf, gevşek.
GÜDAHTE	f. Erimiş.
GÜDAZ	f. Mahveden, yakan, eriten mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Takat-güdaz $ : Takati mahveden.
GÜDAZENDE	f. Eriten, eritici.
GÜDAZİŞ	f. Yakılma, yanma.
GÜFT	f. Dedi, söyledi. * Söz, kelâm.
GÜFTAR	f. Sözler, lâkırdılar.
GÜFTE	Her hangi bir makama göre bestelenen manzume. * Farsça "söylemek" demek olan "güften" mastarından gelen bu tabirin mânası, söylenmiş söz demektir.
GÜFT Ü GU	Dedi kodu. Kîl ü kal.
GÜFT Ü ŞENÎD	İşitilen şeyler, duyulan şeyler.
GÜHERÇİLE	Barut yapmaya yarıyan bir madde.
GÜHER-FÜRUŞ	f. Mücevher satan.
GÜHER-PARE	f. Mücevher parçası.
GÜHER-RÎZ	f. Cevher döken, cevher saçan.
GÜL	f. Küçük ve dikenli bir ağaçta olup şeklinin ve kokusunun güzelliği ile meşhurdur. Şairlere göre bülbülün sevgilisidir. Pek çok cinsi vardır.
GÜL-İ HAMRÂ	Kırmızı gül.
GÜL-Ü MUHAMMEDÎ (A.S.M.)	Kırmızı renkte bir gül çeşitidir. ("Keşfül Hafa" isimli hadîs kitabının 1, cilt, 302. Sahifesinde, mezkur gül hakkındaki rivayetlerin sıhhatleri üzerinde durulmaktadır.)
GÜL-İ RUHSAR	f. Gül yanaklı. * Mc: Mânevi çok güzellik sahibi. Çok sevilen.
GÜLAB	Gülsuyu.
GÜLABDAN	İçine gülsuyu konularak mevlüt gibi toplantılarda serpmeye mahsus kap. Bu, çiniden, gümüşten veya altundan yapılırdı. Buhurdanlar ile birlikte bir takım teşkil ederdi.
GÜL-BAĞ	f. Gül bahçesi, gülistan.
GÜLBANK	(Gülbang) f. Bir cemaat tarafından birlikte söylenen duâ, ilâhi, tekbir.
GÜLBANK-İ MUHAMMEDÎ (A.S.M.)	Ezan.
GÜLBEDEN	f. Vücudu gül gibi nâzik ve lâtif olan.
GÜLBİZ	Gül serpen.
GÜLBÜN	f. Gül yetişen yer, gül köşkü.
GÜLÇE	(Gül-çe) f. Küçük gül, gülcük, çiçekçik.
GÜLÇEHRE	Çehresi gül gibi lâtif olan, çehresi gül gibi olan.
GÜLÇİN	f. Gül devşiren, gül toplayan.
GÜLDAN	f. Vazo, içine çiçek konan kap, gül mahfazası.
GÜLDEHAN	(Güldehen) f. Ağzı gül gibi güzel ve lâtif olan.
GÜLDESTE	Çok güzel şeylerden bir tutam. * Gül demeti. * Müzikte makam adı.
GÜLE	f. Zülüf. Bükülmüş ve kıvrılmış saç.
GÜLEFŞAN	(Gül-efşân) f. Gül saçan.
GÜLENDAM	f. Güzel endâmlı, boyu gül gibi nâzik ve lâtif olan.
GÜLFAM	f. Rengi gül gibi kırmızı olan, gül renkli.
GÜLFEŞAN	f. Gül saçan, gül dağıtan.
GÜLGEŞT	(Gül-geşt) f. Gül gezintisi, gül seyri.
GÜLGONCE	f. Henüz açılmamış gül.
GÜLGUN	f. Pembe, açık kırmızı. Gül renkli.
GÜLGUNE	f. Gül renkli. * Gül yanaklı. * Kadınların kullandıkları gül rengindeki düzgün.
