ZİNDAN
Şu mahpus odası bir dar pantolon
Zar zor giydirirler çıkaramazsın
Birkaç adım atar düşer kalırsın
Sonra kalkar duruşuna çatarsın
Bir mezar gibidir titreşir
için
Toprağı noksandır havası
serin
Bir nefes çekince kurtlanır
için
Çizgiler siliktir bakışlar
derin
Altı cihet beton hergün aynı
yer
Geceler ruhunu çarmıha gerer
Uykunu yüklenir kaçar saatler
Zaman öğüt verir sabret ağam
der
Karavana gelir,
nedir bu dersin
Önce dudak büker sonradan
yersin
Semaver suyundan bir çay
içersin
Hayal kurar memlekete
gidersin
Bir ezan okursun ruhun incelir
Ardından usulca sukûnet gelir
Yüreğin kıpırdar dilin
şenlenir
Hüzünler dağılır selamet
gelir
Bir yukarıya çık bir aşağı in
Duruşu soğuktur üşür gözlerin
Kilidi şakırdar ham zincirlerin
Çırpınır göğsünde saklı yüreğin
Tebessüm ne
gezer sarı duvarda
Nefrettir bu çile iman olmazsa
Burda geçen süre bir yüktür
cana
Her gün isyan yürür damarlarına
Burası zindandır daralmış mekan
Rabbe kul değilse kaybolur
insan
Eksilmez başından fırtına
boran
Gülemezsin ağam mevsimler
hazan
Ocak 2002
UMUT ÇİZGİSİ
Sevdamın yeşillenen dallarına
tutunup
Yücelsem maveranın esrarlı
baharına
Dua dua göklerin ağuşunda
kaybolup
Sarmalasam sevgimi kaderin kararına
Ölümün gezindiği karanlık
odalardan
Bir pencere açarak koklasam ışıkları
Bir hayal tasarlayıp ıpıssız
adalardan
Avuçlasam yeniden ağaran
şafakları
Yakarışım sanadır betonlar
arasında
Rahmetinle iniver gönlümün
bağlarına
Ruhum hırpalanıyor gücüm son
sınırında
Bir ışık hüzmelendir sevgimin
dağlarına
Mart 2002
AYRILIP ÖTE
Bir gece yarısı bölündü uykum
Sorgusuz sualsiz alıp gittiler
Elveda dostlarım ben artık
yokum
Zalimler gönlüme hüzün
diktiler
Hafızam karıştı yumuldu gözüm
Namlular peşimde adımlıyorum
Derin bir hasreti kuşandı
özüm
Şimdi bir tutsağım
sayıklıyorum
Kalbimden söküldü bir bir
ağaçlar
Bir çöle dönüştü zümrüt
yamaçlar
Suya hasret şimdi toprağım
taşım
Binlere bölündü vefasız başım
Mart 2002
NEYLEYİM
Issız bir ormanda tek başınayım
Bana uzanmayan dalı neyleyim
Bağlandı burada kolum kanadım
Bana açılmayan yolu neyleyim
Gecenin koynundan düştüm
gündüze
Ağır adımlarla girdim dehlize
Şimdi uzaktayım çoğaldı
derdim
Gönlüme kokmayan gülü neyleyim
Zikrini unutur nefse uyarsam
Sevgi kadehine nefret koyarsam
Aşka isyan eder karşı çıkarsam
Bana yar olmayan dili neyleyim
Nisan 2000
GÖNÜL
Derdim benden derman ister
Kalbim sızlar, nidem gönül
Göğsüm titrer gözüm taşar
Sinem nâçâr, nidem gönül
Sargı merhem, fayda vermez
Bekle derim visal ermez
Dostum gelip beni sormaz
Derdim yakar, nidem gönül
Yaprak çiçek güler bana
Koyun kuzu meler bana
Zaman, toprak eler bana
Yolum şaşar nidem gönül
Mart 2002
HAL VEREN YOKTUR
Gün altına düşen bir çiçek
gibi
İçin için yandım yel veren
yoktur
Kanadı kırılan bir leylek
gibi
Çırpındım çırpındım el veren
yoktur
Bir bulut isterim gökyüzü
uzak
Bahçeme uğrayıp gül veren
yoktur
Çaresiz kalmışım her yanım
tuzak
Arkama yaslanıp bel veren
yoktur
Beton zeminlerde titrer
üşürüm
Altıma yaymaya çul veren
yoktur
İçimde bir yığın hüzün taşırım
Derdimi sorup da hal veren
yoktur
Eylül 2001
YOLLAR
Ömrün önü sıra uzar da gider
Gönlümü kendine bağlayan
yollar
Sanmam bu gidişler mezarda
biter
Ebedî âleme açılan yollar
Ömrün önü sıra uzar da gider
Düşlere girer de hasret
giderir
Vuslata merdiven sağlayan
yollar
Bir kor olur bazen ateş
içerir
Derinden kalpleri dağlayan
yollar
Düşlere girer de hasret giderir
Düzü bulmak
için zora dayanır
Derin denizleri sığlayan
yollar
Günaha dalanı her an uyarır
Şeytan’ın yolunu tıkayan
yollar
Düzü bulmak için zora dayanır
Bir kul duasından Rabbin
katına
Coşkun ırmak gibi çağlayan yollar
Boşa geçip giden kul hayatına
Dertli dertli bakıp ağlayan
yollar
Bir kul duasından Rabbin
katına
Ağustos 2001
ÖZLEM
Bir haber yok mudur Maraş ilinden
Burda sızlanıyor yaralı
gönlüm
Sıla türküleri düşmez
dilimden
Bir yılını daha yitirdi ömrüm
Havası başkaydı suyu bir
başka
Gün olur dönerim bir gün
Maraş’a
Duam yükseliyor gönlümden
Arş’a
Dört mevsim açılır ruhumda gülüm
İçten içe büyür özlemim, gamım
Kavuşmak yakındır gayrı sanırım
Bıraksalar yayan bile gelirim
Bekliyorum biter elbet
sürgünüm
Şubat 2001
SANA DOĞRU
Yürekten vuruldum senin ulvî
aşkına
İkliminde nefesinle ölmeye
geldim
Şu fani alemin meçhul sokaklarında
Kaybolan izini bulup sürmeye
geldim
Umutların gölgesinde
serinliyorken
Ay çehreni denetleyip gülmeye
