|
Senin neş’et etmeni yalnız bu arz beklemedi O kutlu gelişi on sekiz bin âlem bekledi
Senin teşrifinle bütün canlar sürûrla dolu O kızgın çöl, âlemlerin merkezi oldu
Her bir kum tanesi elmaslara inkılâp etti Sen gelmezden evvel çöller seraptan ibaretti
O ne teşrif yâ Rab, bütün puthaneler yerle bir O teşrifattaki hülasanın adı; Allah bir
Doğar doğmaz dudaklardan verdi ilk işareti Dudaklardan dökülen hece; ümmetî ümmetti
O muhteşem gelişle her yer nurlarla dolmuştu Mevcudât âdeta zikir nöbetine tutulmuştu
Dağlar taşlar cezbeyle musâfaha ediyordu Bütün yıldızlar “Hoş Geldin Efendim” diyordu
Sen gelmezden evvel her yeri sarmıştı deniyet Senin gelmenle şahikaya çıktı medeniyet
Şelale gibi aktın bütün gönüllere doldun Bundan büyük paye var mı Rabbin habibi oldun
O mübarek nazarınla ikiye böldün mahı Sadece sensin muazzam kainatın miftahı
Huzurun menbaı bütün insanlığa hamisi Vahşeti yıkan gül medeniyetinin bânisi
Ne kadar menfilik varsa hepsi oldu bertaraf Mis gibi çiçeklerle müzeyyen oldu her taraf
İlahi gelişinle güzel ahlak tamamlandı Son nokta konuldu, kainat allandı pullandı
Görmedi, göremez senin gibisini bir dide Alemlere rahmet gönderilmiş bir pesendide
Senin yolunda gidenler şahsiyetini buldu Her kim sana karşı çıktıysa yok oldu, mahvoldu
Ezcümle seni seven bir dost, bize yâran Seni sevmeyenin insan olmasına yok imkan
“Seni tanımayan beni tanımaz“ dedi Allah Ademiyetin mümtaz peygamberisin Âliyullah
Allah huzuruna varmaya yoktur yüzümüz Hepimiz pür günah kan akıtıyor gözümüz
Bizden âli şefkatinizi esirgemeyiniz Tek tesellimiz sizin bize şefaat etmeniz
Olmasan nic’olurdu halimiz yâ Resulallah Seni nümûne yarattı bize HAZRETİ ALLAH
Ummanlar yetmedi engin deryanı doldurmaya Bir damlası yeter, dar gönlümüzü taşırmaya
Gelmedi gelemez, olamaz şeriki ve eşi Hem ışıdın hem ısıttın kainatın güneşi
Kurtuluşu bulduk senin ferahlı âleminde Sayende güzellikleri gördük her cihetinde
Seninle geçirmek vardı her anı, her demi Susayan gönülleri sulayan şefkat zemzemi
Bir nigâhınla kirli ruhları temizledin O beliğ kelamlarla gönülleri filizledin
Sen gelene kadar gam ve kasavet zirvedeydi Sen geldin, masnuat seninle gülmeyi öğrendi
Aşkın doruk noktasından gönüllere süzüldün Neler yaptılar sana yine güldün, yine güldün
Beddua etmedi, ne kini oldu, ne garazı Zikirhaneye tadil eyledi küre-i arzı
Onlar insanlığını yitirmiş birer illetti Sen zirvelere yükseldikçe onlar sükût etti
Katlettiler bir çok masumla Hazreti Hamza’yı Harp meydanları görmedi böyle bir şühedayı
Kim dayanır ashabın çektiği ıstıraplara Habbab’ın çıplak sırtını uzattılar korlara
Ne bir taviz verdiler ne de yaptılar takiyye Şehadetle ilk şereflenen Yasir ve Sümeyye
Ah! Ammar, dağladılar ateşlerle bedenini Demir gömlek takıp erittiler iliklerini
Ey Talha, kılıçlarla vurdular her tarafına Nasıl dayandın sen yetmiş beş kılıç yarasına
Ya sen Musab, senin haline yürek mi dayanır Kolları kesik halde sancağı tutan bahadır
Tayyar, sen de Musab’la aynı kaderi paylaştın Takılan kanatlarınla cennete havalandın
Hazreti Hudeyb’i mızraklarla şehit ettiler Mübarek yüzünü kıbleden çeviremediler
Hazreti Zeyd’e bir söz dahi söyletemediler Önce işkence sonra oklara hedef ettiler
Duasının kabulünde çok zor kabil-i kıyas Okçulukta zirve İran fatihi Ebi Vakkas