GÜLHANE	İstanbulda Sarayburnu'ndan Topkapı Sarayı'nın duvarlarına ve bir taraftan Çizme Kapısı hizasına kadar devam eden saha. Bunun deniz tarafında, şimdiki hat boyunun batısında vaktiyle sıra ile gül bahçeleri bulunduğundan bu isim verilmiştir.
GÜLHANE HATT-I HÜMAYUNU	Tar: Gülhanede okunan hatt-ı hümayun münasebetiyle meydana gelmiş bir tabirdir. Osmanlı İmparatorluğu'nun bir zamanlar dünyayı titreten kuvvet ve kudreti, çeşitli sebep ve te'sirlerle büyük bir zaafa uğramış ve en nihâyet devlet, bir vilâyet hükmünde olan Mısır'ın idaresini ele geçiren Mehmed Ali Paşa'nın elinde zebun olacak bir dereceye düşmüştü. Memleketin bu halini gören ve Avrupa'da elçiliklerde bulunması itibariyle Avrupa devletlerinin memleket hakkındaki fikirleriyle zamanın cereyanlarını yakından müşahede eden Sadrazam Mustafa Reşit Paşa, memleketin selâmeti ancak idare usulünün ıslahında ve tebaaya salâhiyet ve hukuk verilip mes'uliyet esasının te'sisinde olduğunu iddia ederek yeni padişah olan Abdülmecid'e 3 Kasım 1839 Pazar gününde bir hatt-ı hümayun sudur ettirdi. Reşit Paşa'nın bu hat'la açtığı devir, tarihte Tanzimat namıyla anılmaktadır. Bu fermana göre memlekette bundan sonra herkes mal, can ve ırz emniyetine sahib olacak, vergiler ve asker toplanması belirli nizamlara bağlanacak, memuriyetlere lâyık olanlar getirilecek ve memurlara muayyen bir maaş tâyin olunacak, rüşvet alınmayacak, bir mahkeme kararı olmadan kimse mahkum edilmeyecek, bütün Osmanlı tebaası aynı kanunî ve hukukî haklara sahip olacaklardı. Bu ferman, bilhassa Hristiyan tebaa için te'min ettiği eşit haklar yüzünden Avrupa'da çok iyi karşılanmıştır. (O.T.D.S.)
GÜLHÎZ	f. Gül yetiştiren.
GÜLÎ	f. Gül renkli. Gül gibi.
GÜLİSTAN	(Gülsitân) Gülyeri, gül bahçesi.
GÜLİZAR	f. Gül yanaklı, alyanaklı.
GÜL-İ ZEMİN	Meşveret meclisi.
GÜLLABİCİ	Tar: Akıl hastahanelerindeki gardiyanlar. Bunlar ellerinde kamçı olduğu halde deliler arasında dolaşıp azgın delileri döverek uslandırmak vazifesiyle mükellef olduklarından, dışarda bu türlü tavır takınanlara da mecaz yoliyle güllâbici denilirdi.
GÜLLE	Top mermisi. (Vaktiyle demirden veya taştan yuvarlak olarak yapılırdı. Şimdi çelikten, silindir biçiminde ve ucu sivri olarak yapılmaktadır.)
GÜLNAHL	f. Gül fidanı.
GÜLNAK	f. Hisar ve kale.
GÜLNAR	f. Narçiçeği.
GÜLNEFESÎ	f. Lâtif ve hoş sözlülük. * Güzel kokulu olmak.
GÜLNİHAL	f. Gül fidanı.
GÜL-NİKAB	f. Yüzü gülle örtülü, pembe yüzlü.
GÜLPUŞ	f. Gül örtülü, pembe yüzlü.
GÜLRENG	(Gül-reng) f. Gül renkli, pembe renkli.
GÜLRÎZ	f. Gül serpen, gül saçan. * Meşhur bir cins lâle.
GÜLRU(Y)	f. Yüzü gül gibi güzel ve kızıl renkli olan. Al yanaklı.
GÜLRUH	(Gül-ruhsar) f. Güzel yanaklı güzel, yanakları pembe olan güzel.
GÜLSİTAN	(Bak: Gülistan)
GÜLŞEN	f. Gül bahçesi. Güllük.