geldim
Vuslatına yüreğimle savruluyorken
Özlenen sevgiyi sende bulmaya
geldim
Sana gönlümü vermişim dağlar,
ne yazar
Merhametli ağuşunda kalmaya
geldim
Dağlarına tırmanırken sönse
ışıklar
Yıldızlanan düşüncene dalmaya
geldim
Nisan 2000
İLTİCA - I
Göz gözü görmüyor her taraf
duman
Bize bir yol göster güzel
Allah’ım
Canımız yanıyor halimiz yaman
Acımızı dindir güzel Allah’ım
Münkirler sevinip mutlu oluyor
Zalimin yaptığı öyle kalıyor
Sevgimizden sezgimizden
çalıyor
Elini kırıver güzel Allah’ım
Adını anarız dava açarlar
Adalet nerede zulüm saçarlar
Yerlere düşürür sonra kaçarlar
Bizleri sen kurtar güzel
Allah’ım
Her köşe
bucakta bizi ararlar
Çevremizi silahlarla sararlar
Yumruk çakar kafamızı
kırarlar
Bize sukûnet ver güzel
Allah’ım
Bizler günahkarız suçumuz
büyük
Sevabımız nedir avuçta tek
tük
Sen her şeyden yüce, bizlerse
küçük
Bizleri sevindir güzel Allah’ım
Ülfet, aramızda yeşersin
artık
Nefret yosunları erisin artık
Kalbimiz pasını gidersin
artık
Bizi mağfiret et güzel Allah’ım
Muhabbet
yayılsın biz dost olalım
Birlik olup nur deryana
dalalım
Doğru yolda eğrilmeden
kalalım
Sen bizi nurlandır güzel Allah’ım
Sözün güzeline uyandan eyle
Nasihat dinleyip tutandan
eyle
Kur’anı bizlere kumandan eyle
Katından bir zafer güzel Allah’ım
Kasım 2001
BİZİM MÜSLÜMAN
Camide beş vakit okunur ezan
Oyunda oynaşta bizim müslüman
Eriyip küçülmüş kalbinde iman
Delilsiz dalaşta bizim Müslüman
Gönlünden bir hayli ıramış
Kur’an
Batıla ram olmuş bizim
müslüman
Çiçeği kurumuş bahçesi talan
Şeytan’a ram olmuş bizim
müslüman
Tilkiler, elinden her yıl oy
alır
Uyanmaz bir türlü bizim Müslüman
Eller, aya çıkar o yaya kalır
Çobansız bir sürü bizim Müslüman
Mevlanın
yolları apaçık durur
Eğriye adımlar bizim Müslüman
Çürümüş fikirler beynine
vurur
Dostunu çalımlar bizim Müslüman
Öğüdü dinlemez nefsine uyar
Derin kuyularda bizim Müslüman
Para denen şeyi kalbine koyar
Uçuruma kayar bizim Müslüman
Ne çare sözlerim fayda
vermiyor
Makama takılmış bizim Müslüman
Zevkten başkasına aklı
ermiyor
Kazığa kakılmış bizim Müslüman
Mart 2001
NEDAMET Mİ?
Varlığın sırrına erişmek için
Kendi fıtratımla barışmak
için
Hakk’ın ırmağına barışmak
için
Girmişim bu yola pişman
değilim
Gayemdir Kur’anı ruhuma almak
Yakîn bir iman ile sonsuza
dalmak
Ölüm bile olsa bu yolda
kalmak
Kıramaz azmimi pişman değilim
Hislerim yeşerir zikre dalınca
Yıldızlar gülümser ufkun ucunda
Yorgunluğum biter Rabbe varınca
Zaman böyle geçsin pişman
değilim
Zülüm dalga
dalga yayılsa arza
Acılar birikip mekan daralsa
Ulaşırım elbet kutlu sabaha
Umutla doluyum pişman değilim
İster yokuş olsun isterse
uzun
Fark etmez yürürüm gönlümde
sukûn
Bir ömür önüme engeller
dolsun
Sabırla yıkarım pişman
değilim
Âtî’de saklıdır derdin ilacı
Ölümle son bulur bu derin sancı
Ruhum bir yolcudur bedenim
hancı
Konup göçüyorum pişman değilim
YANDIM
Ne gündüzü yaşadım
Ne geceyi kuşandım
Günahlara dalarak
Yandım Allah’ım yandım
Kitabı anlamadım
Masivaya aldandım
Kuyularda kalarak
Yandım Allah’ım yandım
Resulüne uymadım
Nur deryana dalmadım
Çölde susuz kalarak
Yandım Allah’ım yandım
Kardeşleri
bıraktım
Yaşantımı kararttım
Dostları unutarak
Yandım Allah’ım yandım
Duygusuzca yatarım
Şükürsüzce kalkarım
Başı boş takınarak
Yandım Allah’ım yandım
Mescide yolum düşmez
Başım diktir eğilmez
Kendimi kandırarak
Yandım Allah’ım yandım
Aralık 2001
EFENDİM
Mahmud’u olmuşsun iki alemin,
Seni methediyor cihan Efendim.
Sensiz gidemeyiz Arş-ı Ala’ya,
Tarafından bize eman Efendim.
Dalgalı bir denizdeyiz bu günler,
Aguşun ki bize liman Efendim.
Ömrümüze bahar ılık nefesin,
Sensiz kalmak bize hazan Efendim.
Sözlerin çağları aşıp gidiyor,
Sana boyun eğdi zaman Efendim.
Çok savaşlar gördük, yandık,
yıkıldık,
Varlığın bizlere kalkan
Efendim.
İşkence, zindanlar çevirdi
bizi,
Sensin sancımıza derman
Efendim.
Sensiz yaşar isek bu köhne
çağda,
Nur bahçemiz olur talan
Efendim.
Kutlu medeniyet devrinden
kalan,
Mirasın bizlere irfan Efendim.
Sevgin bizi çölden çöle
düşürdü,
Hasretindir bizi yakan Efendim.
Aydınlık bir
yolu gösterdin bize,
Bu vechile sana şükran Efendim.
Kelimeler nedir seni anlatsın,
Bulunmaz bu çağda sûhân Efendim.
Aynalar kırılsın gam yemeyiz
ki,
Sensin çehremize hasan Efendim.
Bir başka sevdayı çekemeyiz
biz,
Sensin gönlümüze sultan
Efendim.
Başka söze yol yok, imanımız
tam,
Seni anlatıyor Kur’an,
Efendim.