Yalnız Kur’ân ve Hadis hıfzetti Ashab-ı Suffa Dünya nimetlerini geri tepen ehli vefa
İlk talebesi oldular mektebi Kur’ân’ın Paspas, halı oldular yolunda Resulullah’ın
Suffa’nın cefakâr muallimi Ebu Hureyre Yoktur halis yüreğinde menfilikten bir zerre
İslâm’ın kara elması sabır taşı mehveşi Dinimizin ilk müezzini Bilal-i Habeşi
Resulullah’a kalkan olan Hazreti Nesibe Celadette olabilsek keşke ona talebe
Harika çocuk zeka âbidesi akl-ı münbit Bir ayda iki lisanı alt eden Zeyd bin Sabit
Hür olmasına vesile üç yüz hurma fidesi Hendek fikrinin mucidi Selman bin Farisi
Gönlü tertemiz Resulullah’ın sadık yaveri Aşk vecd ve coşku deryası Ebu Zerr-i Gifari
Vefatıyla arş-ı ala titredi avaz avaz Defninde yetmişbin melek bulunan Sa’d Bin Muaz
Ey Hamza, burnunu kulaklarını koparttılar Yetmedi, paraladılar ciğerini mahluklar
Yazıldı göğe Allah ve Resulü’nün aslanı Şühedalar cumhuriyetinin cumhurbaşkanı
O yüce merhametle Vahşi ve Hint'i affettin Mızrakla değil güler yüzünle zulmü altettin
Zulümlerin artması yıldıramadı o ruhu O ruhun peşinden giden o güzide güruhu
Sana zulüm edenlerin başındaydı Ebu Cehil Kahhar ismi başında patladı oldu sersefil
Uhud’ta mübarek yüzünü kanattı müşrikler O anda her şey devreye girdi başta melekler
Kanın yere akmasın diye oldular seferber Bir damla yere düşse âlem olurdu zir-ü zeber
Doğduğun yer Mekke seni hicrete zorlamıştı Bazıları hakaret etmiş seni horlamıştı
Mekke’nin kapıları seni görünce açıldı Sana zulüm edenler boncuk gibi saçıldı
Hakaikin karşısında çam gibi devrildiler Mekke’ye girince ne kadar yanıldık dediler
Bir şey olacakmış gibi evlere saklandılar Çok şükür hakikati geç de olsa anladılar
Bizim için en büyük nasihat Veda Hutbesi Seni yolunda kurbanız hakikatin gür sesi
Bir an bezminde olaydım bin yıl yaşamaktansa Devenin bir kılı olaydım böyle yaşamaktansa
Seni sırtıma alıp bir ömür çölde gideydim Sana verilen zehirden üç öğün ben içeydim
Ummanlar yetmezdi sana akıtılan yaşlara Ben hedef olaydım Taif’te atılan taşlara
Bir saniyelik nazarından bir nazar alaydım O nazarın feyziyle, feyizyâb olup kalaydım
Muhabbet meclisinize bir defacık geleydim Bereketli sofranızdan bir kırıntı yiyeydim
Hira dağında yuvarlanan bir kaya olaydım Senin ayağından uçuruma yuvarlanaydım
Seni koruyan mağaranın tek bir tozu olaydım Seninle Sıddığın sohbetini bir an duyaydım
Bir tel ben olaydım ankebutun yaptığı ağdan Tek bir çalı olaydım güvercinin yuvasından
Bari yüzünü göreydim Medine’ye giderken Medineli kendinden geçmiş seni karşılarken
Defleri ellerine aldı vurdu her birisi Olaydım vurulan deflerden birinin derisi
Saldılar deveyi seçti Eyyüb’ün pak evini Cilalayaydım ben devenin yattığı zemini
Olaydım Eyüp Sultanın evinin ayaktaşı Medineli olmuş onun gönüldaşı, yoldaşı
Olaydım içtiğin deve sütünün bir damlası Ne güzel yenir yanında ballı balçık hurması
Bir balçık olaydım Kuba Mescidi’nin harcında Ben duraydım el pençe divan bir ömür karşında
Hele Mescid-i Aksa’dan Miraç’a yükselirken Temaşa edeydim Kudüs’ün en güzel yerinden
O ne konuşma, o ne belagat her şeyiyle enfes Olaydım sohbetinde ağzından çıkan bir nefes
Dinlemek vardı o güzel, o nezih sohbetleri Serin çöl gecelerinin çadır muhabbetleri
Tebessüm eden dudaklarında çıkan hoş sözlere Bakaydım keşke bir nebze için gülen gözlere