GÜLŞEN-ÂRÂ	f. Gül bahçesini süsleyen.
GÜLŞEN-GÂH	f. Gül bahçesi.
GÜLTEN	f. Gül gibi lâtif ve nâzik vücutlu.
GÜLU	f. İnsan veya hayvan boğazı.
GÜLUBEND	f. Boyna sarılan sargı, boğaz sargısı.
GÜLUGÎR	f. Boğazda kalan, boğazdan zor geçen (şey). * Ahlat armudu.
GÜLVE	f. Fırın bacası.
GÜL-VEND	f. En çok ceviz, incir, fıstık gibi şeylerden yapılan hediye, armağan.
GÜLZAR	f. Gül bahçesi. Gül tarlası.
GÜM	f. Yitik, kayıp, zâyi.
GÜMAN	f. Zan. Tahmin. Sanmak. şüphe.
GÜMAŞTE	(C.: Gümaştegân) f. Vekil, vezir.
GÜMGEŞT	f. Kaybolmuş, yitirilmiş.
GÜMKERDE	(Gümkerdepey) f. İzi kalmamış, adı sanı kaybolmuş, unutulmuş. * Yaptığı işi kimseye sezdirmeyen.
GÜMNAM	f. Eseri kalmamış, adı sanı kaybolmuş, unutulmuş.
GÜMRAH	f. Yolunu şaşırmış. Doğru yoldan sapmış. * Bol, gür.
GÜMRAHÎ	f. Sapıtma, doğru yoldan çıkmış olma.
GÜMŞÜDE	f. Telef olmuş, zâyi olmuş, kaybolmuş.
GÜMÜŞ KOZAK	Tar: Eskiden hükümdarlara gönderilen nâme-i hümayunların konulduğu mahfaza. Nameler atlas keseye konur, sonra da kozaya geçirilirdi. Kozakların gümüşten yapılmış olanları olduğu gibi altundan, şimşirden de yapılanları vardı. Altundan olanlar imparatorlara, gümüşten olanlar da küçük devlet reislerine gönderilen nâme-i hümayunlara mahsustu. (O.T.D.S.)
GÜNA GÛN	f. Türlü. Çeşitli nevilerde olan. Çeşit çeşit. Renk renk.
GÜNAH	f. Cezayı gerektiren amel. Dine aykırı iş. Allah'ın emirlerine uymayan hareket. (Bak: Kebâir-Cünha)(Evet günah kalbe işleyip siyahlandıra siyahlandıra tâ nur-u imanı çıkarıncaya kadar katılaştırıyor. Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol var. O günah istiğfar ile çabuk imha edilmezse kurt değil belki küçük bir manevi yılan olarak kalbi ısırıyor. Meselâ: Utandıracak bir günahı gizli işliyen bir adam, başkasının ıttılaından çok hicab ettiği zaman melâike ve ruhaniyatın vücudu ona çok ağır geliyor. Küçük bir emare ile onları inkâr etmek arzu ediyor. L.)
GÜNAHKÂR	f. Günah işleyen, günahlı.
GÜNAHKÂRÎ	f. Günahkârlık.
GÜNAHPİŞE	(C: Günahpişegân) Günah işlemeyi âdet haline getiren.
GÜNAHPİŞEGÂN	f. Günah işlemeyi âdet haline getirenler.
GÜNAŞIRI	t. İki günde bir. Bir gün olup ertesi gün olmayarak ve böylece sürüp giderek.
GÜNBED	f. Kümbet, kubbe, üst tarafı yuvarlak şekilde olan bina veya çıkıntı.
GÜNBED-İ ÂB	Su kabarcığı.
GÜNBED-İ AZRAK	Gökyüzü.
GÜNBED-İ EKVAR	Gökyüzü.
GÜNBED-İ HADRA	Yeşil kubbe. * Mc: Gökyüzü, sema.
GÜNC	f. Hazine. Köşe. Zâviye.
GÜNCAYİŞ	f. Sığışma, sığma.
GÜNCÎDE	f. Bir şey veya zarf içine sığmış olan. Sıkıştırılmış.
GÜNCÎDEN	f. Sığmak, girmek.