Haziran 2001
LİMAN
Diz çöküp derdine her gün
ağlasan,
Yaşlı gözlerini kurutur
liman.
Matemle geçirse ömrünü insan,
Mahzun gönüllere huzurdur
liman.
Geceyi gündüze katıp şaşırsan,
Körelen gözlerin nurudur
liman.
Yollarda yorulsan aşka sığınsan,
Gönül kalesinin surudur
liman.
Denizlerde geze geze bulansan,
Berrak vechesiyle durudur
liman.
Sen bir
misafirsin olmasın tasan,
Ahiret yurdunun yoludur
liman.
Etrafın ıslansa yağmurdan,
yaştan,
Issız kucağıyla kurudur
liman.
Derin sonsuzlara kayıp
tutunsan,
Dırat-ı sebâtın dalıdır
liman.
Istırap içinde çaresiz kalsan,
Derman çiçeğinin bû’rudur
liman.
Aşka ermek için bir gün
vurulsan,
Ravza-i Rasul’un gülüdür
liman.
Ağustos 2001
MAZGALIN ARDINDAN
…..
Ağlayan güneş var bahçemde
Kavrulan yağmur…
Yolun son noktasındayım,
Ne otobüs var ne de tren…
Işıldayan yanlızca umutlarımdır
yüzüme
Usul usul şekillenir duvarlar…
Düşler kadar uzaktır kapının
ötesi,
Allah bilir, burdan kaç mil
çeker.
Saçlarım söz geçiremiyor ellerime
Başım düşer, kanayan
yerlerine tuz basarım.
Yer emer
yüreğimin sesini
Betonlar kırmızıya çalar
uyandığımda.
Güneşi ne doğarken görürüm,
ne batarken,
Yalnızca bir salkım gibi
tepedeyken.
Her saat yuvasına dönen karıncadır
Ömrüm, özgürlüğün yolcusu.
Bir gül dalı kırıldığında
bülbüle bak
Toprağa beler kanatlarını.
Cesaretim nerde ancak
kendimle yumruklaşırım,
Bir gün çenem kırılır, bir
gün parmaklarım.
Burda ayazlar
perdeli, ufuklar üzgün,
Sözlerim, derin anlamların
peşine takılır.
Kitaplar gibi sayfalarım
kabarır
Duygularım bir sağanak olur.
Aşkı usulca koyarım
penceremin önüne,
Hadi uç derim dayanamaz geri
alırım koynuma.
Hey benim düşlerimde benden
kaçan benliğim,
Şimdi, hadi kaç, kurtul
elimden.
Paslı zincirler seni çekip
çevirecek
Duvarlar öğretecek ismini
yeniden…
Mart 2002
YERİN ALTINDA
Kar düşer, toprak sıcak, taşlar
üşür.
Yatan biri var, toprağı teni
ile bölüşür.
Ayazların nefretinden otlar
kurur, kırılır.
Yaprakların dalında baykuşlar
ötüşür.
Bir keskin yel yıkar,
duvarların duruşunu.
Serçeler daldan dala sıçrar
gülüşür.
Sımsıcak koynudur kış yatan
baharın,
Orda ömür hayat bulur depreşir.
Kış geldi diye ürkme yerin
altından,
Orda kul yaptıklarıyla oynar,
sevişir.
Ekim 2001
İLTİCA - II
Nasıl geleyim sana yollar
yokuş karanlık;
Gözüm perdeli şimdi hayal,
gerçek karışık.
Vurur gözüme gece, yaprak
düşer dalından,
Boğar akşamın sesi içim yanar
derinden.
İzler kaybolur gider bana
kalır şaşkınlık;
Durum zorlaşır, bana, bela
olur yalnızlık.
Her dem düşlerim seni, çizgi
çizgi tüterim,
Nâlan olurum birden gülde,
bülbül biterim.
Dağlar âhımı
dinler, taşlar uçar âhımdan,
Neler düşüyor bana karlar
erir nârımdan.
Yaban hayretler için başım
döner bulanır,
Sızlar yüreğim şimdi derdim
derde ulanır.
Donar kanımda umut, başka
bahar gelir mi,
Hasret sensizlik sıkar, aşkla
özlem biter mi?...
Ocak 2002
NUR GİBİ
Anılarım sende kalsın senle olayım
her gün
Bakışların aksın üstüme
yağmur gibi.
Gülüşlerin gözlerimin
ışıldayan yıldızı
Hayalin dursun önümde bir nur
gibi.
Bir yol bulup yürür aşkım
göklere
Sonsuzluk hayallerimi elimde
kavurur gibi.
Dilimi tutayım diye senden ıradım
Dönemiyorum, dizlerim yorulur
gibi.
Latif bir ses
süzülür penceremden
Beynimin içinde hoş bir seda
olur gibi.
Betonlar oluk oluk aktarır
yağmuru
Susuzum ey Yâr çiçeklerim
kurur gibi.
Nerde keyfim, tenim titrek,
saçlarım kirli,
Ruhum şimdi kıskaçlarda
kıvranır gibi.
Temmuz 2001
AL
Al, gözyaşlarım sende kalsın;
Çiçeklerin solduğunda
sularsın.
Al, son hasretim umutlarımla
geldim;
Belki bir gün ahdime karar
kılarsın.
Al, bir yudum çay gecemi
doldurur;
Gönlümün sıcaklığında gün
sayarsın.
Al, benim yoğrulan ömür teknesinde;
Sevgini yüreğinle getirir
katarsın.
Al, sende kalsın bu son sözlerim,
Senden ırak düştüğümde
sayıklarsın.