Yolunda bir geda olup bulabilsem yönümü Bir damlası düşse taşırır fukara gönlümü
Kaybolaydım bir katre gibi sonsuz ummanında Eriyip biteydim sinenin hoş sıcaklığında
AHMET GÜRSEL (1968) |
Neş’et: Oluşma, yetişme, ileri gelme Teşrif: Şeref verme, şereflendirme Sürûr: Sevinç İnkılap: Bir halden başka bir hale dönme Serap: Çöllük arazide ışık kırılması sonucu görülen hayâl Teşrifat: Resmî toplantılarda uygulanan kabul sırası, protokol Hülasa: Kısaca, sözün kısası Ümmetî: Benim ümmetim Zikir: Anmak Cezbe: Çekme, Allah’ın kulunu kendisine çekmesi ve bundan doğan hal. Musâfaha: Karşılıklı olarak elleri iç içe almak suretiyle yapılan selamlaşma, el ele tutuşma Deniyet: Vahşet Şahika: Doruk, zirve Paye: Derece, rütbe Nazar: Bakış Mah: Ay, sevgili Muazzam: Büyük Miftah: Anahtar Menba: Kaynak Hami: Himaye eden, koruyan Bâni: İnşa eden veya ettiren, kurucu Menfi: Olumsuz Bertaraf: Bir tarafa atılan, ortadan kalkan Müzeyyen: Süslenmiş, süslü Dide: Göz, görmüş Pesendide: Beğenilmiş Ezcümle: Belli başlı, başlıca Yâran: Dostlar, yarlar Ademiyet: İnsaniyet, insanlık Mümtaz: Meziyetleriyle başkalarından ayrılan, seçilmiş Âliyullah: Allah’ın yücesi Pür: Dolu Âli: Yüksek, yüce, büyük Şefaat: Araya girme, ricâcı olma. Âhirette Peygamberimizin bazı müminler için ricâcı olması Nümûne: Örnek Umman: Okyanus Derya: Deniz Şerik: Ortak Cihet: Yön, taraf, vesile Dem: An Zemzem: Süryanice “dur, gitme“ anlamında, Kâbe‘nin yanındaki meşhur su Nigâh: Bakmak Beliğ: Sözün kısa, açık ve sanatlı söylenmesi Gam: Keder, tasa Kasavet: Kasvet, tasa, keder Masnuat: Yaratılan herşey Beddua: Hayırduanın zıddı Garaz: Düşmanca niyet, maksat Tadil: Düzeltme, değiştirme İllet: Sebep, hastalık Sükût: Konuşmama, susma Şüheda: Şehidler Ashab: Arkadaşlar, Peygamberimiz Hz. Muhammed’i gören ve onun sohbetinde bulunan müslüman kimseler Takiyye: Sakınmak, birinin mensup olduğu mezhebi gizlemesi Şehadet: Şehid olma Dağladılar: Kızgın demirle yaktılar Bahadır: Yiğit, kahraman Kabil-i kıyas: Düşünülebilen Hıfzetti: Ezberledi Ashab-ı Suffa: Peygamber Efendimizin Medine’deki mescidinde ikâmet eden ve ilimle uğraşan arkadaşları Vefa: Sevgi ve dostlukta sebat ve devam Muallim: Öğretmen Mehveş: Ay yüzlü, güzel Müezzin: Ezan okuyan Celadet: Yiğitlik Âbide: Gelecek nesillere yâdigâr kalacak eser, anıt Münbit: Ekilmiş olan bir şeyi iyi yetiştiren, verimli Mucid: İcad eden, yeni bir şey bulup ortaya koyan Yaver: Yardımcı, emir subayı Vecd: İlahi aşkla kendinden geçme Aşr: Dam, çatı, Allah’ın kudret ve azametinin tecelli ettiği yer Âlâ: Daha iyi, daha yüksek Avaz: Ses, seda Defn: Defin, gömme Mahluk: Allah tarafından yaratılmış Güzide: Seçilmiş Güruh: Kalabalık, topluluk Kahhar: Kahreden, mahveden, kahreden kuvvet ve kudret sahibi, Allah Sersefil: En sefil Müşrik: Şirk koşan, bir Allah’ı inkar eden Zir-ü zeber: Alt-üst, baş aşağı Hicret: Hz. Peygamberimizin Mekke’den Medine’ye göç etmesi. Nasihat: Tavsiye, öğüt Hakaik: Gerçekler Bezm: Sohbet meclisi Feyz: Artma, çoğalma, bereket Feyizyab: Feyiz dolu Muhabbet: Sevgi Ankebut: Örümcek Balçık: Koyu kıvamlı yapışkan çamur Temaşa: Bakma, seyretme Belagat: Ulaştı, söz ve yazıda; düzgün, sanatlı ve tesirli ifade Nezih: Temiz, pak Geda : Dilenci, yoksul Katre: Damla
|