GÜNCİŞK	f. Serçe kuşu, usfur.
GÜNG	Dilsiz.
GÜNGÖRMEK	Mc: İkbal, refah, saadet, mutlu olarak yaşamak.
GÜNGÖRMÜŞ	Tecrübeli, iyi günler yaşamış.
GÜRAZ	f. Azgın erkek domuz.
GÜRBE	f. Kedi.
GÜRBE-İ DEŞTÎ	Yaban kedisi.
GÜRBÜZ	f. Yaşından fazla gösterişli, serpilmiş, vücutlu, genç irisi. * Cerbezeli. * Anlayışlı. İdrakli. * Kahraman, yiğit.
GÜRCÜ (GÜRCÎ)	Güney Kafkasya'nın Gürcistan ahalisinden olan ve Gürcüce konuşan kimse.
GÜRD	f. Cesur, kahraman, yiğit, bahadır.
GÜRDAS	f. Gaddar, zalim.
GÜRDE	f. Böbrek.
GÜRG	(C.: Gürgân) f. Canavar, kurt, zi'b.
GÜRGZADE	f. Kurt yavrusu.
GÜRİHTE	f. Kaçkın, kaçmış, kaçak.
GÜRİSNE	(C.: Gürisnegân) f. Aç, fukara, fakir.
GÜRİSNEÇEŞM	f. Pinti, cimri, hasis. Aç gözlü.
GÜRİSNE-GÂN	(Gürisne. C.) f. Açlar, fakirler, yoksullar.
GÜRİSNEGÎ	f. Açlık, sefalet.
GÜRİZ	f. Kaçma. * Kaçan. * Edb: Kasidelerde mevzuya girmeden evvel söylenen beyit.
GÜRİZAN	f. Kaçan, kaçıcı.
GÜRİZENDE	(C: Gürizendegân) f. Kaçan, kaçıcı.
GÜRİZGÂH	(Girizgâh) f. Kaçacak yer. * Edb: Bir bahisten diğer bahse, mukaddimeden maksada intikal için bir münasebet te'sis eden söz. Nedim'in:Bu şehr-i stanbul ki, bîmisl ü behadırBir sengine yekpâre Acem mülkü fedadırmatla'lı kasidesindeki:İstanbul'un evsafını mümkün mü beyan hiç Maksad hemen sadr-ı keremkâre duadır.Beyti gibi. * Kast olunan şeye münasebet peyda eden söz.
GÜRMİH	f. Çivi. * Hayvan bağlanan büyük kazık.
GÜRS	f. Kir, leke, pas. Açlık, sefâlet. * Zülf, kâhkül.
GÜRUH	f. Bölük. Cemaat. Takım. Kısım. * Fevc.
GÜRUH-İ EŞKİYA	Eşkiya takımı, haydut güruhu.
GÜRZ	Silâhın icadından evvel kullanılan bir harp âleti. Gürz, yekpare veya yalnız baş tarafı demir ve bakırdan, sapı ise ağaç ve demirden olan bir nevi topuzdur. Gürzün Türkçesi "bozdoğan" dır. Bozdoğan bir cins yırtıcı kuştur. Gürz, bozdoğanın kafasına benzediği için bu adla anılmıştır. Gürzün baş kısmı çivili veya düz olurdu. Altı yüzlü olanlara "şeşper" denilirdi.
GÜSAR	f. Yiyen, yiyici. İçen, içici manalarına birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Gam-güsar $ : Dert ortağı, arkadaş.
GÜSİSTE	f. Kopmuş, kırılmış. * Sökülmüş, çözülmüş, gevşemiş.
GÜSİSTE-MEHAR	(Güsisteinan) Yuları kopmuş. * Mc: Kayıtsız, mes'uliyetsiz, başıboş.
GÜSN(E)	f. Açlık, sefalet.
GÜSTAH	f. Arsız, edepsiz, küstah, saygısız.
GÜSTERDE	f. Döşenmiş, yayılmış.
GÜŞA	f. Açıcı, açan mânâsına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Dil-güşa $ : Gönüle ferahlık veren. Gönül açan.