Ağustos 2001
YERE DÜŞÜNCE
Bu yağmur kimseyi üşütmez
Bırak ıslansın saçların
Ceylanları zincirleme
Sonra çöller çamurdan
geçilmez olur
Yılanlar zehirli değildir
insanlar kadar
Zamanı öldürdün fahişe bir gülüşle
Siyaha sırtını döndüğünde
Kapılar bir vize alır sabahtan
Bahar aylarına gidilir eşiklerden
Kapılar açıldığında
Yağmuru
kovamazsın sokağından,
Sakalını yolarken tararsın
saçlarını
Bana dön en meşgul olduğun
anda
Her saatin bin yıl gibi
geçtiğini yaz
Okursan notlarımı yanakların
kabarsın
Yüreğine sevgiler tünesin
korktuğunda
Ey dost! Bunca önden gidişim çığırdır,
Tutun izlerimin kancalarına
Sakın yabana atma çok söz
gördüm diye
Ve çamurlu bir günde yere
düşme
Beyaz kaftanın
çamur aldığında
Gözler sende kalır belki
alınırsın
Ben bunu dünden bilirim
Seni düşürmek, çok düşen
vardır yere
Bu yağmur üşütmez senin gibi
civanları
Yere düşmedikten sonra
Şubat 2002
ADIMLAR
Sana patikalardan ulaştım bir
gece
Bir ışık kondurmak için saçlarına
Zorluğun ayazlarına katlandım
Sesin delemiyordu duvarları
Bir pabuç bırakmak için ayaklarına
Ellerim karanlığı yokluyordu
Yalnızlığın tırnağına
takılmıştı yüreğin
Issızlığı hafızana
aldıramıyordun
Taşlar kırılıyordu bakışlarında
Sen zamanın
terk edilen çocuğuydun
Sessizce yatıyordun düştüğün
yerde
Zorluğun yapraklarıyla doyuyordun
Bütün gücünle tırmanırken merdivenleri
Yükün ağırlaşıyordu eğriliyordun
Bir omuz veriyordum tam
düşecekken
Sana gecenin son çeyreğinde
yetiştim
Nefesimi kattım sesine,
bedenine sarıldım
Yere düşüp tekme yeme diye
Biz aynı safın
ferdiyiz, ayaktayız
Bakışlarımız yönelsin menzile
İnan kanımız yerde kalmaz
ölsek bile
Biz çöllerin ceylanıyız, alışkınız
koşmaya
Bir damla sudur ellerimizi
açtığımızda
Bir âminin ardından sûkun
bulması kalbimizin
Nisan 2001
TASADAN AŞKA
Gönüllerde yeşerir aşk
Geceler dökülür kadehlere
Çiçekli yollardan gidilir
Duruşundan korkarken sevgilinin
Ellerinde ışıldar yüreğin
Bir ay gibi ondördünde
Öyle sözlerde kalır mı aşk
Can gerek hasrete alışmak
Aşkın en derin koyunda gizli
Kadehlere
gecenin aksi düşer
Aşk bir sana koşar, bir bana
Bir buse kondurur yanağıma
senden
Geçerken pencerenin önünden
Lambaların yorulmuş sen ayaktasın
Ilık nefesin kaplar bakışlarımı
Hasret ne kadar yaktı beni de
Sözler kaçıyor hafızamdan
Anılarım matemli türkülerle
oynuyor
Çiçekli
yollardan giderdim iklimine
Sanal bakışmalardan ilerdeydim
Ta kendisiydin ellerini
tuttuğumda
Koşardım delicesine peşinden
Ulaştığımda yüreğim fırlardı
birden
Gönlüne usulca sokuluverirdim
Ben burdayım kısacık
koşuyorum
Duvarların üstünden turnalar
uçuruyorum
Bir gün bir beyaz haberle
gelirler sana
Sen benim, ben
senim dediğimizde
Yıllar ne kadar katmerlense
de
Bizi yıpratamaz her halde saatler
İşte böyle bu serüven de
biter
Zincirler de kırılır, kadehler
de
Su akar kan yerine yollardan
Her çılgınlık dizgin tutar
bir gün
Her öksüz aşık susar
Hasret sıyrılırken göğsümüzden
Mart 2002
ONLAR
Elmanın yarısını saklarken
Toprağa avuç avuç tohum atarlar
Yapraklar ağırdan düşerken
kaldırımlara
Gülmeden önce gözyaşlarını
sayarlar
Gerek duymazlarsa ayrılmazlar
hüzünden
Islanmadan kabuklarında
Yastık yerine
taşlara basarlar başlarını
Uykuları at sırtında
mızganmak gibidir
Seherin fısıltısıyla secdeye
varırlar
Yarın derken tasalanmadan yürürler
Güneşin altında taş bağlarlar
karınlarına
Bir lokma ekmek düşmez günler
geçer de
Şubat 2002
YETMİYOR MUYDUM
Bana bu aymazlığı yapmayacaktın
İncir çekirdeklerini ezmeyecektin
Kaldırımlara tükürürken
Gözlerimi unutmayacaktın
Nasıl koptun dalından
Güneşi hor görmeyecektin
Bulutları savmayacaktın
başından
Toprağı bu kadar kurutmayacaktın
Saçlarını yakmayacaktın
aslanım,
Tırnaklarını uzatıp böyle
Dostunu kanatmayacaktın
Kaldırımlarda sekerek gitmeyecektin
Taşlara
tırmanmayacaktın böyle
Yağmuru avuçlayıp ateşe atmayacaktın
Baharın gözlerine katran
püskürtüp
Çiçekleri üzmeyecektin
Yıllarını kıymet bilmeyenlere
vermeyecektin
Mahrem duygularını çözmeyecektin
Çamaşırlarını ortaya dökmeyecektin
Şimdi işler karıştı
seçilmiyor nefesin
Artık aramızda
uzun bir çöl var
Yollar uzuyor kayboluyor
izler
Bu havayı kirletmeyecektin
Bir lağım olmamalıydı gidişin
Kuşları vurmayacaktın
Karıncaları kavanoza koymayacaktın
Akreplere et vermeyecektin
Bir tebessüm çok mu geldi üstüne
Ağustos 2000
SENİ SEVDİM DİYE
Gecelerim daraldı
Ellerim bağlandı
Ruhuma bir paslı
Hançer saplandı
Seni sevdim diye, seni...
İnsanlar öfkelendi
Zindanlar alkışlandı
Ve dünya çalkalandı
Başımız yumruklandı
Seni sevdim diye, seni...
Sabra doğru uzandım
Betonlar arasında
Gökyüzü güldü bana
Ulaştım sabahıma
Seni sevdim diye, seni...
Yolcuyum senden yana
Hasretin kucağında
Uzun uzun düşündüm
Sensizlik ölüm bana
Seni sevdim diye, seni...
Şubat 2000
PRANGA
Zaman iki türlü anlarsan
gülüm
Biri bahar gibi yemyeşil
durur
Biri sonbahardır tel tel
dökülür
İkisi bir anda meydana inmez
Zaman iki türlü anlarsan
gülüm
Gün gelir insana isyanlar
vurur
Ruhun sürüklenir bilmezsin
gülüm
Kanlı bıçağını bileyler zulüm
Başın yerlerdedir gönlün eğilmez
Gün gelir insana isyanlar
vurur
Alnını oyarken
soğuk taşlara
Özenir durursun uçan kuşlara
Bir kadre düşünce avuçlarına
Bu hasret kûy’unda ahların
dinmez
Alnını koyarken soğuk taşlara
Elini zincirler gulyabanîler
Tıkarlar kutuya çalar sirenler
Gözlerin çaresiz kendine
döner
Gecedir her taraf ışıklar
yanmaz
Elini zincirler gulyabanîler
Nisan 2000
İNCE BİR SIZI
Mevsim kış, üşürüz
Ağaçlar yalnız
Güneşe uzanır hayallerimiz
Kaldırımlar boş
Kargalara teslim sokaklarımız
Dağlara kar yağar
Suskun tavşanlar
Gün ortası söylenir türkülerimiz
Yuvasız kuşlar
Çakallara teslim yamaçlarımız
Çatılara yel vurur
Bacalar dumansız
Cebimiz kadar evlerimiz
Pencereler örtük
Ayazlara teslim damlarımız
Mevsim kış üşürüz
Dağlara kar düşer
Yapraklar kırılır
Ölümle burun burunayız
Toprağa teslim ayaklarımız
Nisan 2000
SÜRGÜN
1-
Aşkımın gül bahçesi bir
doluya tutuldu
Birer birer döküldü tomurcuklar
dalından
Hayallerim öfkenin avucunda boğuldu
Bir sürgünü kuşandım yolum uzun
ve yokuş
Önü çile ve hüzün, sonu kutlu
bir varış
2-
Saçlarım başımda mı yoksa
avucumda mı
Bir kâbus gibi çöktü üstüme
alınyazım
Bana toslayan boşluk, gecenin
ucunda mı
Birbirine karıştı kışım,
baharım, yazım
Nasıl bir gün son bulur, bu
sürgünle bu çöküş
3-
Mevsim birden değişti şimdi
üşür ağaçlar
Yere vuruldu başımdaki
fikirler
Sımsıcak yüreğimi yumrukladı
ayazlar
Koklayanı bayılttı elimdeki
çiçekler
Unutuverdi beni bir tebessüm,
bir gülüş
4-
Yağmurum! Yağmaz mısın bir
duaya yönelsem
Şefkatinle bürüsen bir
sağanakla tenimi
Bir an uğrayıp gitsen inan artık
gam yemem
Nemlerine sürerim titreyen
ellerimi
Tutuversin elimi candan sıcak
bir tutuş
5-
Bir yıldız bana gülse, uyanıversem
birden
Tutsaklığın dudağı kelepçemden
öperken
Sıladan koparılmış bir
yolcuyum şimdiler
Çelik kafeslerdeyim çileye
namzet asker
Yalnız göğe yükselir yüreğimden
haykırış
Mart 2000
HAYALLERİN KIYISINDAN
1-
Sen o zaman anla hayatı
Aşkın kanadı kırılırsa
Bir akşam yolda kalırsa
Sararan yapraklar
İçli içli denetlerse bulutları
Kendini sen o zaman tanı
Ellerinle yeniden yokla başını
2-
Sen o zaman anla hayatı
Zaman duvarına asılı kaldığında
Ellerin uzanamazsa başına
Üşürsen bir yaz ortasında
Güneşten ürkersen
Kendini sen o zaman tanı
Ellerinle yeniden topla
taşları
3-
Sen o zaman anla hayatı
Usulca sokulduğunda yatağına
Yastığına öfkelenmeden koyduğunda
başını
Bir ucundan tuttuğunda hayallerin
Çiçeklerinden kokladığında
bahçelerin
Kendini sen o zaman tanı
Kllerinle yanaklarından topla
yaşını
4-
Sen o zaman anla hayatı
Bir kelebek yorgun düşerse
Bir geçitte kıstırılıp tutulursa
Kapılar kapanırsa üstüne
Gece çöktüğünde
Kendini sen o zaman tanı
Ellerinle topla düşürdüklerini
Nisan 2000
DERİN BİR KUYUDA
Ufuklar nasıl seyredilir
Dağ nasıl güler çehreme
Güneşin saçları kısalmış
Bir kuyuda üşümekteyim
Yüreğim betonlara serilmiş
Ağaçlar nasıl yeşerir
Avuçlarımda kar nasıl erir
Mevsimlerin miadı dolmuş
Bir zaman diliminde eskidim
Umudum zincirlere vurulmuş
Yollar nasıl uzar
gider
Çocuklarla evler nasıl dolar
Bir merdivende yorulmuşum
Gökyüzünün bakışları kararmış
Düşlerim hasretlere takılmış
Yıldızlar nasıl doğar
Gece nasıl sabaha çıkar
Bu menzilden nereye gidiyorum
Saatler bayılmış
Saçlarıma çiçekler dizilmiş
Kaldırımlarda
nasıl yürünür
Dolmuş parası nasıl ödenir
Şimdi neyle hayalleniyorum
Sular nasıl durulur
Ceplerime kilit vurulmuş
Bir ırmağa nasıl girilir
Akıntıya düşmeden nasıl yüzülür
Düşlerim duvarlara asılmış
Yanımdan yağmur usulca
uzaklaşır
Islaklığım ranzalardan
sızıyor
Eylül 2001
ÇOCUK İÇİMİ YAZDI
Çocuk içimi yazdı
Dişimi kopardı ağlayınca
Gülbenek yanağında
Resmim vardı
Her mırıldanışta alnımdan öperdi
Çocuk içimi yazdı
Mısra mısra, beyit beyit kotardı
Her bakıştan sonra nazlandı
Ellerim okşarken saçlarını
Hem harçlığını aldı, hem
ağladı
Çocuk içimi yazdı
Çiçek çiçek döşendi yollarıma
Gözlerime sımsıcak kondu
Bir kelebek oldu
Bir yıldız oldu geceyi
kaçırdı
Çocuk içimi yazdı
Gamlarımı düğümledi
Bir silgi aldı eline
Kağıtlarımı sildi
Çocuğun ellerinde dudaklarım
kapandı
Çocuk içimi yazdı
Masamın bir kenarına
Altından bir ev yaptı
Bir ters bakışla
Uçurdu, tozu dumana kattı
Çocuk içimi yazdı
Annesinin ayaklarına dolandı
Annesini düşürdü
Elimden tuttu
Annesini kaldırdı beni düşürdü
Çocuk içimi yazdı
Hiçbir şey bırakmadı