GÜŞAD	f. Açılış, açılma, açma. * Bir cins ok atma şekli.
GÜŞAD-I DİL	Gönül açılması. Gönlün refaha kavuşması.
GÜŞADE	f. Ferah, şen, Açılmış, açık.
GÜŞADE-DEST	(C: Güşadedestân) f. Civanmert, cömert, eli açık.
GÜŞADE-DESTÂN	(Güşadedest. C.) f. Cömertler, civanmertler, eli açıklar.
GÜŞADE-DİL	f. Gönlü şen.
GÜŞADE-EBRU	f. Güler yüzlü. Mütebessim. şen.
GÜŞADE-HATIR	f. Gönlü rahat.
GÜŞADNAME	f. Padişah fermanı. * Boşanma vesikası.
GÜŞAYENDE	f. Açan, açıcı.
GÜŞAYİŞ	f. Açıklık, açılış, açılma.
GÜŞAYİŞ-İ HÂTIR	Gönül ferahlığı, iç açıklığı.
GÜŞAYİŞ-İ HEVÂ	Havanın açıklığı.
GÜŞTA	f. Cennet, firdevs.
GÜŞUDE	f. Açılmış.
GÜVA	f. şahit, delil.
GÜVAH	f. Şahit. Gören. Bilen. Tanıyan.
GÜVAHÎ	f. şahitlik. şahitlik etmek.
GÜVAR (GÜVARA)	Hazmı kolay olan ve zaikaya hoş gelen, nefsin meylettiği şey.
GÜVARAÎ	Tatlılık, hoşa gitme.
GÜVARENDE	f. Hazmedilmesi kolay.
GÜVARİŞ	f. Sindirime yarıyan şeyler, hazme yardımı olan şeyler.
GÜVAŞ(E)	f. Boya, renk.
GÜVEÇ	Yemek pişirmeye mahsus toprak kap.
GÜVERTE	Geminin anbar veya kamaralarının üstü, gezilecek kısmı.
GÜYA	f. Sanki. Ke-ennehu. Söyle. Tut. Farzet. * Söyleyen.
GÜYAN	f. Söyleyen.
GÜYEM	f. Söylerim (mânâsına fiil).
GÜYENDE	f. Söyleyici. Söyleyen. Kail olan.
GÜZ	Sonbahar.
GÜZAF	f. Boş, bîhude. Lüzumsuz.
GÜZAR	f. Geçiş, geçme. * Beceren, halleden, yapan. * Geçiren, geçirici mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Dem-güzar $ : Zaman geçiren, vakit öldüren.
GÜZAR-I BÂ-ŞİTAB	Hızla geçiş.
GÜZARE	f. Rüyâ tâbir etme, düş yorma.
GÜZARENDE	f. Geçen, geçici. Geçiren, geçirici.
GÜZARİŞ	f. Rüya tâbir etme.
GÜZARİŞ	f. Geçiş, geçme.
GÜZAŞTE	f. Geçmiş, geçmiş olan.
GÜZER	Geçiş, geçme. * Geçici, geçen.
GÜZERAN	f. Geçen, geçici. * Geçme. Geçiş.
GÜZERGÂH	f. Geçit yeri. Geçilecek yer.
GÜZERNAME	f. Geçiş tezkeresi.
GÜZEŞT	f. Geçme, geçiş. Geçen.
GÜZEŞTE	f. Geçen. Geçmiş. Geçmiş olan.
GÜZEŞTE-GÂN	(Güzeşte. C.) Önden gelmiş olanlar, geçmişler.
GÜZÎDE	(Güzin) f. Seçilmiş. İntihab edilmiş. Beğenilmiş.
GÜZÎDE-GÂN	(Güzide. C.) f. Seçkinler, beğenilmişler, seçilmiş olanlar.
GÜZÎDE-SUHEN	f. Beğenilmiş söz söyleyen, seçkin sözler konuşan.
GÜZÎDEN	f. Seçmek. İntihab etmek.
GÜZÎN	(Bak: Güzîde)
GÜZÎNİŞ	f. Seçiş, seçme.
GÜZÎR	f. Derman, çare, deva.