yüreğimde
Bir çığlıkla sokağa fırlattı
Arkasından hiç tasalanmadı
Fıkır fıkır güldü, çember çevirdi
Çocuk içimi yazdı
Kağıt kalem kullanmadı
Çehreme baktı sustu
Ağladı başını koynuma soktu
Çocuk içime girdi
Ben oldu saklandı
Eylül 2001
BENİ HASRETİN BÜYÜTÜR
Meme verir
Isıtır kucağında
Geceleri ışık tutar
Çiçek koyar yanağıma
Uzaklara çıktığımda
Azık koyar
Heybeme nar, elma, ayva koyar
Kör duvarlar gelirken üzerime
Beni hasretin büyütür
Yalnızlığıma dost olur
Türkü söyleriz
Hayaller kurarız
Mutluluk denizine yelken
açarız
İnsanlar küçülürken evlerinde
Kör dalaşlarla gün tüketirken
Yarınlar için bu günlerde
Beni hasretin büyütür
Derman isterim
dert verir
Sükûn isterim endişe verir
Çevirir dört bir yanımdan
Sabah akşam öper alnımdan
Beşiğe koyar sallar
Kucağında mışıl mışıl uyutur
Tenimi paklar
Saçımı tarar
Ruhuma iz bırakır
Uçurumlardan tutar
Taşlar ufalanırken başımda
Beni hasretin büyütür
Kasım 2001
MASMAVİ
Bir deniz olsam
Avuçlarımda birküçük ada
Saçları yemyeşil
Sıra sıra palmiyeler
Yalasam usul usul yapraklarını
Kumsallarından gönlüme inci götürsem
Güneş ışıklarını süzerken
Damla damla göğe yükselsem
Bir deniz olsam
Damla damla çöllere insem
Yemyeşil yeşersem
Ceylanlar türese üzerimde
Dünyanın çoraklaşan gözünde
Açılsam çiçek çiçek
Mor gölgemin altına
bir yıldız otursa
Mavileşsem güneş doğmadan
Çırpıntılarıma martılar da
karışsa
Kumsallarda nazlanıp
Ağaçlara el sallayıp yürüsem
İçin için işlesem yapraklara
Dallarda deniz olsam
Gölge gölge gezinsem dağlarda
Bir deniz olsam
Ve üstümde yeşil yelkenli bir
gemi
Yolcuları mercandan olsa
Mart 2002
SÜREÇTE
Yokuş bir yolda vuruldum
sevdaya
Başımın üstünde fırıl fırıl
dönüyor taşlar
Ne zormuş bedel ödemek
Ne zormuş yürümek ağırdan
ağıra
Ey sevgili!..
Ne kadar nerdesin
Gözümü caydırıyor perdeler
Bir tek nefesin can veriyor
Hergün bin kez yıkılan hayallerime
Ne zormuş umut vermek
Yükselen gürültüler
hengamında
Tutuk adımlarla yürümek
Ey sevgili !..
Bana benden yakın dur
Çiçeklenen dallarımda
Her sabah yeniden kur dünyamı
Kapını aç! Yalnız ve yorgunum
Ah ne zormuş beklemek
Sanki o gün gelmeyecek
Ne zormuş güneşe gülmek
Bir ay ışığında ısınmak
Ne zormuş dallara tünemek
Ey sevgili !..
Kara gündüzlerin son çeyreğinde
Duvarlar ruhumu sıkar
Baharı unuttu gözlerim
Yağmurun ipliklenişini
Hayal meyal hatırlıyorum
Duy sesimi
Ah ne zormuş anılarla yaşamak
Hasret kıskacında bayılmak
Ne zormuş belki ölmekten de…
Ey sevgili!..
Yalvarışlarım kısılıyor
Gözlerimden oku çırpınışlarımı
Bir el ver ellerime
Tutunayım, bırakmayayım
Bozulsun bedelsiz sukûtum
Sokaklardan çıkayım
Ah ne zormuş dertlenmek
Kapı kapı derman istemek
Ne zormuş
Bir kez isyan etmek
Arkasından susmak ve düşünmek
Ne zormuş siperde durmak
Ayları yılları eskitip atmak
Ne zormuş…
Ey Sevgili!..
Kurtar beni bu yokuşlardan
Gide gide bir çöl oldum
Bir damla yağmur indir
Dilim şenlensin
Gönlüm yeşersin
Bir kez daha seni anayım
Gayrı beni koyma tek başıma
Zor geliyor yılları çürütmek
Adım adım ayaklarına varmak
Zor geliyor
Sabır indir üstüme derinlerden
Bir ses duyup ferahlayayım
Ah ne zormuş sensiz kalmak
Ölmekten daha da…
Mayıs 2001
DERİN ÇİZGİLER
Işıktır bana her gece
Bir mum gibi
Küçük de olsam alınmam
Ellerimde anılarım
Büyür ve güler yüzüme
Merhaba derim
Hiç tasalanmadan
Darağacında bile
Sukûn içinde serinlerim
Gam yemem
Allah için
Ben şarkımı söylerim
Derin çizgiler gider önümden
Ocak 2002
YILDIRIMLAR
Çok yıldırımlar düştü
Başımın üstüne
Kaç elma olgunlaştı
Kestane pişirdiğim sabahlarda
Gün doğarken
Yıldırımlar düştü
Siyahlaşan dağların doruklarına
İnceden bir yağmur çiselerken
Düşen yıldırımlar da düştü
Hiç kimse ağlamadı arkasından
Sessizce girdi toprağa
Ellerini koynuna sokarak
Bir daha ardına bakmayarak
Çok yıldırımlar düştü
Kalkmamak üzere toprağa
Şubat 2002
KÜÇÜK VE SEVECEN
Annemin ninnileri kulağımda
Eski defterlerimi açıyorum
duvarlara
Duvarlar düz ve sarı
Yatağım demir
Burası beton bir kutu
Gökyüzü dikdörtgen
Ben yuvarlak bir karınca
Bir yangının tam kenarında
Umut bir damla su
Bir çöl yolculuğunda
Bir ağaç kovuğunda sıcak bir
hayat
Sen bilirsin
İster al koynuna
İster at bir ırmağa
Annemin ninnileri kulağımda
Ölene dek annemin dudağında
Öyle kalacağım
Küçük ve sevecen
Mart 2002
SEN VARKEN
Gidişinden bir iz düşer
Yaprak yaprak çıkarım merdivenlerden
Tutuşur yüreğim
Üzerime kıvrılan zamanı
yakarım
Hele bir de sesini duyunca
Duvarlar nasıl yıkılır
Böyle işte tatlı gelir sıkıntılar
Sonunda sen olunca
Düşer miyim uçurumlara
Geniş kanatların süzülürken
Korkar mıyım göklere bakmaya
Dağların saçlarını yolmayı
Bırakır mıyım hiç?
Şubat 2002
SERÜVEN
1-
Kızgın bakışların altındayım
Zaman öfkesini benden alıyor
Dağları ufalayan rüzgar
Sessizce giriyor can evime
Sonsuza uçuşan hayallerim
Gönlümün mevsiminden saatler
çalıyor
Yalnızlığımı paylaştığım
anılarım
Bir şarkı nakaratı gibi
Geçmeyen saatlerin kulağında
dolaşıyor
Aşkın
Nefretin
Çilenin ifadesini
Hissiz duvarların teninden
söküyorum
Ve öylece alıyorum hafızama
Belleğimde beni dürten
çizgilere
Yeniden yol veriyorum
2-
Ümitler merdivenin en üst
basamağına yerleşiyor
Adımlıyorum
Ansızın bir sis çöküyor
Ruhumun bağlandığını
Kafeslere alındığını görüyorum
Öfkeden sertleşen zeminler
Çirkin bakışlarıyla
tartaklıyorlar düşüncelerimi
Gökyüzüne çevrilen bakışlarım
Masum ve yalnız
Büyüyen bir sevinci taşıyor yüreğime
3-
Aşka uzanan bir avluda
Nemlenen gözlerimi yumuyor
Vuslatın tatlı hayaliyle
avunuyorum
Zamanı düşünüyorum
Sarsıntıları sindire sindire
yaşıyorum
Aynı kaderi paylaştığım
Kıvılcım fidanları
Birer matemli türkü tutturup
Voltama eşlik ediyorlar
4-
Ey güzel!
Seni sevdim diye çıldırıyor insanlar
Sana meftun olan yüreğimi
Sana koşan adımlarımı
zincirliyorlar
Seni sevdim diye sürükleniyorum
Bu kadar daralıyorum
Bu lav deresinden
Böyle kavrularak geçiyorum
Merhametin bir katre su
Çatlayan dudağıma
Sonsuzluk okyanusu
Ezelden ebede ışıldayan
çizgide
Merhametin en muhkem melce...
Mart 2001
ZİNDANINDA ÖZGÜRDÜM
Burdan ayrılıyorsun
Yüreğime derin acılar kazdın
Böyle bırakıp öyle mi
Giderken izlerini kaybediyorsun
Tepeler yükseliyor
Beni düşünmüyorsun
İçimin Everest’iydin
Altında ıslandığım yağmurumdun
Çiçektin kırlarımda
Gün gün saatlerimi temizleyen
Benden beni alıp
Beni bensiz bırakıp
Senle götüren...
Işıktın
akşamlarımı çevreleyen
Bir kuş olup uçtuğunda
Nasıl savruldum peşinden
Denizinde sandaldım
Yüzüme yelken açan
Sözler nasıl yorumlarsa
Sırlarını düşüncelerin
Sen de beni yorumlardın
Derin derin
Kıskanç bir bakışın vardı
Hapsolurdum günlerce
Ve öyle kara gözlüm
Zindanında özgürdüm
Mart 2002
ÖLÜM KADAR
1-
Ölüm kadar sevebilir misin
beni;
Ölüm kadar anlayabilir misin,
Kıyıları bulanmış denizler,
Evleri boşalmış şehirler
kadar tanıyabilir misin?
Söyle!
Ölüm kadar yakın olabilir
misin,
Ölüm kadar dalabilir misin
yüreğime?
Söyle!
Ölüm kadar ümit verebilir
misin,
Ölüm kadar doldurabilir misin
içimi?
Söyle!
Ölüm kadar içime sarkıp
Beni benden uzaklaştırabilir
misin
Kaçırabilir misin beni benden?
Söyle!
Ölüm kadar açık olabilir
misin bana,
Kırılmadan çıkabilir misin
kabuğundan
Sen sen olarak
Durabilir misin yani?
Söyle!
Ölüm kadar dondurabilir misin
hislerimi
Ölüm kadar yeşertebilir
misin?
Söyle!
Kaybolsam;
Yani çöllerde izimi kaybetsem
Arayıp bulabilir misin beni ölüm
kadar?
Söyle!
Bir oda tutsam
Şu kozmopolit şehirde
Bir gece ansızın ama ansızın
Girebilir misin kapımdan
Ölüm kadar böyle
Kıvrak ve atik olabilir misin?
Söyle!
Ölüm kadar hazmedebilir misin
beni
Eritebilir misin beni ölüm
kadar!
Nisan 2002
EY SAVAŞ
Bir avuç…
Topu topuna bir avuç…
Zehirli bir ur gibi
Coğrafyamın ortasına konmuş
Kan içiyor
Can biçiyor
Tanklar birer gladyatör
Dünya arenada seyirci
Alkışlar kopuyor her ölüm
için
Bir avuç…
Topu topuna bir avuç yahudi
Zehirli bir ur gibi...
Taşlara karşı füzeler
Nasıl bir adalet bu,
Ey Savaş!
Çocuklara kurşun
Evlere roketler vurur
Nasıl bir kıyım bu, Ey Dünya!
Nasıl bir hile taşır bu oyun
Topu topuna
bir avuç yahudi
Morfin enjekte etmiş
Dünyanın damarlarına,
Kum serpmiş gözlerine
Bir kürek harç koymuş
Salyalı ağızlarına
Kibrit çalmış Ramallah’a
Gazze’ye roketler yağdırmış
Yahudi bir, Müslüman bin
Ama denge Yahudi’den yana basar
Lobiler Yahudi’den yana çalışır
Müslüman ayrık
Müslüman mazlum...
Bir Yahudi
oynatır parmağıyla taşları
Dünya onun tasında kızarır
Yahudi bin gülen
Bin ağlatan Yahudi
Yavşaklar ondan yana
Kan içerler Cenin’de
Can biçerler Beyt’ül-Lahim’de
El-Halil’de annem ağlar
Nablus’ta çocuklarım vurulur
Sokaklar yanarken
Perdesini çeker pencerelerinin...
Kan şehrinin askerleri
yürür
Beşiklerin üzerine
Yavrusunu kucaklayan anne
vurulur
Asfaltların kenarı kırmızı
Ey Savaş!
Çekil git buralardan
Ellerini çek üzerimden
Gözlerimden uzaklaş
Ben de dünyanın bir çocuğuyum
Neden kazanlarda kavrulurum
Merhametin bu mu senin?
Senin bu tavrına asiyim
Çekil git bahçemin kenarından...
Ve
Fedailer,
Can yüklenip inerler
sokaklara
Dişe diş başa baş
Savaş mı biz de varız
Kavgada en öndeyiz
Korkmuyoruz öldürülmekten
Ölüm en iyi silahtır bize
Filistin’in kurtuluşudur ölmek…
Köşeler ölümdür
Dönen her yahudiye
Ey paraya meftûn olanlar!
Siz tutunun kadınlarınızın eteğine
Eflasyonla savaşın
Gaybı taşlayın köşelerinizden
Buz dolabınızdan bir bardak
su için
Ardından gerinin koltuklarınızda...
Ey Kudüs!
Hüznünü göm yüreğine
Yas tutma çocuklarına
Sabrın zirvesindesin
Bir çelik parçasın örsün üstünde
Ey Yahudi!
Dişlerin sökülecek yakında
Gözlerine mil çekilecek
Ellerin Kudüs’ten, Nablus’tan
çekilirken
Bu dünya sana dar gelecek
Şimdiki gibi...
Ocak 2002
SEVDANIN ÇOCUĞU
Sen…
gündüzün başlangıcında uykudasın
hayatın baharında
kalbini kurşunlamışlar
avuç avuç kan damlıyor
yarandan
ıstırabın çehresini
bilmiyorsun
gözlerin hani
baktığın yerde çiçekler
açıyor mu
kalkmıyorsun yerinden
sana vakit henüz erken
Sen…
yürümeden yorulmuşsun
sandelyeler dikkatini çekiyor
ellerine buz tutuşturmuşlar
sıcak bir bakış
gönderemiyorsun dostuna
yapayalnız geçiyorsun
sokakları
arabalar saçlarını yolmuş
gömleğin yırtılmış
kuşlar kapmış dişlerini
ha bire geviş getiriyorsun
sana haber veren yok mu
gülden?
Sen…
bir hayalin peşindesin
bir türlü bırakamıyorsun
o gidiyor sen gidiyorsun
dönemiyorsun
hafızanı paketlemişler
öksüzlüğünü takmıyorsun
gece, tırnaklarıyla yırtıyor
tenini
hesap soran nerde senden?
Sen…
sırtını dönmüşsün kendine
karşında yüreğin yok
çehrene bakamıyorsun
düz bir yoldasın
ama yalpalıyorsun
âsânı keçiler kaçırmış
taşlar ufalanıyor başında
neden sesin kısıktır halen
Sen…
kafanı koymuşsun kütüğe
maveradan gelen mektubu
yırtmışsın
almadığın incilerin hesabını
veriyorsun
bak öteler kızıyor gibi
toprak diş gıcırdatıyor
sonra gözlerin çırpınıp
bulutlar hızlıca kaçarlar
üzerinden
başın düşer toprak olur
birden
Sen…
avucunda duran
dağ gibi çekirdekleri
ıslatamıyorsun
bir çöldesin sanki
patırdıyorsun
dudakların çatlamış
bir damla bulut yutamıyorsun
sözler bile ölmüş dilinde
Sen…
daralan hayatın sokağında
sıkıştırıyorsun kendini
kendinle vuruşuyorsun
tırnaklarınla taşları
tırmalıyorsun
başka yere yol açamıyorsun
haberin yok gibi dünden
Sen…
ben ne diyeyim
sensiz kalmışsın
içi boşalmış bir kütüksün
gürüldüyorsun
lakin fareler kaçışmıyor
ha bire dişliyorlar etini
kemiklerin sızlıyor
soğuk terler domuruyor
teninden
Sen…
ışıtmıyorsun
karartıyorsun kendini
ortaya çıkamıyorsun
kapanıp odana
kaçıyorsun ağaçlardan
rüzgara dayanamıyorsun
koklamak erken mi sümbülden
bu kadar sığ mısın ha
bu kadar cüce
vay be…
sen hangi telden çalıyorsun
da
yıllar geçti anlamadım dilinden
Mart 2000
KADERİM DEDİM
Çile sürer
anlamın kıyısında
hüzündür bağrımda filizlenen
her gün tuttuğum her an
gönlümün şefkatinde yapraklanan
ne sızılardır
varolurken
taşların arasından püskürmek
geceyi kaçırmak
bir ay olup dağlara uzanmak
Kıstırılan canıma
yıldırımlar tutulur ıslak
zeminlerde
ayaklarımdan akrepler
tırmanır
çile sürer.
Bileklerime paslı zincirler
dolanır
ağzıma kilit vurulur
önce darağacı gösterilir
kapılar vurulur üstüme
medya salya sümük saldırır
sonra “ne yaptın” denilir
susarım…
ya da hoşlarına gitmeyen
sözler ederim
köpürür hiddetlenirler
... devamına
hücreme dönerim
gel gitler
başlar
güldürür celseler
bakıyorum da oyunda oynaşta
adamlar
sonuç yok
bir kutunun içinde gider gelirim
aylar geçer
yıllar uzar da
“ne olacak” diye sorarım
“bekliyoruz” derler
“şunlar, şunlar gerek”
hay anasını
hangi çağda yaşıyoruz be
lan oğlum ne yaptın da
bu kadar namlu ölüm kustu
üstüne
şu kalın duvarlar yıkıldı.
İçimde küçük bir çekirdek
yarılır
içinden bir lav yayılır
yakar yüreğimin başını
o zaman sezgilerim yanılmaz
zindanlar bırakmayacak beni
gökyüzü unutacak
birikimler yığılacak
demirle aynı odayı paylaşacağım
her gün yeni hayallerle
uyanacağım
parçalanmış binlerce kederle
uyku için depreşeceğim
kabulleniyorum artık
bu benim kabahatim
bu benim kaderim
çizgilerin en neti ve en
kalını
tutup gittiğim yol
sonsuzluğun adresi...
Mayıs 2001
